Підійшла,якось,
до мами,
Донечка
маленька,
І
так ласкаво на вухо,
Шепоче
тихенько.
-Мені
мамо жити сумно,
-Стало
в наші хаті,
-Може
нам би десь сестричку,
-Маленьку
придбати.
Мама
ніжно усміхнулась,
-Що
тобі сказати,
-Треба
тата із роботи,
-Нам
ще почекати.
Донечка
тому не рада,
-Це
ж довго чекати,
-Бо
сестричку чи братика,
-Уже
хочу мати.
Ходить
доня по кімнаті,
Щось
собі думає,
Підійшла
врешті до мами,
І
її питає.
-Звідки
мамо я взялася,
-Пора
правду взнати,
-Де
ви мене роздобули,
-Разом
з моїм татом.
-Бачиш
доню моя люба,
-Отакі
ми люди,
-Тут
без тата і без мами,
-Діточок
не буде.
-Отож
тато дав зернятко,
-А
я його з'їла,
-І
в животику у мами,
-Ти
взяла й дозріла.
-Дев'ять
місяців у мами,
-Ти
під серцем жила,
-Після
чого тебе мама,
-На
світ народила..
Задумалась
тоді доня,
Скривився
вже ротик,
Бо
татусь аж через місяць,
Приїде
з роботи.
-То
мені аж рік прийдеться,
-В
надії чекати,
-Що
братика чи сестричку,
-Зможу
собі мати?
-Ну
а може ти би мамо,
-До
когось сходила,
-І
зернятко для сестрички,
-За
гроші купила.
-А
ще краще, щоб нанашко,
-Позичив
зернятко,
-Щоб
скоріше в нашій хаті,
-З'явилось
дитятко.
-А
як тато із роботи,
-Додому
прибуде,
-То
зернятко, вже нанашці,
-Віддавати
буде.
27.11.14.Стас
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев