ՁԱՅՆ ՓԻԴԱՅՈՒ

Մի ձայն հնչեց սեգ սարերից,
Շվին էր դա քաջ ֆիդայու,
Մարտից առաջ պարը թնդաց,
Ուսը ուսին, հայացքն՝ ազդու:
Ձեռքերն իրար՝ մեկը մեկու,
Զարկից թնդաց հեռուն՝ հեռու,
Սեգ սարերից բոց հուրհրաց,
Թափվեց գլխին նենգ թշնամու:
Սարը դարձավ խոնարհ մի հարս,
Սրբատեղին քաջ ֆիդայու,
Զենքը դարձավ հավերժահարս,
Քարը՝ բարձը ու հարսնացու:
Շվին երգեց ռազմականչ,
Չուներ ուրիշ երգը շվու,
Արյամբ ներկվեց լանջեր ու դաշտ,
Շուն ասկյարի՝ տաճիկներու…
Ու ֆիդայու աչքը հառած
Թոնրի ծխին օջախներու՝
Հերոսացավ, աչքում սառած
Գրվեց վրեժ՝ մահն թուրքերու:
Մի ձայն հնչեց սեգ սարերից,
Շվին է դա քաջ ֆիդայու,
Ու գալիս է Էրգրի ծոցից,
Այսօր, վաղը մեր կերտելու:
Ու լսվում է Էրգրի ծոցից,
Մարտականչի պարը հլու,
Ուսը ուսին՝ ոտքի զարկից,
Մեզ կանչում է՝
Հաղթանակի պարն պարելու
Մի ձայն կհնչի Մշո դաշտից,
Վաղվա օրը շուտ է գալու,
Ձիրավի դաշտ կրկին՝ նորից,
Ազատության մարտն է տալու:
Համլետ Հակոբյան
Լիճք, Մարտունի, 1990 թ.