Աշնան քամու պես քաղցրանուշ ու մեղմ
Շոյում ես հեռվից վարսերս անտես,
Իսկ ես հուշերի մեջ երանավետ
Ճոճվում եմ ասես խենթ ալիքի պես...
Ու հետզհետե ծովը փոթորկվում
Հուշամրրիկ են հուշերս դաոնում,
Սիրադող ցնցվում, ափեափ զարկվում
Ծովի մերկալանջ եզրերին ձուլվում:
Մարմնովս դող է անցնում կրքահունչ
Մի չեղած համբույր այտերիս հպվում,
Սիրո թովչանքից ասես հարբենում
Ծովի հրկիզված վայելքում նիհրում:
Մշուշաքողված ամպերի ծիրում
Զույգ աչքեր եմ ես ասես նշմարում,
Դու ես այնտեղից կարոտով ժպտում
Հավերժագահ սեր էլի խոստանում...
Լ ՇԱՀՈՒՄՅԱՆՑԻ
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 1