Предыдущая публикация
Билмам яна қанча умрим бор,
Яхшиликка боғлайман умид.
Дунё гўзал, дунё бетакрор,
Бугун бўлар эртага унут.
Кеча-кундуз айланаверар,
Қуёш чиққач ой ботар ҳар кун.
Кўнглим ишққа бойланаверар,
Мен ҳаётга бўламан мафтун.
Гарчи бизни айирди қисмат,
Мен жимгина измига кўндим.
Сен ҳам кўндинг, о, илоҳий хат –
Ёзуғига тан бермайди ким?!
Йиғласам-да, кулсам-да тақдир
Инъоми деб бахт, ғамни севдим.
Эзгуликнинг бағрида кўп сир,
Ёвузликни дилимдан қувдим.
Момо Ҳаво қурган қўрғони
Меҳрим асрар самимий, содда.
Қусури бор ҳар бир инсоннинг,
Пок севгингни сақладим ёдда.
То чубин от олиб кетгунча
Ишқим сўнмас, сен бор тилакда.
Умид гули тўкмасин ғунча,
Мен соғиниб яшай юракдан.
Следующая публикация
Нет комментариев