– Балам, Хәят... – Авыр сынау кичереп, ерак аралардан өенә кайтып кергән Нәфисәнең иреннәреннән калтыранып чыккан беренче сүзләр шушы булды. – Зинһар, кичер мине... Мин сине беренче булып сөя алмадым. Күк...

– На, малкай!.. – Гомердә булмаганча, юлчы карт үзе дә җенне хәтерләткән алалы-колалы атын куалый башлады. – На! На!..

Ташның бер башына ай уелган иде, шуннан кабер ташы икәнне белделәр дә инде. Хәлим табылдык ташны торгызырга уйлады, әмма, күпме генә көчәнсә дә, аны урыныннан да кузгата алмады.

Түр почмакта түшәм буенча сузылган матча агачына таныш төлке асып куелган иде! Ул гынамы, шул матча агачында пычак кадалып тора, Хәлимнең югалткан пычагы!