Предыдущая публикация
Доштани дӯсти хуб дар зиндагӣ хеле аҳамият дорад метавонад боиси муваффақият ва пешрафти шумо шавад, дӯстони хуб як даста вижагӣ доранд, ки онҳоро аз дигарон мутамоиз мекунад.
Вижагиҳое, ки танҳо як дӯст хуб дорад
Қатъан бо хондани ин матлаб ёди як нафар аз дӯстони самимиятон афтодаед. Ин дӯст қатъан бештар шабеҳ ба хоҳар ё бародари шумо аст, то дӯстатон. Қатъан эҳсос мекунед, ки бо ин фард робитаи хунӣ доред.
Ҳоло шояд дилатон бихоҳад, ки бубинед, ки чӣ чизҳое дар эҷоди ин ҳиси дарунии шумо нақш доштааст, ба ҳамин далел дар ин бахш ба вижагиҳои як дӯсти хуб ва воқеӣ ишора мекунем.
1. Меҳрубонӣ
Меҳрубонӣ яке аз аслитарин авомили нишондиҳандаи дӯст хуб аст. Ҳамаи мо таҷрибаи инро доштаем, ки дар рӯзҳои сахт бо меҳрубонии фарде тавонистаем дубора сари по шавем. Меҳрубонии дӯсти хуб ба роҳатӣ тамом намешавад ва ҳамеша шуморо таҳти таъсир қарор медиҳад. Дӯсти меҳрубон аз ниёзҳои шумо огоҳӣ дорад ва моил аст, ки худаш, бартарафкунандаи онҳо бошад.
2. Садоқат
Як дӯсти хуб ҳеҷгоҳ чоплусии шуморо намекунад. Ӯ ба шумо иҷоза медиҳад, ки ҳақиқатро бидонед, ҳатто агар боиси нороҳатиятон шавад. Бисёре аз афрод ин дӯстҳоро намехоҳанд, аммо дӯсти воқеӣ тамоми воқеиятро ба шумо мегӯяд, зеро бо шумо содиқ аст. Ӯ дӯст надорад шуморо дар торикӣ ва ибҳом раҳо кунад ва нисбат ба шумо ҳисси масъулият ва вазифа дорад ва дилсӯзи воқеии шумо аст.
3. Худи воқеӣ
Дӯсти воқеӣ саъй надорад, ки худашро шабеҳ ба шумо кунад то аз ӯ хушатон биёяд. Ӯ ҳамонтавр, ки ҳаст, ба назди шумо меояд ва худи воқеияшро ба шумо нишон медиҳад. Дар ҳоле, ки мумкин аст рӯйёоҳояш бо шумо мутафовит бошад, аммо саъй надорад дар шумо ва ё худаш тағйире эҷод кунад ва ҳамонгуна, ки ҳастед, шумо ва худашро қабул дорад.
4. Моҷароҷӯ
Танбал будан нишонаи безавқӣ ва беалоқагӣ ва надоштани ангезаи зеҳнӣ, эҳсосӣ ва ҷисмӣ аст. Дӯсти хуб бо ҳаяҷонҳо ва тафреҳоти шумо ба ваҷд меояд ва бо шумо ҳамроҳ аст.
Дӯст дорад, ки дар ҳар кори моҷароҷӯёнае бо шумо ҳамроҳ шавад ва дӯсти шуморо ба як дӯсти хастакунанда табдил намекунанд. Майл ва алоқаи ӯ ба таҷриба кардан зебоиҳо ва шигифтиҳои дунёи атроф ба ин маъно аст, ки ӯ як дӯсти хуб ва олӣ барои шумо аст.
5. Лаҷбозӣ
Қатъан дӯсти хуб пояи тамоми шайтанатҳои шумо аст. Ӯ дӯст дорад дар ҳар коре шуморо ҳамроҳӣ кунад ва ҳеҷ вақт шуморо аз тафреҳҳоятон манъ намекунад. Зеро дар канори шумо эҳсоси пурэнержӣ будан ва шодӣ дорад.
Ин дӯстони хуб боиси лабханд ва шодӣ дар шумо мешаванд ва дӯст доранд, ки дар каноратон шодии худро чанд баробар кунанд. Бинобарин вақте ба шумо мерасанд, шайтанат мешаванд. Дар канори як дӯсти хуб ҳаргиз ба ҷиддӣ будани дунёи атрофатон фикр намекунед.
6. Муроқиб
Дӯстони хуб касоне ҳастанд, ки монанди як модар ва ё як хоҳар ва бардори бузургтар муроқиби шумо мебошанд. Рӯи саломати ҷисмӣ ва отифии шумо ҳассос ҳастанд ва ҳаргиз аз канори шумо бетафовут убур намекунанд. Онҳо иҷоза намедиҳанд, ки дигарон бо рафторашон ба шумо осеб ворид кунанд, зеро ҳамеша муроқибат аз шуморо ҷузъи вазифаи худ медонанд.
7. Қобили эътимод
Қатъан то ба ҳол бароятон пеш омадааст, ки шахсеро бубинед, ки дар ҳамон замони аввал ба ӯ эътимод кунед ва надонед, ки иллаташ чист, аммо баъд аз он мебинед, ки иштибоҳ кардаед, аммо масъалаи дӯсти хуб каме мутафовит аст.
Дӯстони хуб бо рафторҳо ва амалашон эътимоди шуморо ҷалб мекунанд ва эътимодсозӣ дар тӯли замон ба даст меояд, на як шаба. Шумо ба дӯсти хуб ба унвони як инсони хуб нигоҳ мекунед ва ба ӯ беш аз ҳаркаси дигаре эътимод доред.
8. Парвариш додан
Дӯсти хуб метавонад монанди як модар шуморо тарбият кунад ва парвариш диҳад. Ӯ ба мизони ғизо хӯрдани шумо, варзиш кардани шумо, хобидани шумо ва рафторҳоятон таваҷҷуҳ мекунад. Ӯ дӯст надорад, ки шумо бо рафторҳои ғалат ба худатон осеб бизанед. Дӯстони хуб ҳам дӯсти хуб, ошиқ, хонавода, пизишк барои шумо ҳастанд ва дар канори онҳо эҳсоси иззати нафси болое доред. https://www.khonavoda.com/?p=21945
Следующая публикация
Нет комментариев