Ончунон дар вафси устод гуфтаанд,

Шуарову дӯстдорони калом.
Кам вале бошад ҳамоно ин ҳама,
Пеши заҳматҳо ки дидаст баҳри мо.
Роҳи донишро барои мо кушод,
Илм омӯхт аз гузашт таълим дод.
Аз замири баҳру бар то коинот,
Кашф кардан, зинда доштан ёд дод.
Бе сабаб ногуфтаанд пирони кор,
Қадри устод аз падар бештар бувад.
Чун ки андарзҳову ҳикматҳои ӯ,
Равшании рӯзгори мо бувад.
Бе муаллим раҳнамои зиндагӣ,
Кист дар олам, ки худ устод шуд.
Бояд он донем, ки ин мулки азиз,
Аз ҳунар, аз илми ӯ обод шуд.