Предыдущая публикация
ՏԵՐ ԻՄ․․․
Մթության քողով ես պարուրել ինձ Տեր,
Ու ինձ գամել ես տանջանքի խաչին,
Մինչդեռ քեզնով եմ ես ապրել, իմ Տեր,
Չեմ դավաճանել ես քո հավատքին։
Երբ դառնացել է իմ սիրտը փխրուն
Ու երբ ճամփաս էլ երեր է եղել,
Աղոթքներով իմ, եկել եմ քո տուն
Ու երբեք-երբեք ճամփաս չեմ շեղել։
Լսում ես դու ինձ, քո ծառան եմ, Տեր,
Անդունդի եզրին ինձ մի կանգնեցրու,
Մի թող որ գայթեմ ես անդունդը, Տեր,
Դու ճամփա հարթիր, ինձ տեղ հասցրու։
Լցրու իմ սիրտը զորությամբ քո սուրբ,
Թոթափիր հոգիս ցավի հեղձուկից,
Սպեղանի դիր վերքերիս դու, նուրբ,
Ինձանից վանիր թե՛ վիշտ, թե՛ թախիծ։
Նորից մի խաչիր հավատս երեր,
Ինձ առաջնորդիր դու լույս ճամփեքով,
Թող որ ես քայլեմ օրհնանքովդ, Տեր,
Թեկուզ ցավի հետ, թեկուզ թաց աչքով։
Տեր, ես իմ գրկում երեք վարդ ունեմ,
Հիմա ինձ օգնիր նորից ճախրելու,
Նաև հիշատակ պիտի պահեմ վառ,
Օգնիր երազանքս կյանքի կոչելու։
Ինչ էլ որ լինի հավատս մեծ է,
Դու ամրապնդիր հավատս, իմ Տեր,
Ճամփիս ընթացքը երբեք մի փոխիր,
Դու սփռիր շուրջս և հավատ և սեր։
Следующая публикация
Нет комментариев