OdatdaNyu-York hayoti haqida
kichikhikoyalar yozardim. Bir
kuni hardoimgiday o‘z
idoramda ishbilan mashg‘ul
bo‘libturganimda xonamga
Trippkirib keldi. Men Trippning
aniqqaerda ishlashini bilmasam-
da,lekin uning juda ham
kambag‘alekanligini bilardim.
Trippningko‘rinishi juda
nimjon,nosog‘lom, yuzi esa
dokadekoppoq edi. U mening
oldimgaqachon kelmasin, viski
ichishuchun bir dollar
so‘rashinibilardim. Bu safar
Trippavvalgilarga nisbatan
anchag‘amgin ko‘rindi. "Xo‘sh,
Tripp,qalaysan, ishlaring
yaxshimi?"—dedim men. "Bir
dollaringizbormi, janob
Chalmers? — debso‘radi Tripp.
Sizga hikoyangizuchun yaxshi
bir g‘oya kerakmi?Menda ajoyib
bir g‘oya bor. Busizga bir yoki
ikki dollargatushadi, xolos".
"Qanday hikoya,nima haqida",
— deya qiziqibso‘radim men.
"Bir qiz haqida.Juda ham go‘zal,
sohibjamol birqiz haqida. U
yigirma yildan berikichkinagina
bir qishloqdayashaydi, u hech
qachon Nyu-York shahrini
ko‘rmagan ekan.Men uni
ko‘chada uchratibqoldim. Men
ko‘chani kesibo‘tayotganimda u
mendan JorjBraunni qaerdan
topishimumkinligini so‘radi.
Ufermadan boshqa hech
qaerniko‘rmaganini va
kichkinaginaqishloqdan
kelganini aytdi. MenNyu-
Yorkdek katta shahardaadashib
qolishidan qo‘rqib, ubilan
suhbatlashishga qarorqildim. U
menga kelasi haftadafermer
yigitga
turmushgachiqayotganini, lekin
hozir birnecha yil ilgari
qishloqdanshaharga pul topish
uchunjo‘nab ketgan Jorj
Braunni izlabkelganligini
ta’kidladi. ChunkiJorj Braun
qishloqqa qaytibbormagan.
Biroq, Ada—uningismi Ada—
fermer yigitgaturmushga
chiqishidan avvalJorj Braunni
topib, u bilansuhbatlashishini
istaydi. Ha,aftidan uning
ko‘nglida hali hamJorj Braunga
nisbatan iliqlikborga o‘xshaydi.
Shuning uchunham u Nyu-York
shahrigakelgan. Men uning bitta
o‘ziniyolg‘iz tashlab qo‘ya
olmayman.U menga bor pulini
ishlatibbo‘lganligini va bundan
keyinnima qilishini, qaerga
borishinibilolmayotganligini
aytdi.Shuning uchun men
unipansionga olib borib,
o‘shayerda qoldirdim. Uni
ko‘rganimen bilan birga
borishingniistayman". "Nima
debaljirayapsan, Tripp, —
dedimmen. —Men rostdan
hamhikoya uchun yaxshi bir
g‘oyangbor deb o‘ylabman".
"Undaydema, seni ishontirib
aytamanki,bu voqeadan ajoyib
bir hikoyayaratsa bo‘ladi, —
dedi Tripp. —Sen qiz va chin
muhabbatnigo‘zal, maftunkor
qilib tasvirlabyaxshigina bir
hikoya yozishingmumkin. Axir
bu qo‘lingdankeladi-ku,
qolaversa bu sengafaqatgina
to‘rt dollarga tushadi"."Qanday
qilib bu menga to‘rtdollarga
tushishi mumkin?”—deb
so‘radim men. "Juda oddiy.Bir
dollar pansionning egasiuchun,
— javob qildi Tripp, —va ikki
dollar qizning qaytibketishi
uchun, yo‘l kirasi uchun.Shu
xolos". "To‘rtinchi dollar-chi?"—
deb so‘radim men. "Ha,bir dollar
menga, — dedi Tripp,— viski
uchun. Xo‘sh,berasanmi?"
Garchi buvaziyatda hech nima
qilibbo‘lmasa-da, men o‘zimga
Trippuchun bir dollar
bermaslikkava’da berdim. Go‘yo
dunyodagihech bir narsa meni
buqarorimdan
qaytarolmasdi.Shundan so‘ng
garchi jahlimchiqqan bo‘lsa-da,
men Trippgahamroh bo‘ldim.
Tripp haqekan, u qiz juda ham
go‘zal edi.Xonaga kirganimizda
biz Adanibir kursida, yig‘lab
o‘tirganholatda uchratdik. U
mengahammasini aytib berdi. U
JorjBraun haqida gapirar
ekan,ko‘zlaridan dur
donalaridekshashqator yosh
oqardi. Buvaziyatda nima ham
qilaolardim? Axir men Jorj
Braunemasdim. "Jorj va men, —
deyadavom etdi u,— bir-
birimiznijuda ham sevardik. U
o‘n to‘qqizyoshida, bundan olti
yil avvalqishloqni tashlab Nyu-
Yorkkapul topgani ketgan edi. U
menuchun albatta qishloqqa
qaytibkelishini aytgandi.
Lekino‘shandan beri men
undanhech qanday xat-
xabarolmadim. Biz ajrashgan
o‘shapaytda, ikkimiz tangani
ikkibo‘lakka bo‘lib, bir bo‘lagini
menva ikkinchi bo‘lagini u olgandi.Qo ‘limizda tanganing
ikkiqismini ushlab, bir-
birimizgahamisha sodiq
bo‘lishimizni vahamisha bir-
birimizni sevishgaahdlashgan
edik. Unga birornarsa
bo‘lganiga ishongimkelmayapti.
Men uni bu yergaizlab kelganim
g‘irt ahmoqlik-a?Men hech
qachon Nyu-Yorknibunchalik
katta debo‘ylamagandim".
Shundan so‘ngbiz ikkovimiz Ada
bilan omadsizJorjni izlashni
to‘xtatib, uyigaqaytishini
qanchalik muhimekanligi
xususida suhbatlashdik.Men
pansion egasiga bir
dollarto‘ladim va shundan so‘ng
bizuchchovimiz uni tark etdik.
BizAdani kuzatish uchun temir
yo‘lbekatiga keldik. Men Ada
uchunchipta va qizil
atirguldanguldasta sotib oldim.
Biz u bilanxayrlashdik va u o‘z
qishlog‘igajo‘nab ketdi. Tripp
odatdagiganisbatan ancha
g‘amgin vabaxtsiz ko‘rinardi.
"Bu voqeanihikoya qilib yoza
olasanmi" —deb so‘radi u
mendan. "Bukichkinagina bir
sarguzasht-da,hech bir qiziqarli
narsaning o‘ziyo‘q, lekin biz
Adaga yordamberdik. Kel, buni
unutmaylik", —dedim. Men
Tripp viski ichishiuchun pul
berishni istamadim.Avtobus
bekati tomon ketayotib,Tripp
o‘zining parshonini yechdiva
men u yerda arzongina
birkumush zanjirni
ko‘rdim.Nimadir zanjirda osilib turardi.Bu bo‘lakka bo‘lingan
tanganingyarim qismi edi.
"Nima?” —dedim men, unga
hayrat bilantikilib. "Ha" — deb
javob qildi u,— mening haqiqiy
ismim JorjBraun. Lekin bundan
nimafoyda?" Shundan so‘ng
men birog‘iz so‘zsiz
karmonimdanTrippning viskisi
uchun birdollar oldim-da, uning
qo‘ligatutqazdim
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 1