Предыдущая публикация
Մի քանի առանցքային դիտարկում երեկ ԱՄՆ-ում գաղտնազերծված Արցախյան կարգավորման շուրջ բանակցային փաստաթղթերից․
1. Նենգափոխվել է Արցախի հարցը ինքնորոշման խնդրից դեպի տարածքային վեճ, Արցախի անկախության հռչակումը անտեսվել է, համաձայնեցված փաստաթղթում բացակայել է Արցախի ժողովրդին հարցնելու՝ նոր հանրաքվե անցկացնելու կետը։ Դա լիովին տեղավորվում էր Ռոբերտ Քաչարյանի կողմից Արցախը բանակցային սեղանից արդեն 1998թ․-ին դուրս թողնելու մարտավարության հետ։ Այդ ամենից հետո, հետագայում Արցախի ինքնորոշման իրավունքի մասին խոսելը խիստ խոցելի է դարձվել։
2. Ռ․Քոչարյանը Վազգեն Սարգսյանին եւ Կարեն Դեմիրճյանին տեղյակ չի պահվել Մեղրին Ադրբեջանին հանձնելու գաղափարը, դա արել է Թելբոթը հեկտեմբերի 27-ին։ Մեղրիի տարբերակը անցկացնելու ի՞նչ հույսով էր Քոչարյանը մինչեւ վերջին պահը իրենից շատ ավելի ազդեցիկ ղեկավարների եւ երկրում իրական իշխանություն ունեցողներից կարեւոր դետալները գաղտնի պահում։
3. Այսպիսով, Ալիեւ-հոր հետ ուղիղ բանակցությունների ժամանակ Քոչարյանը նախապես համաձայնվել է այնպիսի մի տարբերակի, որը ապրիորի չէր կարողանալու անցկացնել Հայաստանում Վազգեն Սարգսյանի եւ Կարեն Դեմիրճյանի պաշտոնավարման օրոք։ Այսինքն, հայակկան կողմերի համար բավականին բարենպաստ բանակցային դիրքի պայմաններում, Արցախը Հայաստանին միացնելու դիմաց համաձայնվել է հանձնել ոչ միայն 7 շրջանները, բացի Լաչինի միջանցքից, այլեւ բուն Հայաստանի շրջաններից մեկը՝ Մեղրիի շրջանը, ընդ որում՝ առանց Իրանի հետ որեւէ կապի երաշխավորման։ Իսկ եթե իմացել է, որ հետ է կանգնելու այդ պայմանավորվածություններից, ապա դա եւս նշանակում է, որ վստահ է եղել, որ ստանալու է մի այնպիսի իրադարձություն, որը Ադրբեջանի եւ միջազգային հանրության առջեւ հիմնավոր պատճառ է դառնալու արդեն ձեռք բարված պայմանավորվածություններից հետ կանգնելու համար։ Այդպիսի իրադարձություն կարող էր լինել հենց ՀՀ վարչապետի եւ ՀՀ ԱԺ նախագահի սպանությունը։ Այսպիսով, կա՛մ արդեն տեղյակ է եղել նրանց դեմ մահափորձի կազմակերպման մասին, կա՛մ հենց ինքն էլ մասնակցել է այդ սպանության կազմակերպմանը։
4. Եթե Ալիեւ ավագը պլանավորել էր «երկար խաղ», որում Ադրբեջանը նավթային եկամուտների նորհիվ հետզհետե հարստանալու էր եւ հզորացնելու էր իր բանակը, ապա ինչո՞ւ էր նա շտապում փակել ղարաբաղյան հակամարտության հարցը՝ Արցախը եւ Լաչինը Հայաստանին հանձնելու գնով։ Հարցն այն է, որ Բաքու-Թբիլիսի-Ջեյհան նավթատարի կառուցման մասին հռչակումը թեեւ տեղի է ունեցել դեռեւս 1998թ․ հոկտեմբերի 29-ին, ներառելով վրացական ուղին, սակայն բուն կոնսորցիումը ձեւավորվել է միայն 2002թ․ օգոստոսի 1-ին, իսկ շինարարությունը սկսվել է 2002թ․ սեպտեմբերի 18-ին։ Այսինքն, դեռ տրանսազգային նավթային կորպորացիաները հույս ունեին ավելի քիչ ծախս անել նավթատարի կառուցման վրա, անցկացնելով այն ավելի կարճ եւ անխոչընդոտ Հայաստանի երթուղով՝ Վրաստանի փոխարեն, նաեւ խնայելով թանկարժեք ժամանակը։
Այս եւ այլ դիտարկումներս՝ այսօր Հ1-ի լուրերին տված կարճ ռեպորտաժում, ինչպես նաեւ OneTalkk հաղորդմանը տված ընդգրկուն հարցազրույցում, որի հղումը՝ ստորեւ․
Լրացում․ Հ1-ի լուրերին տված հարցազրույցի հեռարձակումը, ցավոք, տեղափոխվել է կիրակի օրվա վրա․․․
Следующая публикация
Комментарии 4
------------------------------------------
Несколько ключевых наблюдений из рассекреченных вчера в США переговорных документов по урегулированию нагорно-карабахского конфликта․
1. Вопрос Арцаха был изменен с вопроса самоопределения на территориальный спор, Декларация независимости Арцаха была проигнорирована, в согласованном документе отсутствовал пункт о том, чтобы просить народ Арцаха провести новый референдум. Это полностью соответствовало тактике Роберта Качаряна по исключению Арцаха из переговорного процесса уже в 1998 году. После всего этого разговоры о праве Арцаха на самоопределение в будущем стали очень уязвимыми.
2. Р. Кочарян не проинформировал Вазгена Саркисяна и Карена Демирчяна об идее передачи Мегри Азербайджану, это сделал Телбот 27 декабря. Какую надежду на реализацию варианта Мегри Кочарян возлагал до последнего момента, скрывая важные детали от гораздо более влиятельных лидеров, чем он, и тех, кто обладает реальной властью в стране?
3. Таким об...ЕщёПеревод не весь. Жаль.
------------------------------------------
Несколько ключевых наблюдений из рассекреченных вчера в США переговорных документов по урегулированию нагорно-карабахского конфликта․
1. Вопрос Арцаха был изменен с вопроса самоопределения на территориальный спор, Декларация независимости Арцаха была проигнорирована, в согласованном документе отсутствовал пункт о том, чтобы просить народ Арцаха провести новый референдум. Это полностью соответствовало тактике Роберта Качаряна по исключению Арцаха из переговорного процесса уже в 1998 году. После всего этого разговоры о праве Арцаха на самоопределение в будущем стали очень уязвимыми.
2. Р. Кочарян не проинформировал Вазгена Саркисяна и Карена Демирчяна об идее передачи Мегри Азербайджану, это сделал Телбот 27 декабря. Какую надежду на реализацию варианта Мегри Кочарян возлагал до последнего момента, скрывая важные детали от гораздо более влиятельных лидеров, чем он, и тех, кто обладает реальной властью в стране?
3. Таким образом, во время прямых переговоров Алиев-отец Кочарян заранее согласился на вариант, который априори не смог бы реализовать в Армении при Вазгене Саркисяне и Карене Демирчяне. То есть, в условиях довольно благоприятной переговорной позиции для армянских сторон, в обмен на присоединение Арцаха к Армении было решено сдать не только 7 районов, за исключением Лачинского коридора, но и один из районов самой Армении, Мегринский район, причем без каких-либо гарантий связи с Ираном. А если он узнал, что отступит от этих договоренностей, то это также означает, что он был уверен, что получит событие, которое станет веской причиной для отказа от уже достигнутых договоренностей перед Азербайджаном и международным сообществом. Таким событием могло бы стать убийство самого премьер-министра и председателя НС РА. Таким образом, либо он уже знал об организации покушения на них, либо сам участвовал в организации этого убийства.
4. Если бы Алиев-старший планировал "долгую игру", в которой Азербайджан постепенно сокращал доходы от нефти
ՈՒշագրավ է նաև, որ Քի Վեսթով Շուշին միջանցքով կապվում էր Ֆիզուլիի հետ, որպեսզի Ադրբեջանը անխոչընդոտ ճանապարհ ստանա դեպի Շուշի, քանի որ քաղաք էին վերադառնալու ադրբեջանցի փախստականները:
Էս էլ սենց