Предыдущая публикация
***
Փախել եմ այսօր,իմ թոհ ու բոհ.ից,
Կոկորդիս ձգտող պարտքատերերից,
Մարդկանց ահազդու տխուր դեմքերից։
Նրանց խորամանկ կեղծ բարևներից։
Ինձնից եմ փախել իմ կասկածներից,
Ինքս ինձ խաբող տգետ մտքերից։
Փախել եմ այսօր իմ չարածների,
Կյանքս դառնացնող հին սխալներից։
Խորն եմ թաքնվել,ամեն,ամենից,
Ամենուր գտնող իմ հեռախոսից,
Կնոջ անհիմն տանջող հարցերից,
Կյանքի հորինած դաժան խաղերից։
Կյանք կոչվող բանտից,
Ազատության մեջ,անազատ կյանքից։
Թագավորների անվերջ սուտ պարծանքներից,
Մարդկանց կյանքը տրորող օրենքագրքից։
Անարդար կյանքից ու դատաստանից,
Չարը բարու տեղ հրամցնողից,
Փիղը մոծակից չտարբերողից,
Մարդկանց էշէրից չզատող գլխից։
Փախել եմ այսօր ինքս ինձանից
Իմ եսերի մեջ անաչառ կռվից ։
Ինքս ինձ ատելու իմ խենթությունից,
Մարդուն վեր դասելու իմ ճիշտ պնդումից։
Բայց որքան էլ,ես հեռու գնամ
Ինչքան էլ խորը թաքստոցում մնամ
Միևնույն է ոչինչ,ոչինչ չի փոխվի
Գայլը ոչխարին պետք է հոշոտի։
Առյուծը եղնիկի կոկորդից քաշ տա
Վիշապը լափի կուշտ փորը քաշ տա
Մարդը պետք է խաբի միամիտ մարդուկին,
Աստված դու փրկիր մարդ արարածին։
5.12.2014թ Կամիշին
Մ Մանուկյան
Следующая публикация
Нет комментариев