Գեղեցիկ մարդիկ ապրում են մոլորակի վրա: Նրանք բոլորն էլ սպասում են իրենց սիրելի տոներին։ մեկը մարտին ով էլ փետրվարը, մեկն է մայիսի սկիզբը, և ինչ-որ մեկը հենց այսօր - Շնորհավոր Նոր օր օօօօ գարուն.... Մենք բոլորս խաղաղության կարիք ունենք: Մենք սիրում ենք մոլորակը: Երջանիկ վաղը հանդիպելու առանց պատերազմի: #Անահիտի հուշերից
Երբ սիրտդ լացի, Բայց դեմքիդ վրա ժպիտ նկարես, Երբ շունչդ փակվի, Բայց դու շատերի շունչը համարվես, Փակիր աչքերդ ու անէացիր, Հեռացիր քեզնից, Պոկվիր քո մարմնից Ու փորձիր նայել ինքդ քեզ հեռվից: Ու դարձիր մի պահ Ինքդ քո կյանքի լուռ հանդիսատես, Դարձիր դատավոր, Դարձիր հոգեբան ու ամենատես, Ու դիր նժարին հոգեմաշ Ցավն ու պահը ցնծագին, Հենց միայն այդ ժամ կզգաս կշիռը Քո կյանքի անգին...
երբեմն կյանքում պահեր են լինում ուզում ես գոռալ ուզում ես լացել ուզում ես հանգիստ խղճով արտասվել ավաղ չի լինում ուզում ես փարվել դու այն միակին ուզում ես գրկել ուզում ես ասել ավաղ չի լինում... երբեմն լինում է պահեր գոռալն էլ սուտ է, սուտ է չհավատաք.. երբեմն լինում է պահեր որ մտածում ես փարվել ես մեկին լացում ես կրկին հեկեկում ես ասելով կրկին որ դու մենակ ես մենակ ախ կրկին երբեմն դաել քեզ չի օգնելու ։Ուզում ես ասել որ դու զգում ես կարիքը նրա ու վախ ես ապրում որ կարհամարի ու թքած ունի քո լացի վրա ...Երբեմն դու էլ հպարտ ես պահում այն զգացմունքը որ դու ես զգում,բայց ավաղ ցավ է որ դու ես զգում թող ես էլ փարվեմ գոնե քո կրծքին։ Հպարտ ես գիտեմ այսպես էլ եղիր կյանքի դրվածքն է դու չես մեղավո #Անահիտի հուշերից
Այտ ի՞նչ սիրուն՝ երես ունես, շատ է նման՝ մարմարի,
Շատ սուր կծու խո՛սքեր ունես, մռմռացնող' բիբարի.
Հազար փերի ես տեսա միյակն ես դու աշխարհի
Ք՛ո թարիփը անողին՝ հազար դառդով մի՛ չարչարի:
Շատ մարդիկ՝ մահվան կերթան, ք՛ո շլացնող աչքերից.
Բառիտ արժան բառ չկա, բերնիցտ հելած խոսքերից,
Անմահություն է թափվում կամար սիրուն ունքերից.
Ինձնից խռով յա՛ր մի մնա, քո թարիփ ես հենց՝ չարի:
Դե արի ինձ ականջ արա թե՛ քո կորուստ ե՛ս ոնց տարա,
Ինչքան ՝փերու սիրեցի, իմ սրտիս շատ ու շա՜տ օտար ա.
Հա ման եկա ՝գիժի պես, ջանս արար սաղ ՝խուռց յարա,
Սիրո բլբուլ ինձ մոտ եկավ աչքերը ՝արյունով ճանապարհի:
Ուշկ ու միտքս յ՝ար է կանչում, ամեն անգամ կգա ձեր յան,
Էլ ի՞նչի ես չարանում, ո՞նց ես փետով քշում նրան.
Սիրած յարս խոր քնել է, հալբաթ ազդել է քո՛ նանան,
Ո՛չ մի՛ սութ բան չեմ ասի, գրիս մեջ կեղծիք ման մի՛ արի:
Կգա մի օր յ՝ար կհասկանաս, թե՛ ի՞նչքան եմ ե՛ս քեզ սիրել,
Ի՞նչքան եմ ե՛ս աչք փակել, մինչև մահվան հասնելն եմ ներել.
Սաղ ք՝ո տված դառդերը ,սրտիս տախտակին եմ ե՛ս գրել,
Խեղճ Հրանտը՝աղաչում է ՝չարություն...ЕщёԱյտ ի՞նչ սիրուն՝ երես ունես, շատ է նման՝ մարմարի,
Շատ սուր կծու խո՛սքեր ունես, մռմռացնող' բիբարի.
