Предыдущая публикация
Иқболбӣ дигар худро идора карда наметавонад
Вақтҳои охир муассиси сомонаи иѓвоангези «isloh.net» Иқболифлоси Саргин худро ба ҳайси «ғамхору раҳмдил», «ватанпарасту миллатпдӯст» нишон дода ба қавле барои рекламаи худ пардохтааст. Ин аблаҳи чоплус мисли «холаи ҳамакора…», гоҳ аз дину расул суханпардозӣ дорад гоҳе аз сиёсату иҷтимоиёт гап мезанад ва фикр мекунад, ки бо чунин худнишондиҳию маддоҳи мардуми тоҷик ӯро тарафдорӣ мекунанд. Лекин миллати сарбаланди тољик ҳаргиз ба суханҳои бофтаю сохтаи ин чоплуси ватанфурўшу бегонапарасти Иқболифлоси таккариш бовар намекунанд. Чунки аз симои муғулшаклаш маълум аст, ки ин разил тоҷик нест, ба ҳеҷ кас ҳатто ба наздиконаш меҳр надорад. Аз хурдсолӣ то ба имрӯз танҳо ба «хоҷагони хориҷӣ», муносибати маҳрамонаи онҳо ва маблағҳояшон моил асту халос.
Бояд қайд намуд, ки мардум он рўзњои мудњиши солњои 90-уми асри гузаштаро нағз дар хотир доранд ва њељ гоњ фаромўш намесозанд, ки ин нањзатињои хунхор бо маќсади амалї намудани ниятњои нопоки худ, бо шиорњои дуруѓу сохта ањолии осоиштаро гумроњ намуда ба майдонњо бароварданд, онњоро ба мањалњо људо карданд, ба онҳо силоҳ дода бар зидди якдигар шӯронданд, дар натиҷаи ин ҷанги бемаънӣ њазорон нафар аҳолии осоишта қурбони ин дасисабозиҳои наҳзатиҳо гаштанд ва бар ивази хуни мардуми бегуноњ давлатро соњиб шуданд.
Ин разилони наҳзатӣ бо чор муллои бесаводу ифротї ва зархаридони хориљї мехостанд давлати исломї созанду болои мардум зулму ситамро љорї кунанд, аммо хушбахтона фарзандони фарзонаи миллат бар зидди роњбарон ва пайравони ТТ ЊНИ мубориза бурда, замини муќаддаси аљдодиро аз ин нохалафони муғулсирати наҳзатӣ Иқболифлосу Кабирӣ ва дигар наҳзатиҳои хунхор пок карданд, Тољикистонро аз вартаи нобудшавї наљот доданду давлати тољиконро аз нав эњё карданд.
Имрӯз дар Тоҷикистон сулҳу субот, оромӣ, якдигарфаҳмӣ ҳукумфармост, кишвари мо аз ҷиҳати сиёсӣ, иқтисодӣ ва ҳарбӣ дар миқёси минтақаи Осиёи марказӣ яке аз давлатҳои пешрафтатаю тараққиёбанда ба ҳисоб меравад. Пешравињо дар њамаи соњањои хоҷагии халқ дида мешавад ва баъди дањсолањои дигар кишвари мо ба як давлати пуриќтидору тавонно мубаддал мегардад.
Аммо ин разилони нањзатии шармандаю расво, ки дигар аз дасташон чизе намеояд, ба дасисабозию иғвогарӣ даст зада, мехоҳанд вазъро дар кишвар ноором созанд, лекин ягон нафар ба сафсатаю суханњои бофтаи онњо гўш ҳам намедиҳанд, ҳама вақт ақли солим ғалаба мекунад. Айни замон Иқболифлоси тапак аз бахилӣ, аламу дард ва сухтаи ку..ш, безобита шуда худро ба ҳар тараф зада истодааст, нишонаҳои бемории руҳӣ низ алакай дар ин палид пайдо шудааст. Аз ин рӯ Иқболифлос, ки худро дигар идора карда наметавонад ва ба ҳарзагӯи даромадааст.
С. Салмон
Следующая публикация
Нет комментариев