Предыдущая публикация
Па паданні (ад народа)
горад наш дау́но
Заснавау́ князь легендарны,
яцвяжскі Пятро.
Ліст пісау́ у Петрыкове Сігізмунд, кароль,
У гісторыі застау́ся
час адліку той.
Кажуць ,што дрыгавічы мы -
старажытны люд,
Пяць стагоддзяу́ таму роу́на
прыжыліся тут.
Гэта добры і прывабны
для жыцця куток,
Рака Прыпяць чаго варта -
выгадны прыток!
Толькі у́ шчасці не жылося:
між князеу́ здау́на
За падзел зямель вялася
лютая вайна.
А нашэсці
ды набегі -
так было не раз -
Абярнуу́ся злом, бядою
той трывожны час.
Гандлявалі, лес сплау́ляли, шло і рамяство,
І звычайнай земляробства справаю было.
Просты люд за поу́нач клау́ся
і што свет уставау́,
Працавау́ на пана, князя ,жыу́ і
выжывау́.
Шлі да Бога з верай моцнай
у лепшае жыцце,
Толькі у́ марах, снах ды песнях - радасць , забыцце!
А калі вайны Сусветнай колакал прабіу́,
Моцны дух рэвалюцыйны масы ахапіу́.
Працаваць за " так" абрыдла ды у́ галечы жыць,
Загучау́ пратэст - быць годным, чалавекам быць!
Хваля гневу захлыснула,
просты люд паустау́,
На Пцічы завод фанерны
доу́га баставау́.
Да святла з спрадвечнай цемры стау́ся паварот,
І савецкую у́ладу у́спрыняу́ народ.
А у́ сямнаццатым, у снежні
( прама пад Дакрэт!),
аднавіу́ на месцы у́ладу
рэу́валкамітэт.
Думалі і меркавалі:
як, з чаго пачаць,
Новы мір усей грамадою як адбудаваць.
Ды не доу́гай перадышка мірная была,
Лезлі немцы і палякі,
зноу́ бяда - вайна!
Жорсткае супрацьстаянне
стрэу́ сацыялізм:
Папау́зла гадэюкай здрада,
шкодзіу́ бандытызм.
Не зламала дух стваральны кола тых падзей,
Светлых мар не разгубілі і сваіх надзей.
Ды і бедаваць ,схіляцца як бы не з рукі...
Хіба есць народ мацнейшы,
чым палешукі?
Добры , толькі непакорны у́ ліхалецця час ,
Сярод іх - герой народны, мудры Дзед Талаш.
І як толькі завіруха сціхла, адышла,
Праца дружна закіпела з ранку да цямна.
Быу надзейнаю апорай
брацкі наш Саюз,
Разам легка паддавау́ся
пяцігодак груз.
Праца радасцю гучала
і давала плен,
Набірау́ павольна тэмпы
родны наш раен.
Петрыкау́ мяняу́ аблічча,
клопатамі жыу́,
Статус города законна
з радасцю набыу́.
І мясцовую у́ладу паважау́ народ:
Да людзей ішлі з увагай і да іх турбот.
Школы выраслі, бальніцы,
новыя дамы,
Жыу́ народ сабе спакойна, бачыу́ казкі - сны.
Страшны гул іх абарвау́ , над зямлей павіс,
Вераломна, без аб'явы наступау́ фашыст.
Акупіравау́ надоу́га,здзеквау́ся як мог,
Толькі не дамогся немец хуткіх перамог.
Увесь народ краін савецкіх супраць іх пау́стау́,
Больш за у́се баяу́ся вораг
помсты партызан.
На франтах сцяной адзінай веу́ смяротны бой
Наш зямляк - назад ні кроку! -
кожны быу́ герой!
Вызначыліся - пяцера! -
зоркі на грудзях,
Многа палягло сыночкау́
у вогненных палях.
Крок зрабіу́ у несмяротнасць
Чалы - лейтэнант,
І застыу́ навек у граніце
доблесны салдат.
Не забыць вайны урокі, што
спасціглі тут,
Наша памяць - іх сумленне і высокі суд.
Час імкліва прабягае
у́ мільганні дзен,
Шляхам перау́тварэнняу́ крочыць наш раен.
Прыгажэе , ушыр раздау́ся горад на вачах,
Тут наш дом, тут наша крэпасць,
наш трывалы дах!
Скрозь стагоддзі засталася толіка слядоу́
Стогадовых на Палессі помнікау́, бароу́,
Старадау́няя капліца, цэрквау́ купалы
Ды хаціны - артыфакты, продкі дзе жылі.
Шосты прыступак стагоддзя - новы паварот,
Хай ен будзе для нас добрым, годам міру, згод!
Хай мацнее і квітнее любы горад мой
І ніхто не патрывожыць сон яго , спакой,
Светлым будзе, прамяністым для нашчадкау́ шлях,
Пладавітай і багатай родная зямля!
Следующая публикация
Нет комментариев