Հազար փերի ես տեսա միյակն ես դու աշխարհի
Ք՛ո թարիփը անողին՝ հազար դառդով մի՛ չարչարի:
Շատ մարդիկ՝ մահվան կերթան, ք՛ո շլացնող աչքերից.
Բառիտ արժան բառ չկա, բերնիցտ հելած խոսքերից,
Անմահություն է թափվում կամար սիրուն ունքերից.
Ինձնից խռով յա՛ր մի մնա, քո թարիփ ես հենց՝ չարի:
Դե արի ինձ ականջ արա թե՛ քո կորուստ ե՛ս ոնց տարա,
Ինչքան ՝փերու սիրեցի, իմ սրտիս շատ ու շա՜տ օտար ա.
Հա ման եկա ՝գիժի պես, ջանս արար սաղ ՝խուռց յարա,
Սիրո բլբուլ ինձ մոտ եկավ աչքերը ՝արյունով ճանապարհի:
Ուշկ ու միտքս յ՝ար է կանչում, ամեն անգամ կգա ձեր յան,
Էլ ի՞նչի ես չարանում, ո՞նց ես փետով քշում նրան.
Սիրած յարս խոր քնել է, հալբաթ ազդել է քո՛ նանան,
Ո՛չ մի՛ սութ բան չեմ ասի, գրիս մեջ կեղծիք ման մի՛ արի:
Կգա մի օր յ՝ար կհասկանաս, թե՛ ի՞նչքան եմ ե՛ս քեզ սիրել,
Ի՞նչքան եմ ե՛ս աչք փակել, մինչև մահվան հասնելն եմ ներել.
Սաղ ք՝ո տված դառդերը ,սրտիս տախտակին եմ ե՛ս գրել,
Խեղճ Հրանտը՝աղաչում է ՝չարությունտ ի՛մ հանդեպ դադարի:
Հուլիս-11-ին 2014-թվական
Տարիներն անցան ամպերի նման , իմ սրտում դեռ կարոտն է խոսում Գիտես ինչքան եմ սպասել ես քեզ Կամ ինչու՞ եմ խելագար դարձել։ Ես ապրեցի այնպես, ինչպես ուզեցիր Ես քայլեցի արևի ու լուսնի ճանապարհով Բոլորը դեմ էին մեր խենթությանը Իսկ ես բոլորին դեմ գնացի։ Ես քեզ իմ կուռքն եմ համարել Ես շատ ուրախ էի, քեզ հետ միասին ես շատ անգամ եմ լացս թաքցրել, Շատ անգամ եմ ուզել բաժանվել... Ճակատագիրն ինձ շատ է ձախողել, Ցավն ամպերի պես մեջս է մտել, շնորհակալ եմ քեզ կոխքիս լինելու ԵՒ ինձ մեծ ՍԵՐ տալու համար, Շնորհակալ եմ քեզ սիրելու համար Շնորհակալ եմ քեզ ապրելուս համար, Քո տված սերը դարձրեց խելագար... #Անահիտի հուշերից 18 06 2018
Բոլորին վերաբերվեք բարությամբ և հարգանքով, նույնիսկ նրանց, ովքեր կոպիտ են ձեզ հետ: Ոչ թե այն պատճառով, որ նրանք արժանի մարդիկ են, այլ որովհետև դու արժանի մարդ ես։ #Անահիտի հուշերից
Իմ ու քո միջև մի անսանձ կարոտ, Մագնիսից ուժեղ իրար միացնող Եվ ամուր ձգող անծանոթ ուժեր... Իմ ու քո միջև իրար բաժանող հար կիլոմետրեր... Ո՞վ ես ինձ համար, որ քեզ զգում եմ Իմ նուրբ շինվածքի ամեն հյուլեով, Անվերջ դողում եմ միայն այն մտքից, Որ քեզ չեմ տեսնի, որ կկորցնեմ մտքերիս բովում... Ո՞վ ես ինձ համար, Որ քո կես խոսքից՝ Քեզ հետ մեկ մանուկ, Նոր կյանք ոտք դրած անփորձ աղջնակ, Մեկ էլ խելացի խորհրդատու եմ Հանկարծ ես դառնում... Չէ', չասե'ս հիմա, որ սիրում եմ քեզ, Այդպես չեն սիրում, սա սեր չէ բնավ... Մտերմությու՞ն է, թե՞ կախվածություն... Գուցե դեռ չկա բառն այն իմաստուն, Որ պիտի չափի, կամ բնորոշի՝ ինչ ենք մենք զգում... Լուսինե Նազարեթյան
Եթե կարոտս ձեռքեր ունենար Կգրկեր քեզ, որ չխեղդվեր: Ու թե կարոտս հնար իմանար Կվազեր գիրկդ, Էլի ապրելու: Կամ էլ չապրելու` Անկարոտ վայելելու Ներկայությունդ: Իսկ այս կարոտը Ժպիտներ ունի, Անքուն է, Անշունչ, Լռել էլ գիտի, Սիրել էլ գիտի... Հեռվում լինելով Մեզ մոտեցնում է Անկանոն դարձնում Զարկերը սրտիս Բայց և լինելով Ինձ ապրեցնում է... Այո կարոտս ձերքեր չունի Բայց ունի թևեր: Թռչել եկել է կողքդ է նստել Հսկում է քունդ... Անքնություն է..
Թախծում էր ծուխը պանդոկում, Էլ չկար չքնաղ պարուհին, Խեղդելով ցավը սուրճի մեջ` Տնքում էր անսահման կարոտից.... Հենվել էր սեղանին պատանին` Ծխելով սիգարն իր վերջին, Խեղդում էր ծուխը կոկորդում` Խառնելով գինու ումպերին... Հնչում էր մեղեդին ծանոթ՝ Արցունք քամելով կարոտից, Խեղդվում էր մեղեդին գինոտ, Ա~խ, չկար գեղանի պարուհին... Լուսինե Նազարեթյան 14.10.2017 թ.
Առանց քեզ տխուր է, Հոգիս է դատարկ, Հավերժ անհետացել է Փայլն իմ աչերիս։ Առանց քեզ արևը Պատել է խավարը, ԵՎ հոգումս է երգում Ջութակը տխուր։ Սեղանին նկարդ է ԵՎ մի փունջ երիցուկ։ Ես էլ խաղում եմ Սիրում է, չի սիրում։ Հայուհի #հեղինակ երկու տող
Տագնապ է սրտումս , Դու նորից չկաս, Չկա քո լույսը , Իմ կյանքի հույսը, Որտեղ որոնեմ , Որտեղից գտնեմ , Ճամփից շեղվեցի՞ր, Ո՞րտեղ մոլորվար, Ա՜խ սիրտս առար, Ու հետդ տարար, Ասա ի՞նչ անեմ , Ո՞րտեղ որոնեմ, Հիմա ու՞մ գրկեմ , Որ սիրով լցվեմ ։ Տագնապ է սրտումս Ու հոգիս ծարավ , Արի մեկ ջուր տուր` Քեզնով հագենամ ։ Մի աշխարհ ենք մենք` Արև ու լուսին, Դու ցերեկ ես լույս , Ես էլ մութ գիշեր, Ա՜խ ինչպե՞ս անեմ` Լինենք միասին ։ Կա՜նգ առ , Չե՞ս տեսնում , Ես էլ չեմ նորում, Խավար երկնքում Քեզ եմ որոնում, Կա՜նգ առ, Որ երգենք մեր սիրո երգը, Թող չքվի հավերժ Այդ մայրամուտը , Սիրտս է քարացել Ու սառցապատել , Շողդ ուրիշի վրա ես գցել, Կանգ առ, որ երգենք Մեր սիրո երգը, Թող լուսավորի ողջ տիեզերքը , Ամբողջ աշխարհում Շատերին տեսա, Դու իմ միակն ես, Փոխարինող չկա։ #Երկու տող Ս Մ
ՍԻՐՈ ԳԵՏԸ Սեր էր շշնջում քամին ականջիս, Կարծես երազում թռչում էր հոգիս, Մոլոր ամպերից սերը անձրևում, Քամու թևերն էր կարծես լվանում: Որ մաքուր թևով քո բույրը բերի, Իր վարժ մատներով վարսերս շոյի, Ու թերթի սիրո էջերը սրտիս . Իր ախորժալուր երգը երգելիս, Հիշեցնի մեղմիկ քո շոյանքները, Որով սնվում էր սրտիս զարկերը, Իսկ երակներում, ասես արյան տեղ՝ Մեր սիրո գետն էր հոսում համատեղ … ՍՈՆԱ ԱՆՏՈՆՅԱՆ
Ասում են, թե հովն մի օր Հարցմունք արեց կակաչին. - Ինչու՞ ես դու այդքան կարմիր, Այդ ի՞նչ սև է քո միջին։ Կակաչն ասաց. - Ուրախ էի, Թերթերս էի սփռել, Ես մի սիրուն ծաղիկ էի՝ Գարնան սիրո քողի տակ, Մի վիրավոր եղնիկ անցավ՝ Արյուն կաթեց իմ սրտին, Եվ վիրավոր սևն մնաց Այն օրվանից իմ հոգում։ Այն օրվանից մինչև հիմա Վիրավոր է իմ հոգին։ Այս իմ սպիտակ թերթիկները Դարձել են սև ու տխրագին։ Թող վիրավոր սրտերը միշտ Ամրապնդվեն, միանան, Եվ մենք սիրող սրտի ներսում Միշտ իրենցով հիանանք։ #Անահիտի հուշերից
Թղթի վրա ջրափոս նկարեցի ու կորացա, որ նրա մեջ տեսնեմ արտացոլքս: հենց այդ պահին գլխիս մեջ քեզ տեսա: հետո արցունքս կաթեց ուղիղ «ջրափոսի» մեջ ու շրջանի եզրերի թանաքը լղոզվեց: Կարոտել եմ
Թե կյանքը ստիպի մոռանալ դեպքեր, Ու անգամ դեմքեր` թանկ ու հարազատ` Քո մասին սրտում կպահեմ մտքեր, Ոչինչ չի՛ ստիպի ապրել քեզնից զատ։ Մի գողտրիկ անկյուն թաքուն կպահեմ, Քեզ հետ օրերս կդարձնեմ մասունք, Քո ամեն բառով մի կյանք կշահեմ, Ու ամեն օրս կունենա բուրմունք։ Աշխարհն ինձ կարծի խենթ ու ցնորված, Ու գուցե խղճան, որ բան չեմ հիշում, Իսկ ես միշտ կապրեմ քեզ սրտում պահած` Ինչքան էլ կյանքս լինի անզիջում։
Առանց քեզ ես այսօր Մնացել եմ մենավոր, Միթե՞ դու ես մեղավոր, Որ սիրտս է լուռ,մոլոր... Միթե՞ դու ես մեղավոր, Որ սիրտն է իմ վիրավոր, Որ երազսս է հեռացել Արևս է ջերմ՝ խավարել... Թող սերդ նոր հորձանք տա Իմ սրտի մեջ ծովանա, Որ չմնամ մենավոր, Ու չլինեմ ես մոլոր...
Երեք բան կա, որ երբեք չի վերադառնում` ժամանակը, խոսք, հնարավորություն: Այնպես որ ժամանակ մի կորցրեք... ընտրեք ձեր խոսքերը... և բաց մի՛ թողեք... հնարավորությունն։ #Անահիտի հուշերից
Առանց քեզ ես այսօր Մնացել եմ մենավոր, Միթե՞ դու ես մեղավոր, Որ սիրտս է լուռ,մոլոր... Միթե՞ դու ես մեղավոր, Որ սիրտն է իմ վիրավոր, Որ երազսս է հեռացել Արևս է ջերմ՝ խավարել... Թող սերդ նոր հորձանք տա Իմ սրտի մեջ ծովանա, Որ չմնամ մենավոր, Ու չլինեմ ես մոլոր...
Նորից անձրևեց Երկինքը թխպոտ, Նորից խռովվեց Հոգին վեհերոտ: Նորից խառնվեց Երազ ու կարոտ, Նորից հիշեցրեց Անցյալը ցավոտ: Նորից է լացում, Աչքերը` թացեց, Մտքի պահոցում Վերքերը բացեց: Նա չի մոռացել, Ու դեռ ավելին, Չի ուզում ապրել Առանց ցավերի: Իդեա՜լ է ուզում, Սուրբ ու անթերի, Հրաշք է ուզում` Առանց մեղքերի: Երկրային կյանքը Նրան չի սազում, Վերին դրախտն է Վաղուց երազում: Ոչ ինքն է ապրում, Ոչ էլ` թույլ տալիս, Որ քո ներկայում Դու ապրես մի քիչ: Կրակ է վառել` Այրում է խանդը, Ստրուկ է դառել` Էլ ո՞վ է մարդը…
Ամեն մարդ ի՛ր սիրո դաշնամուրը պետք է նվագի, որ իր սերը փոխադարձ սիրով երգի կամ էլ համեստությամբ լռի։ Ավա՜ղ, ես չսովորեցի դաշնամուր նվագել, Բայց իմ երգերում միշտ քեզ եմ երգել, Դու համեստությամբ շարունակում ես լռել, Եվ անհայտ ճամփեքում ինձ մոլորեցնել։
Կա մի բանաձև, Այն ես եմ հանել ապրելու համար, Բայց... խոստավանեմ. Անչափ դժվար է հարցում կիրառման. Չարիք ու բարիք - Իրար կողք կողքի հավիտենական, Անհաշտ թշնամի Կամ բարեկամներ, բայց՝ վայրկենական... Աղոթքիդ պահին շուրթդ է կծում,- Չարիքն է անշուշտ, Երբ անիծում ես՝ համբուրում է քեզ, Բարիքն է անուշ: Աղոթելու՞ ես, Որ կծված լինես, մնաս ցավի մեջ, Անիծելու՞ ես, Որ քեզ համբուրեն... - ԴՈՒ կ'որոշես...
Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить сервисы для вас. Если ваш возраст менее 13 лет, настроить cookie-файлы должен ваш законный представитель. Больше информации
Комментарии 1 230
Նրանք բոլորն էլ սպասում են իրենց սիրելի տոներին։
մեկը մարտին ով էլ փետրվարը, մեկն է մայիսի սկիզբը,
և ինչ-որ մեկը հենց այսօր - Շնորհավոր Նոր օր օօօօ գարուն....
Մենք բոլորս խաղաղության կարիք ունենք: Մենք սիրում ենք մոլորակը:
Երջանիկ վաղը հանդիպելու առանց պատերազմի:
#Անահիտի հուշերից
Բայց դեմքիդ վրա ժպիտ նկարես,
Երբ շունչդ փակվի,
Բայց դու շատերի շունչը համարվես,
Փակիր աչքերդ ու անէացիր,
Հեռացիր քեզնից,
Պոկվիր քո մարմնից
Ու փորձիր նայել ինքդ քեզ հեռվից:
Ու դարձիր մի պահ
Ինքդ քո կյանքի լուռ հանդիսատես,
Դարձիր դատավոր,
Դարձիր հոգեբան ու ամենատես,
Ու դիր նժարին հոգեմաշ
Ցավն ու պահը ցնծագին,
Հենց միայն այդ ժամ կզգաս կշիռը
Քո կյանքի անգին...
ուզում ես հանգիստ խղճով արտասվել ավաղ չի լինում
ուզում ես փարվել դու այն միակին ուզում ես գրկել ուզում ես ասել ավաղ չի լինում...
երբեմն լինում է պահեր գոռալն էլ սուտ է, սուտ է չհավատաք..
երբեմն լինում է պահեր որ մտածում ես փարվել ես մեկին լացում ես կրկին հեկեկում ես ասելով կրկին որ դու մենակ ես
#Անահիտի հուշերից
Շատ սուր կծու խո՛սքեր ունես, մռմռացնող' բիբարի.
Հազար փերի ես տեսա միյակն ես դու աշխարհի
Ք՛ո թարիփը անողին՝ հազար դառդով մի՛ չարչարի:
Շատ մարդիկ՝ մահվան կերթան, ք՛ո շլացնող աչքերից.
Բառիտ արժան բառ չկա, բերնիցտ հելած խոսքերից,
Անմահություն է թափվում կամար սիրուն ունքերից.
Ինձնից խռով յա՛ր մի մնա, քո թարիփ ես հենց՝ չարի:
Դե արի ինձ ականջ արա
թե՛ քո կորուստ ե՛ս ոնց տարա,
Ինչքան ՝փերու սիրեցի, իմ սրտիս շատ ու շա՜տ օտար ա.
Հա ման եկա ՝գիժի պես, ջանս արար սաղ ՝խուռց յարա,
Սիրո բլբուլ ինձ մոտ եկավ աչքերը ՝արյունով ճանապարհի:
Ուշկ ու միտքս յ՝ար է կանչում, ամեն անգամ կգա ձեր յան,
Էլ ի՞նչի ես չարանում, ո՞նց ես փետով քշում նրան.
Սիրած յարս խոր քնել է, հալբաթ ազդել է քո՛ նանան,
Ո՛չ մի՛ սութ բան չեմ ասի, գրիս մեջ կեղծիք ման մի՛ արի:
Կգա մի օր յ՝ար կհասկանաս, թե՛ ի՞նչքան եմ ե՛ս քեզ սիրել,
Ի՞նչքան եմ ե՛ս աչք փակել, մինչև մահվան հասնելն եմ ներել.
Սաղ ք՝ո տված դառդերը ,սրտիս տախտակին եմ ե՛ս գրել,
Խեղճ Հրանտը՝աղաչում է ՝չարություն...ЕщёԱյտ ի՞նչ սիրուն՝ երես ունես, շատ է նման՝ մարմարի,
Շատ սուր կծու խո՛սքեր ունես, մռմռացնող' բիբարի.
Հազար փերի ես տեսա միյակն ես դու աշխարհի
Ք՛ո թարիփը անողին՝ հազար դառդով մի՛ չարչարի:
Շատ մարդիկ՝ մահվան կերթան, ք՛ո շլացնող աչքերից.
