Խոստովանեմ՝ զարմացած եմ: Ինչու՞ էր ոմանց թվում, որ 2025-ին Իլհամ Հեյդարովիչը պետք է խաղաղության աղավնի դառնա: Այն, ինչ Ալիևը ասել է 2025-ին, ասում էր և 2024-ին, և 2023-ին, և 2022-ին… Պարզապես հիմա ձևակերպումները ավելի տրենդային են՝ համաշխարհային քաղաքականության մեջ ձայնը լսելի դարձնելու համար: Հեյդարովիչը ուղղակի ճչում է՝ գնահատեք ինձ, ես կամ… Եվ նրա ճիչը առաջին հերթին Տրամպի ականջների համար է: Ինչու՞ է ձախողվելու Հեյդարովիչը.
1.Ֆաշիստական պետություն է Ադրբեջանը, և դա աշխարհը գիտի: Այն պետությունը, որ իր ներքին ու արտաքին քաղաքականությունը, գաղափարախոսությունը կառուցում է այլ պետության դեմ թշնամանքի քարոզչության վրա, ֆաշիզմ է սերմանում իր տարածքում: Բոլոր ֆաշիստները մեկ վախճան ունեն…
2. Սեփական ինքնություն ու պատմություն չունեցող երկրները, որ ինքնահաստատվում են այլ երկրների տարածքում, վարում են ստանդարտ քաղաքականություն՝ վտարել բնիկներին, վերացնել բնիկների բոլոր հիշատակները՝ հուշարձաններ, գերեզմաններ, յուրացնել նրանց մշակույթը, կենցաղը, պատմությունը: Այս դեպքում Ադրբեջանը գնում է Թուրքիայի նվիրական ոտնահետքերով, 1453-ից առայսօր Թուրքիան վերացնում ու չի կարողացել վերացնել բյուզանդական, հունական, հայկական, հրեական, քրդական գոյության վկայությունները: Նույնն էլ սպասում է Ադրբեջանին: ՙԱրևմտյան Ադրբեջանը» քաղաքական շինծու հնարանք է, որով Ալիևը ջանում է արդարացնել ու հիմնավորել իր իսկ ֆաշիզմն ու ցեղասպանությունը արտաքին աշխարհում, իսկ ներսում շեղում է հանրության ուշադրությունը: 300 000 հազար ադրբեջանցիների վերադարձի միֆը նպատակ ունի կանխել արցախցիների վերադարձի քննարկումները, դա ևս կրակված փամփուշտ է, միջազգային ասպարեզում չի աշխատելու որևէ կերպ՝ որքան էլ գնվեն ՙապացուցողներ՚ ու հնարվեն ՙապացույցներ՚: Կա Հաագայի դատարանի վճիռ…
3.ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի լուծարումը ևս գերանհրաժեշտություն է Հեյդարովիչի համար, որովհետև քանի կա ՄԽ-ն, Լեռնային Ղարաբաղի հարցը մնում է օրակարգում՝ թե տարածքի, թե մարդու իրավունքների առումով:
4.Հայաստանի Սահմանադրության փոփոխության պահանջը ժանրի կլասիկա է՝ սեփական Սահմանադրության տարածքային պահանջները հարևան երկրների նկատմամբ անտեսելով՝ Ադրբեջանը ջանում է Հայաստանի բոլոր իշխանությունների համար անխախտ դարձնել 2020-ի ու հետագա իր ձեռքբերումները իրավականորեն: Սա ձևական ու իրական գետնի վրա ապահովություն չխոստացող նախադրյալ է:
5.Հայաստանը, իհարկե, որևէ դեպքում չի դադարեցնելու բանակի վերազինումն ու վերակազմավորումը, դա ՄԱԿ-ի կանոնադրությամբ հաստատված ինքնիշխան իրավունք է: Հեյդարովիչի նպատակն է կանխել Հայաստանին զենքի վաճառքը, բայց դա էլ չի հաջողվելու՝ ոչ միայն քաղաքական, այլև ֆինանսական պատճառներով:
6. Իրականում Հեյդարովիչը ուզում է աշխարհին ապացուցել, որ Ադրբեջանը տարածաշրջանում ու աշխարհում պատրաստ է նոր դերակատարության, բայց դա մեծ բլեֆ է, որովհետև ռազմական ներուժը միայնակ չի բավարարի այդ դերին, իսկ գլխավորը՝ ՏՆՏԵՍՈՒԹՅՈՒՆԸ չի ձգի այդ խնդրի լուծմանը: Այս ասպարեզում տևական արկածախնդրությունը կարող է հանգեցնել իշխանության փլուզման:
7.Փաստացի՝ ի տես աշխարհի Հեյդարովիչը հաստատում է իր գլխավոր ընտրությունը՝ ամրակայում է դիրքերը բռնապետությունների խրամատում, սա ինքնապաշտպանական բնազդ է: Ժողովրդավարության նույնիսկ ձևական դրսևորումները Ադրբեջանում՝ վերահսկվող ազատ խոսքի, ընդդիմության գոյության հնարավորությունների ստեղծումը, ազատ շուկայական հարաբերությունները, կլանների վերացումը ունենալու են նույն հետևանքը՝ Փաշաևների ու Ալիևների դինաստիայի իշխանազրկումը, իսկ նա ուզում է իշխանությունը փոխանցել որդուն:
Եվ բոլոր քայլերը հենց դինաստիականության շարունակության տրամաբանության մեջ են:
Հ.Գ.
Զարմանալին Հեյդարովիչը ու իր հայտարարությունները չեն: Զարմանալին մեր ընդհանրական վերաբերմունքն է: Հրապարակայնորեն ասպարեզ նետվող վախը նրանց, որ իրենց ամբողջ իշխանությունը տասնամյակներ կառուցել են հենց ՎԱԽԻ տրամաբանության վրա ու ՎԱԽԻՑ Հայաստանի տնտեսությունը հանձնել են վախեցնողին, բանակը հանձնել են վախեցնողին, իշխանությունը հանձնել են վախեցնողին, որ ՎԱԽԵՑԵԼ ԵՆ ԻՆՔՆԻՇԽԱՆ ԼԻՆԵԼ, որովհետև կա պատասխանատվություն… Եվ իրենց վախի քաղաքականությունը անվանել են իմաստուն… Այդպես իմաստուն-իմաստուն ՌԴ-ի հետ Հայաստանում ռազմաբազայի պայմանագիր են կնքել ու երկարաձգել, գույք են հանձնել պարտքի դիմաց՝ ռազմական արդյունաբերությունը վերացնելով, երկաթուղին ու ընդերքն են հանձնել, Իրանի հետ գազատարը, հետո էլ մտել են ԵԱՏՄ, ու… շարունակում են վախենալ ու վախեցնել… Այդ վախը մեկ անուն ունի՝ դավաճանություն: Որովհետև չվախեցողները ուզում են ՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆ ունենալ, իսկ նրանք ուզում են պետությունը հանձնել կառավարման ԹՇՆԱՄՈՒՆ: Ներսից: Վախից ու վախեցնելով: Ու այնքան են վախենում, որ չեն էլ նկատել՝ ՎԱԽԵՑՈՂՆԵՐԻ ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ ԺԱՄԱՆԱԿԸ ՍՊԱՌՎԵԼ Է: Այսօր վախեցածները հրապարակայնորեն փորձում են փոխել իրենց անցյալը, իսկ ՉՎԱԽԵՑՈՂՆԵՐԸ ՈՒԶՈՒՄ ԵՆ ՓՈԽԵԼ ՆԵՐԿԱՆ ՈՒ ԱՊԱԳԱՆ:
Հաջորդիվ՝ Նիկոլ Փաշինյանի հունվարի 9-ը
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 10
Кроме того, генерал раскритиковал союзнические отношения с Москвой, заявив, что в 2024 году, во время израильских ударов по иранским объектам в Сирии, Россия «отключила радары», чем фактически способствовала атакам.
Что то это все напоминает: забытые союзнические обязательства, отключение радаров, систем ПВО, не работающие ракеты... не подскажите что именно?
Ամենակարևոր վերլուծությունն է ադմինին գրավել,մենք բոլորս գիտենք ովա է էդ բիճը և ոչ միայն մենք։
Դրա ատամները պիտի մի լավ ջարդվի
Ռուսաստանի հայերի արագ և համախմբված օգնությունը, արտերկրի մեծահարուստների նվիրատվությունները, Ջավախքի մեր եղբայրների անձնազոհ պայքարը՝ Վրաստանի միջոցով օգնություն հասցնելու համար, Ուկրաինայի, Եվրոպայի և ԱՄՆ-ի հայերի անասելի ջանքերը՝ անգնահատելի են:
Այդ օրերին մեր ամերիկաբնակ հայուհի Հալաջյանի աջակցությամբ կազմակերպվեցին մեծամասշտաբ հավաքներ, հավաքագրվեցին և փոխանցվեցին խոշոր գումարներ Հայոց բանակին: Մեր եզդի եղբայրները զենք վերցրեցին՝ հանուն Արցախի և հանուն հայ ժողովրդի: Ցուցակը երկար է, և կարելի է ժամերով պատմել…
Այսօր, սակայն, նույն ամերիկաբնակ մեր հայրենակիցները տարհանման և աղետի զոհ են դարձել: Իմ խորին զորակցությունն եմ հայտնում նրանց և պատրաստ եմ աջակցելու ցանկացած հարցում:
Հիշեք՝ ձեր օգնությամբ պատերազմի օրերին ինչ-որ մի դիրքում մի մոր զավակ հնարավորություն ունեցավ ունենալու ձեռնոց կամ գլխարկ: Իմ խոնարհումն ու երախտագիտությունն եմ հայտնում ձեզ: Այսօր, եթե որևէ խնդրի կամ դժվա...ЕщёԵրբեք չեմ մոռանա 2020 թվականին աշխարհասփյուռ հայության կատարած ազգանվեր աշխատանքը աշխարհի տարբեր ծայրերից:
Ռուսաստանի հայերի արագ և համախմբված օգնությունը, արտերկրի մեծահարուստների նվիրատվությունները, Ջավախքի մեր եղբայրների անձնազոհ պայքարը՝ Վրաստանի միջոցով օգնություն հասցնելու համար, Ուկրաինայի, Եվրոպայի և ԱՄՆ-ի հայերի անասելի ջանքերը՝ անգնահատելի են:
Այդ օրերին մեր ամերիկաբնակ հայուհի Հալաջյանի աջակցությամբ կազմակերպվեցին մեծամասշտաբ հավաքներ, հավաքագրվեցին և փոխանցվեցին խոշոր գումարներ Հայոց բանակին: Մեր եզդի եղբայրները զենք վերցրեցին՝ հանուն Արցախի և հանուն հայ ժողովրդի: Ցուցակը երկար է, և կարելի է ժամերով պատմել…
Այսօր, սակայն, նույն ամերիկաբնակ մեր հայրենակիցները տարհանման և աղետի զոհ են դարձել: Իմ խորին զորակցությունն եմ հայտնում նրանց և պատրաստ եմ աջակցելու ցանկացած հարցում:
