ՀԱՄԼԵՏ ՀԱԿՈԲՅԱՆ

ԻՐԵՆՑԸ ԼԻՆԻ
Ասում են պոետները սիրել չգիտեն,
Թող ասեն...ասեն՝ թող այդպես լինի...
Երբ սիրո մասին երկեր ընթերցեն,
Հասկանան,որ սերը քաղցր չի լինի...
Եթե պոետի սրտով սիրալի՝
Երբ սիրո աշխար հրաշքը սիրեն...
Սերը կսիրեն հանց պոետների։
Ասում են պոետները սիրել չգիտեն՝
Թող ասողների սերն ապրի....ապրի
Ու պոետների շունչ տան ...ապրեցնեն
Գեղեցիկ սերը բյուր հեքիաթների ...
Եվ սիրո պոեմ ...տաճարը կերտեն...
Սիրո բնությամբ շքմեղ պարտեզի։
Ոչինչ ինձ ասեք սիրել չգիտես...
Ասա ...թող ասեն ...ինձ չեն նեղացնի...
Հետո լավ գիտեմ պետք է ընթերցես
Պետք է ընթերցեն սերն իմ աշխարհի...
Ու պետք է սիրեն իմ սերը հավերժ...
Եվ սրտի խորքում ինձ տան երանի...
Որ գիրս...սերս իրենցը լինի։
ՀԱՄԼԵՏ ՀԱԿՈԲՅԱՆ