Բառիտ արժան բառ չկա, բերնիցտ հելած խոսքերից,
Անմահություն է թափվում կամար սիրուն ունքերից.
Ինձնից խռով յա՛ր մի մնա, քո թարիփ ես հենց՝ չարի:
Դե արի ինձ ականջ արա
թե՛ քո կորուստ ե՛ս ոնց տարա,
Ինչքան ՝փերու սիրեցի, իմ սրտիս շատ ու շա՜տ օտար ա.
Հա ման եկա ՝գիժի պես, ջանս արար սաղ ՝խուռց յարա,
Սիրո բլբուլ ինձ մոտ եկավ աչքերը ՝արյունով ճանապարհի:
Ուշկ ու միտքս յ՝ար է կանչում, ամեն անգամ կգա ձեր յան,
Էլ ի՞նչի ես չարանում, ո՞նց ես փետով քշում նրան.
Սիրած յարս խոր քնել է, հալբաթ ազդել է քո՛ նանան,
Ո՛չ մի՛ սութ բան չեմ ասի, գրիս մեջ կեղծիք ման մի՛ արի:
Կգա մի օր յ՝ար կհասկանաս, թե՛ ի՞նչքան եմ ե՛ս քեզ սիրել,
Ի՞նչքան եմ ե՛ս աչք փակել, մինչև մահվան հասնելն եմ ներել.
Սաղ ք՝ո տված դառդերը ,սրտիս տախտակին եմ ե՛ս գրել,
Խեղճ Հրանտը՝աղաչում է ՝չարությունտ ի՛մ հանդեպ դադարի:
Հուլիս-11-ին 2014-թվական
իմ սրտում դեռ կարոտն է խոսում
Գիտես ինչքան եմ սպասել ես քեզ
Կամ ինչու՞ եմ խելագար դարձել։
Ես ապրեցի այնպես, ինչպես ուզեցիր
Ես քայլեցի արևի ու լուսնի ճանապարհով
Բոլորը դեմ էին մեր խենթությանը
Իսկ ես բոլորին դեմ գնացի։
Ես քեզ իմ կուռքն եմ համարել
Ես շատ ուրախ էի, քեզ հետ միասին
ես շատ անգամ եմ լացս թաքցրել,
Շատ անգամ եմ ուզել բաժանվել...
Ճակատագիրն ինձ շատ է ձախողել,
Ցավն ամպերի պես մեջս է մտել,
շնորհակալ եմ քեզ կոխքիս լինելու
ԵՒ ինձ մեծ ՍԵՐ
Շնորհակալ եմ քեզ սիրելու համար
Շնորհակալ եմ քեզ ապրելուս համար,
Քո տված սերը դարձրեց խելագար...
#Անահիտի հուշերից
18 06 2018
#Անահիտի հուշերից
Մագնիսից ուժեղ իրար միացնող
Եվ ամուր ձգող անծանոթ ուժեր...
Իմ ու քո միջև իրար բաժանող հար կիլոմետրեր...
Ո՞վ ես ինձ համար, որ քեզ զգում եմ
Իմ նուրբ շինվածքի ամեն հյուլեով,
Անվերջ դողում եմ միայն այն մտքից,
Որ քեզ չեմ տեսնի, որ կկորցնեմ մտքերիս բովում...
Ո՞վ ես ինձ համար,
Որ քո կես խոսքից՝
Քեզ հետ մեկ մանուկ,
Նոր կյանք ոտք դրած անփորձ աղջնակ,
Մեկ էլ խելացի խորհրդատու եմ
Հանկարծ ես դառնում...
Չէ', չասե'ս հիմա, որ սիրում եմ քեզ,
Այդպես չեն սիրում, սա սեր չէ բնավ...
Մտերմությու՞ն է, թե՞ կախվածություն...
Գուցե դեռ չկա բառն այն իմաստուն,
Որ պիտի չափի, կամ բնորոշի՝ ինչ ենք մենք զգում...
Լուսինե Նազարեթյան
Կգրկեր քեզ, որ չխեղդվեր:
Ու թե կարոտս հնար իմանար
Կվազեր գիրկդ,
Էլի ապրելու:
Կամ էլ չապրելու`
Անկարոտ վայելելու Ներկայությունդ:
Իսկ այս կարոտը
Ժպիտներ ունի,
Անքուն է,
Անշունչ,
Լռել էլ գիտի,
Սիրել էլ գիտի...
Հեռվում լինելով
Մեզ մոտեցնում է
Անկանոն դարձնում
Զարկերը սրտիս
Բայց և լինելով
Ինձ ապրեցնում է...
