Предыдущая публикация
« Ինչու՞մն է իմ առավելությունը, ի՞նչն է ինձ ոգևորում։ Այն, որ ես նախևառաջ Հայ եմ։ Իմ ամենաառաջին և գլխավորող բախտավորությունն այն է, որ ես Հայ եմ ծնվել։ Ինձ թվում է Հայեր շատ կան, բայց այդ չի նշանակում, որ ամեն մի Հայ բախտավոր է, որովհետև Հայ լինելու համար, բախտավոր լինելու համար պիտի հասկանալ, որ Հայ ես։
Այ երբ որ դու հասար այդ գաղափարին, որ դու Հայ ես, այդ դեպքում աշխարհը քոնն է։
Երբ ես հասկացա, որ Հայ եմ, զգացի, որ իսկապես բախտավոր եմ, բայց կրկնակի բախտավոր դառա 60 տարի քայլելով, խփվելով, ճանկռելով մեր ժայռերը, մեր չոր ու ցամաք այդ ապառաժները.
Նրանց մեջ, այդ ժայռերի մեջ, այնքան նյութ տեսա։ Ես զգացի, որ մեր պատառ հողը անսահման հարստություն ունի։ Մեր պապերն այս հողին հրաշքներ են գործել, և մենք այսօր հանկարծ, Աստված մի արասցե, մոռանում ենք, մոռանում ենք․․․
Ես ուզում եմ, որ ամեն մեկը ստուգի, որ մի բան անում է, ստուգի ճի՞շտ է անում, ճի՞շտ ճանապարհի վրա է, այ այդտեղ համեստությունը պիտի գլխավորի,
միք մեծամտանա, ստուգե՛ք ձեզ, ստուգե՛ք, որովհետև այս հողի համար եք անում, իսկ այս հողը հրա՛շք, հրա՛շք հող է, հրա՛շք․․․․․
Ես ուզում եմ, որ մենք Հայերս իմանանք, որ Հա՛յ ենք։ Լինե՛նք մեր հողի տերը, իմ ամենամեծ երազանքն է, որ ամեն մի Հայ իմանա, որ այս հողը կարող է սիրել, չի սիրում, պիտի սիրենք, պիտի իմանանք, որ այս հողի տերը մենակ մենք ենք։ Չխաբե՛նք։ Լինե՛նք այս հողի տերը․․․․»։
Մեծագույն Հայ, ամենաազգային և Հայրենաճանաչ, ողջ կյանքն ու Աստվածատուր առաքելությունն իր Ազգին ու Հայրենիքին նվիրած, Հայոց վաղնջական, միջնադարյան Վարպետների վերածնվող Ոգին իր մեջ ապրեցնող Հայ Ճարտարապետ՝ ՌԱՖԱՅԵԼ ԻՍՐԱՅԵԼՅԱՆ
Следующая публикация
Комментарии 9