Предыдущая публикация
Վազգեն Վեհափառը՝ «Արարատ 73»-ին
1973-ին «Արարատ» ֆուտբոլային թիմը Նիկիտա Սիմոնյանի գլխավորությամբ հրաշք գործեց՝ դառնալով հսկա Խորհրդային Միության ե՛ւ չեմպիոն, ե՛ւ գավաթակիր։ Հիրավի ոսկե էջ, աննախադեպ սխրանք։
Հաճելի այս վերհուշը անգամ տասնամյակներ անց ջերմացնում է մեր սրտերը։ Այս իրադարձությանը հիշատակման արժանի մի իրողություն կա, որը մեր հանրությանը գրեթե հայտնի չէ։
Դրանից երկու տարի առաջ, երբ «Արարատը» նվաճել էր ԽՍՀՄ առաջնության արծաթե մեդալներ, այդ առիթով Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի Վեհարանում մեր ֆուտբոլիստներին պատվո ընդունելության է արժանացնում Նորին Սուրբ Օծություն Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս Վազգեն Առաջինը։
Տոնական, հավուր պատշաճի հանդիսավոր մթնոլորտում իմաստախոս Վեհափառն իր ընտրագույն բառուբանով եւ հայրապետական օրհնանքով մեծարում, քաջալերում է մարզական վերելքի ուղիով ընթացող մեր ֆուտբոլիստներին, նրանց հանձնում թանկարժեք նվերներ։
Հրաժեշտի պահին արարատցիները, թեպետեւ քաշվելով պատկառազդու Վեհափառ Հայրապետից, այնուամենայնիվ «կիսաբերան» գանգատվում են, թե՝«մենք հնարավորություն չունենք ձեռք բերելու ֆուտբոլիստի ֆիրմային բարձրորակ կոշիկներ՝ բուտսիներ, այլապես…»
—Կջանամ օգտակար ըլլալ, զավակնե՛րս,-համեստորեն խոստանում է հայրական հոգատարության եւ վեհանձնության մարմնացում Վազգեն Վեհափառը։
Շուտով ամբողջ թիմի համար արտասահմանից բերվում են ժամանակի ամենահամբավավոր ֆիրմայի մարզակոշիկները եւ Վեհափառ Հայրապետի օրհնությամբ հանձնվում մեր ֆուտբոլիստներին։
Այնպես որ «Արարատ-73»-ի ԽՍՀՄ չեմպիոն եւ գավաթակիր դառնալու գործում իր համեստ վաստակն ունի նաեւ Ամենայն Հայոց Հայրապետ Վազգեն Առաջինը։
Следующая публикация
Комментарии 1