Այո կարոտս ձերքեր չունի
Բայց ունի թևեր:
Թռչել եկել է կողքդ է նստել
Հսկում է քունդ...
Անքնություն է..
Էլ չկար չքնաղ պարուհին,
Խեղդելով ցավը սուրճի մեջ`
Տնքում էր անսահման կարոտից....
Հենվել էր սեղանին պատանին`
Ծխելով սիգարն իր վերջին,
Խեղդում էր ծուխը կոկորդում`
Խառնելով գինու ումպերին...
Հնչում էր մեղեդին ծանոթ՝
Արցունք քամելով կարոտից,
Խեղդվում էր մեղեդին գինոտ,
Ա~խ, չկար գեղանի պարուհին...
Լուսինե Նազարեթյան
14.10.2017 թ.
Հոգիս է դատարկ,
Հավերժ անհետացել է
Փայլն իմ աչերիս։
Առանց քեզ արևը
Պատել է խավարը,
ԵՎ հոգումս է երգում
Ջութակը տխուր։
Սեղանին նկարդ է
ԵՎ մի փունջ երիցուկ։
Ես էլ խաղում եմ
Սիրում է, չի սիրում։
Հայուհի
#հեղինակ երկու տող
Դու նորից չկաս,
Չկա քո լույսը ,
Իմ կյանքի հույսը,
Որտեղ որոնեմ ,
Որտեղից գտնեմ ,
Ճամփից շեղվեցի՞ր,
Ո՞րտեղ մոլորվար,
Ա՜խ սիրտս առար,
Ու հետդ տարար,
Ասա ի՞նչ անեմ ,
Ո՞րտեղ որոնեմ,
Հիմա ու՞մ գրկեմ ,
Որ սիրով լցվեմ ։
Տագնապ է սրտումս
Ու հոգիս ծարավ ,
Արի մեկ ջուր տուր`
Քեզնով հագենամ ։
Մի աշխարհ ենք մենք`
Արև ու լուսին,
Դու ցերեկ ես լույս ,
Ես էլ մութ գիշեր,
Ա՜խ ինչպե՞ս անեմ`
Լինենք միասին ։
Կա՜նգ առ ,
Չե՞ս տեսնում ,
Ես էլ չեմ նորում,
Խավար երկնքում
Քեզ եմ որոնում,
Կա՜նգ առ,
Որ երգենք մեր սիրո երգը,
Թող չքվի հավերժ
Այդ մայրամուտը ,
Սիրտս է քարացել
Ու սառցապատել ,
Շողդ ուրիշի վրա ես գցել,
Կանգ առ, որ երգենք
Մեր սիրո երգը,
Թող լուսավորի ողջ տիեզերքը ,
Ամբողջ աշխարհում
Շատերին տեսա,
Դու իմ միակն ես,
Փոխարինող չկա։
#Երկու տող Ս Մ
Սեր էր շշնջում քամին ականջիս,
Կարծես երազում թռչում էր հոգիս,
Մոլոր ամպերից սերը անձրևում,
Քամու թևերն էր կարծես լվանում:
Որ մաքուր թևով քո բույրը բերի,
Իր վարժ մատներով վարսերս շոյի,
Ու թերթի սիրո էջերը սրտիս .
Իր ախորժալուր երգը երգելիս,
Հիշեցնի մեղմիկ քո շոյանքները,
Որով սնվում էր սրտիս զարկերը,
Իսկ երակներում, ասես արյան տեղ՝
Մեր սիրո գետն էր հոսում համատեղ …
ՍՈՆԱ ԱՆՏՈՆՅԱՆ
Հարցմունք արեց կակաչին.
- Ինչու՞ ես դու այդքան կարմիր,
Այդ ի՞նչ սև է քո միջին։
Կակաչն ասաց.
