Amir Nihonga g'azab bilan qaraydi:
- Berib qo'ymayman!
U shunday degancha xonadan chiqib ketadi.
Toriq Bonu bilan birga yotgancha u bilan dardlashadi. U Bonuni endi qo'yib yubormasligini u hayoti mazmuni ekanligini aytadi.
Laylo va Kamol Layloning uyida gaplashib turishadi.
Laylo uyi haqida va Vildan bilan hamda oilasi bilan o'tgan damlari haqida Kamolga gapirib beradi. Endi esa hammasini yo'qotganini gapirib qayg'uga botadi. Kamolning yordamisiz hech nima qilolmasligini aytadi. Kamol esa uni qo'llab-quvvatlashini aytadi.
Tong otdi. Layloning eshigi jiringladi. Eshikni ochsa kichkintoy bolakaylar kelishgan. Savatchadagi xatni olib o'qisa u Kamoldan kelgan edi. "Bugun yangi kun".
Zaynab o'rnidan turadi va Afsonaga dush tayyorlashini aytadi. So'ng, telefonini olib internetdan yangilikka ko'zi tushadi va quvonib ketadi. Ozan uyg'onib ketib Zaynabdan nega xursandligini so'raydi. Zaynab yangilikni Ozanga ko'rsatadi.
Nihon xonasida turganida kuchukni ovozini eshitib qoladi va hursand bo'lganicha:
- Kapuk, Kapuk! - deb bog' taraf eshigini ochadi.
- Kapuk, sen bu yerda nima qilyapsan? Axir sen yo'qolib qolgandingku.
Nihon kuchukning yonidagi oyoq kiyimiga ko'zi tushadi. Kamol esa Kapukni chaqirishni boshlaydi. Chunki, oyoq kiyim Kamolniki edida. Nihon kuchukni va oyoq kiyimni ko'tarib, Kamolning uyi tomon yo'l oladi.
Kamol esa hamon Kapukni qidirish bilan ovora edi. Shu payt Nihonni chaqirib Amir kirib keladi. Afsonadan so'rasa u bilmasligini aytadi. Amir shubxaga tushadi. Kamol esa kuchukni izlashni boshlaydi va Nihonlar tarafga boradi.
- U shu yerda! - Nihon shunday deganicha kuchukni yerga qo'yadi. Kamol bir to'xtaydi va Nihonning yoniga borib Kapukni topadi. Amir esa Nihonni qidirishda davom etadi.
Nihon: - U menga sovg'a olib kelibdi.
Kamol Nihonning qo'lidan oyoq kiyimini oladi. Ular biroz gaplashishadi. Kamol kuchukni uyiga haydaydi.
Nihon: - Kamol Zaynab va Ozanga to'y qilmoqchimiz. Buni senga aytishim kerak deb o'yladim.
Kamol: - Nima uchun?
Nihon: - Sen kelasanmi?... Sen kelasanmi?
Nihon ikkinchi bor Kamolga savol bilan yuzlanadi. Amir esa ular tomon kelayotgan edi. Kamol o'ylanadi. So'ng:
- Hayrli kun! - deya ortiga o'giriladi va oyoq kiyimini uyi tomon ohista uloqtiradi.
Yana Nihonga qaraydi. So'ng, yo'lida davom etadi. Nihon ham ortiga qaytadi. Yana o'sha iztirobli qayg'uli xolatlar.
Amir aylanib kelib, Kamolning uyi yoniga keladi. Qarasa Kamol kuchuk bilan o'ynamoqda.
Amir: - Siz hayvonlarni ham yaxshi ko'rasizmi?
Kamol: - Siz yoqtirmaysizmi?
Amir: - Menga hayvonlar unchalik yoqmaydi.
Kamol: - Bu aniq. Siz hayvonlarni emas, ularni ov qilishni yaxshi ko'rasiz. Har safar ovga chiqasiz, lekin ovga ovchi bo'lib emas. Yovuzliklaringiz ochiladi, hayvonligingiz ochiladi.
Kamol shunday deganicha uyiga kirib ketadi.
Nihon xonasiga kirsa Afsona unga Amir so'raganini, uyda emasligini aytgach, uni izlab chiqib ketganini aytadi. Ozan va Zaynab to'ylari haqida gaplashib turishganda Nihon ularning yoniga chiqadi. Tashqaridan esa Amir kirib keladi va Nihonni izlaganini aytadi. So'ng ular nega yig'ilib turishganini so'raganda, Zaynab tez orada to'ylari bo'lishini aytadi. Amir esa yana shubxali gaplari bilan hammani ensasini qotiradi. Zaynab Ozanga akasini yoniga borishini aytadi.
Amir Bonuga qo'ng'iroq qiladi. Shu payt yonidan o'tib ketayotgan Zaynabga gap kesatadi:
Ehtiyot bo'l, yana bo'rilar yeb ketmasin! - deb.
