Предыдущая публикация
«Քրիստոնեությունը հագուստը չի, այլ մեր մաշկի գույնն է։ Այս հավատից մեզ ոչ ոք չի կարող խախտել, ո՛չ հրեշտակները և ո՛չ մարդիկ, ո՛չ սուրը և ո՛չ հուրը, ո՛չ ջուրը և ո՛չ էլ որևէ այլ դառը հարված»: 5-րդ դարում պատմիչ Եղիշեն այսպես է բնութագրում հայերին, ովքեր համախմբվեցին պարսկական հսկա կայսրության դեմ՝ Ավարայրի ճակատամարտը դարձնելով հանուն հավատքի մղված, թերևս, առաջին պատերազմը մարդկության պատմության մեջ։
Ստացվում է, որ քրիստոնեությունը պետական կրոն հռչակելուց ընդամենը 150 տարի հետո հայերի համար հավատքը ինքնության այն աքսիոմատիկ արժեքներն էր, որի համար արժեր ապրել ու մեռնել։
Следующая публикация
Нет комментариев