Предыдущая публикация
Кўксимдан сидириб ташладим музни,
Ёлғиз яшамоққа яратдим имкон.
Бағрингга яшириб қўйдим бир қизни,
Сен уни ҳеч кимга берма, дунёжон.
Унамадим ёлғон растанг сайлига,
Юрмадим, қувмадим омад изидан.
Шу оқшом бўғилиб ўлсам майлига
Тундан ўғирланган сочлар исидан
Асра уни, дунё, рўёларингдан,
Кўксини ҳар кимга очиқ қолдирма.
Менинг ҳаётимни кул айласанг ҳам,
Унинг орзусини ўтда ёндирма.
Мен-ку ҳар юракка ғам бўлиб кирган,
Ҳар қадамда гуноҳ бўлиб чўкканман.
Нурсиз дил ёнида соядек юрган,
Ҳиссиз дил қошида кўз ёш тўкканман.
Сен уни авайла, умрнинг ғами
Оғирлик қилмасин киприкларига.
Йўлини тўсгин-у, қўйма боргани
Ҳаётнинг қалтис қил кўприкларига.
Майли ўз зайлига тортса ҳам замон,
Савдосин намойиш этса ҳам фалак.
Сен уни ҳеч кимга берма, дунёжон,
Токи яралгунча муносиб юрак.
Манглайимга ҳаёт қора доғ чизди,
Нафасим бўғилиб кетяпти бу он.
Бағрингга яшириб қўйдим бир қизни,
Уни ўзимга ҳам берма, дунёжон!
Следующая публикация
Комментарии 3