So'ng Bonudan Toriq haqida so'raydi. Bonuga juda ham sekin harakat qilayotganini, huddi toshbaqadek sekin ekanligini aytadi.
Zaynab akasining uyiga keladi. Kamol eshikni ochadi.
Kamol: - Zaynab.
Zaynab: - Ichkariga kirsam bo'ladimi?
Kamol: - Xa, albatta. Nima bo'ldi?
Zaynab: - Biz yaqinda to'y qilmoqchimiz. Siz ham borasizmi?
Kamol: - Yo'q bormayman.
Zaynab: - Axir mening to'yim aka. Ota-onam ham bo'lishlari kerak.
Kamol: - Ular ham borishmaydi. Bu bizning to'y emas. Buni faqat sen xoxlading. Bizning roziligimizni oldingmi? Yo'q. To'yingni ota-onam ko'rishini xoxlamayman va borishini ham.
Zaynab indamay chiqib ketadi. Kamol telefonda kim bilandir gaplashadi va Zehirga qo'ng'iroq qilib, qamoqxonaga borishlari kerakligini aytib, mashinasiga o'tirib ketadi.
Toriq nonushta qilib ketay deb turganda Bonu unga doimo u bilan birga ekanligini aytadi.
- Sen mening ayolim, mening jonimsan! - Toriq shunday degancha Bonuni bag'riga bosadi.
Kamol Karan o'lgan joyga Zehir bilan boradi va u yerdan iz olishni boshlaydi. Zehir doimgidek gap chaynalib turganda Kamol devordagi izga ko'zi tushadi. So'ng, Karan o'lgan joy bilan masofani olib Zehir bilan bir-nimalarni gaplashadi. So'ng advokat Kamolga qo'ng'iroq qiladi va maxbus bilan suxbatlashishga rozilik olganini aytadi.
Ozan va Nihon gaplashib turishsa, Vildan bir ayol bilan kirib keladi va Zaynabga kelinlik sirlarini qoidalarini o'rgatishini aytadi.
Amir Nihonga qo'ng'iroq qiladi va uni qayerga ketayotganini so'raydi. Nihon esa bu savolga javob bermaydi.
Laylo onasini rasmiga termulib yig'lab tursa, telefoni jiringlaydi.
Laylo: - Eshitaman kim bu?
G'olib: - Laylo xonim men G'olib Ko'zchio'g'liman.
Laylo: - Sizning yangiligingiz menga kerakmas. Nomerimni qayerdan bildingiz?
G'olib: - So'rab topdim. Uzr, yoqmadim shekilli.
Laylo: - Ha yoqmadingiz.
Go'lib: - Uyingizni boy berganingizni bilaman. Agar xoxlasangiz uni qaytadan sizga olib berishim mumkin.
Laylo uning yordamiga muxtoj emasligini aytib telefonni o'chirib qo'yadi. Shu payt Onder kelib qoladi va Go'libdan nima uchun Layloga qo'ng'iroq qilganini so'raydi.
Onder Vildanga Go'lib yordam berganini bilib qoladi. So'ng xonasiga kiradi va ishchi xodimga arxivdagi hujjatlarni keltirishini so'raydi.
Kamol va Zehir Karanning eri bilan ko'rishadi va haqiqatni aytishini so'raydi.
U tan olmagach, ichkaridagi bir odam ularning odami ekanini ta'kidlaydi. Karanning eri qo'rquvga tushadi va bilganlarini aytib beradi. Kamol kim o'q uzganini so'raydi va bu To'fon bo'lishi mumkinligi haqida gapirganda, Karanning eri u emasligini o'q uzgan odam boshqa ekanligini aytadi.
Zaynab uyiga keladi va eshikni taqillatadi. Fehima eshikni ochadi va Zaynabni ko'rib jim bo'lib qoladi. Ichkaridan Xusayn "Kim kelibdi xonim" deydi. Fahima esa eshikni yopishga urunadi.
Zaynab: - Oyi, men keldim.
Fahima: - Seni ko'rishni xoxlamayman.
Xusayn: - Senga bu uyda nima bor? Ket bu yerdan.
Zaynab: - Dada, men sizlar bilan gaplashgani keldim.
Xusayn: - Men senga aytyapman. Ket bu yerdan.
Zaynab: - Dada to'xtang. Men sizlarni to'yimga aytgani keldim. Meni qabul qilmaysizlarmi?
Xusayn: - Men senga aytganman. Mening qizim yo'q deb. Sen bizga turmush qurayotganing haqida aytmaganding. Endi to'yingga aytyapsanmi? Bor ket.
Xusayn eshikni yopib qo'yadi.
Zaynab yig'lagancha ketadi. Ozan Zaynabni ko'rib, yugurib mashinadan tushadi va Zaynabga taskin berib, uni mashinaga yetalaydi...
DAVOMI BOR...
https://youtu.be/addme/bulQkEKgsQiXfro_KbbOmyIB4VoQDg .
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев