ზარის ხმაზე გამეღვიძა უცხო ხმა მესმა, ჩემს

დაიკოს ვიღაც კაცმა უწყება მისცა შენს ძამიკოს
გადაეცი პატარა ქალო, ხვალ დილაზე
გამოცხადდეს კომისართანო... კომისარმა ასე
მითხრა, უკვე დიდი ხარ, ხვალ დილაზე
გამოცხადდი, ჯარში მიდიხარ, სახლიდან, რომ
მაცილებდნენ გავედი კარში რავიცოდი თუ
მივყავდით, ავღანისტანში... დილით ადრე
წამოგვყარეს, პლატზე მოგვაწყვეს თითქოს
ომში მივდიოდით, ისე ჩაგვაცვეს, უცებ ღამე
სიბნელეში ტყვია გავარდა, იქვე მდგომი
მეგობარი პირქვე დავარდა, მეორემ მე გამიარა
გულის ფიცარში, სისხლმა იწყო ჩადინება
გამხმარ მიწაში... ბოლოს ესღა მოვასწარი, და
სულ ეს იყო მომეშველე, მგონი ვკვდები ჩემო
დედიკო, შეყვარებულს გადაეცი, ნუ გაწამდება
ჩემს საფლავზე სიარულით ნუ გაწვალდება... და
თუ სადმე, ძმა-ბიჭებმა ჭიქებით ხელში მხოლოდ
ეს სადღეგრძელო შესვით და ამ სიტყვებით: ეს
იმ ვაჟკაცს გაუმარჯოს, ვინც ვერ იხარა ჯარის
ფორმა ჩაიცვა და ვერ გაიხადა...