Հիշեք՝ ձեր օգնությամբ պատերազմի օրերին ինչ-որ մի դիրքում մի մոր զավակ հնարավորություն ունեցավ ունենալու ձեռնոց կամ գլխարկ: Իմ խոնարհումն ու երախտագիտությունն եմ հայտնում ձեզ: Այսօր, եթե որևէ խնդրի կամ դժվարության առաջ կանգնեք, դիմեք. ուժերիս ներածին չափով կօգնեմ:
ՔԱՆԶԻ ՀԱՅԸ ՄԵԾԱԳՈՒՅՆ ԱՐԺԵՔ Է…
Константин Затулин в панике. Российский политик называет стремление Армении к сближению с ЕС «предательством», пугает «коротким поводком» Запада и грозит выходом из Евразийского союза. Но за этим громким возмущением скрывается главный страх Москвы: Армения больше не хочет быть вассалом России.
Как минимум Ереван еще никуда не вступает, а лишь делает очередной шаг к независимой внешней политике. Давайте говорить откровенно, Армения устала быть страной, на которую Россия смотрит исключительно как на инструмент своего влияния. Кремль годами кормил Ереван обещаниями, но когда пришло время защиты армянских суверенных территорий, он предпочёл наблюдать со стороны. Теперь в Москве возмущены тем, что Армения ищет новые пути развития, но это естественный процесс: страна, пережившая предательство союзника (прости Господи), больше не хочет оставаться в токсичных отношениях.
Затулин говорит о «коротком поводке» Европы, но именно Росси...ЕщёИстерика Затулина — страх Кремля перед неизбежным
Константин Затулин в панике. Российский политик называет стремление Армении к сближению с ЕС «предательством», пугает «коротким поводком» Запада и грозит выходом из Евразийского союза. Но за этим громким возмущением скрывается главный страх Москвы: Армения больше не хочет быть вассалом России.
Как минимум Ереван еще никуда не вступает, а лишь делает очередной шаг к независимой внешней политике. Давайте говорить откровенно, Армения устала быть страной, на которую Россия смотрит исключительно как на инструмент своего влияния. Кремль годами кормил Ереван обещаниями, но когда пришло время защиты армянских суверенных территорий, он предпочёл наблюдать со стороны. Теперь в Москве возмущены тем, что Армения ищет новые пути развития, но это естественный процесс: страна, пережившая предательство союзника (прости Господи), больше не хочет оставаться в токсичных отношениях.
Затулин говорит о «коротком поводке» Европы, но именно Россия долгие годы удерживала Армению в состоянии зависимости: шантажировала газовыми ценами, спекулировала угрозами со стороны Турции, навязывала экономические схемы, удобные только Москве. Армения ничего не получала от этого союза, кроме проблем и давления. Европа, в отличие от России, не заставляет своих партнёров подчиняться силой. Евросоюз — это инвестиции, технологии, экономические реформы, а не военные базы и торговые санкции. Кремль боится не ухода Армении, а того, что этот уход покажет пример другим странам постсоветского пространства.
Москва привыкла к тому, что её «союзники» беспрекословно следуют её указаниям. Но теперь Армения демонстрирует, что может действовать в своих интересах, а не в интересах Кремля. Это не предательство, а осознанный выбор в пользу суверенитета. Россия предала Армению, и теперь удивляется, почему Армения не хочет продолжать играть по её правилам. Но мир изменился, и армяне выбирают будущее, а не вечное ожидание милости от Москвы.
Причём азербайджанская ИПСОшка реально становится более качественной.
Даже знаю, у кого учатся.
В целом, в Азербайджане никогда и не скрывали, что хотят начать войну с Арменией, но в последнее время угроз с их стороны становится всё больше.
Аппетит всегда приходит во время еды, главное — армянской костью не подавиться.
Ну или не костью.
Общественно телевидение Азербайджана: «Тебриз - это Азербайджан!».
Խեղճ ու միամիտ իմ ժողովուրդ, որքան գառան մորթու տակ թաքնված գայլերի ես սիրել ու կերակրել․․․