- Ուրախ էի,
Թերթերս էի սփռել,
Ես մի սիրուն ծաղիկ էի՝
Գարնան սիրո քողի տակ,
Մի վիրավոր եղնիկ անցավ՝
Արյուն կաթեց իմ սրտին,
Եվ վիրավոր սևն մնաց
Այն օրվանից իմ հոգում։
Այն օրվանից մինչև հիմա
Վիրավոր է իմ հոգին։
Այս իմ սպիտակ թերթիկները
Դարձել են սև ու տխրագին։
Թող վիրավոր սրտերը միշտ
Ամրապնդվեն, միանան,
Եվ մենք սիրող սրտի ներսում
Միշտ իրենցով հիանանք։
#Անահիտի հուշերից
ու կորացա, որ նրա մեջ տեսնեմ արտացոլքս:
հենց այդ պահին գլխիս մեջ քեզ տեսա:
հետո արցունքս կաթեց ուղիղ «ջրափոսի» մեջ
ու շրջանի եզրերի թանաքը լղոզվեց:
Կարոտել եմ
Ու անգամ դեմքեր` թանկ ու հարազատ`
Քո մասին սրտում կպահեմ մտքեր,
Ոչինչ չի՛ ստիպի ապրել քեզնից զատ։
Մի գողտրիկ անկյուն թաքուն կպահեմ,
Քեզ հետ օրերս կդարձնեմ մասունք,
Քո ամեն բառով մի կյանք կշահեմ,
Ու ամեն օրս կունենա բուրմունք։
Աշխարհն ինձ կարծի խենթ ու ցնորված,
Ու գուցե խղճան, որ բան չեմ հիշում,
Իսկ ես միշտ կապրեմ քեզ սրտում պահած`
Ինչքան էլ կյանքս լինի անզիջում։
Մնացել եմ մենավոր,
Միթե՞ դու ես մեղավոր,
Որ սիրտս է լուռ,մոլոր...
Միթե՞ դու ես մեղավոր,
Որ սիրտն է իմ վիրավոր,
Որ երազսս է հեռացել
Արևս է ջերմ՝ խավարել...
Թող սերդ նոր հորձանք տա
Իմ սրտի մեջ ծովանա,
Որ չմնամ մենավոր,
Ու չլինեմ ես մոլոր...
ժամանակը,
խոսք,
հնարավորություն:
Այնպես որ ժամանակ մի կորցրեք... ընտրեք ձեր խոսքերը... և բաց մի՛ թողեք... հնարավորությունն։
#Անահիտի հուշերից
Մնացել եմ մենավոր,
Միթե՞ դու ես մեղավոր,
Որ սիրտս է լուռ,մոլոր...
Միթե՞ դու ես մեղավոր,
Որ սիրտն է իմ վիրավոր,
Որ երազսս է հեռացել
Արևս է ջերմ՝ խավարել...
Թող սերդ նոր հորձանք տա
Իմ սրտի մեջ ծովանա,
Որ չմնամ մենավոր,
Ու չլինեմ ես մոլոր...
Երկինքը թխպոտ,
Նորից խռովվեց
Հոգին վեհերոտ:
Նորից խառնվեց
Երազ ու կարոտ,
Նորից հիշեցրեց
Անցյալը ցավոտ:
Նորից է լացում,
Աչքերը` թացեց,
Մտքի պահոցում
Վերքերը բացեց:
Նա չի մոռացել,
Ու դեռ ավելին,
Չի ուզում ապրել
Առանց ցավերի:
Իդեա՜լ է ուզում,
Սուրբ ու անթերի,
Հրաշք է ուզում`
Առանց մեղքերի:
Երկրային կյանքը
Նրան չի սազում,
Վերին դրախտն է
Վաղուց երազում:
Ոչ ինքն է ապրում,
Ոչ էլ` թույլ տալիս,
Որ քո ներկայում
Դու ապրես մի քիչ:
Կրակ է վառել`
Այրում է խանդը,
Ստրուկ է դառել`
Էլ ո՞վ է մարդը…
Ավա՜ղ, ես չսովորեցի դաշնամուր նվագել,
Բայց իմ երգերում միշտ քեզ եմ երգել,
Դու համեստությամբ շարունակում ես լռել,
Եվ անհայտ ճամփեքում ինձ մոլորեցնել։
սեղմեցի վիրտում ես երկու կոճակ՝
դու իսկույն կորար...
Թե՞ շփոթու՜մ եմ.
վիրտուալ աշխարհ, որքա՜ն փխրուն ես,-
կանչեց իրական կյանքի առօրյան՝
դու իսկույն կորար...
բ) ամեն ինչ չէ, որ կարելի է հասկանալ...
Սա՝ քչերն են ընդունում:
Ընդունելուց հետո էլ հաշտվում են ավելի քչերը...
Այն ես եմ հանել ապրելու համար,
Բայց... խոստավանեմ.
Անչափ դժվար է հարցում կիրառման.
Չարիք ու բարիք -
Իրար կողք կողքի հավիտենական,
Անհաշտ թշնամի
Կամ բարեկամներ, բայց՝ վայրկենական...
Աղոթքիդ պահին շուրթդ է կծում,-
Չարիքն է անշուշտ,
Երբ անիծում ես՝ համբուրում է քեզ,
Բարիքն է անուշ:
Աղոթելու՞ ես,
Որ կծված լինես, մնաս ցավի մեջ,
Անիծելու՞ ես,
Որ քեզ համբուրեն... - ԴՈՒ կ'որոշես...