Предыдущая публикация
💥Ҳаловат.
14-қисм.
Гр: 🔥Ҳикоя ва қиссалар🔥
Муаллиф Дилором Қосимова .
—Нима? Нега қулфладиз? -деди Шодиёра кўзларини катта-катта очиб. Жавоҳир томон ўгирилиб қараркан.
—Нима қилишади кеч кирди, бўлди ухлашсин. Бизга қоровулчилик қилмасдан! Ёш келин-куёв бўлмасак энди.
Жавоҳир қўли билан бўйнини орқасини ушлаб, икки ёнга буриб, қирсиллатди.
—Улар дастурхон тузашмоқчи эдилар.
—Қорнилари оч бўлса, ана Маҳзуна опам бор. Сен билан ёлғиз қолишни хоҳлайман мен.
Бир деганда, Жавоҳирни қучоғида пайдо бўлган Шодиёрани овози паст чиқди.
—Улар биз учун... -деди ийманиб. Шу пайт яна қулоқ солди. —Улар шу ерда экан. Чиқиб бирон нима деб қўяймикан-а? -Жавобирни бармоқлари сочлари бўйлаб ўрмалашни бошлаганда, титроқ босди.
—Индама! Чиқсанг гап кўпаяди. «Нима бўлди?» «Нега бўлди?» деб. Ундан кўра индаман. Ўзларидан тинчиб кетишади.
—Барибир ҳижолатли. -Жавоҳирни қўли сочларни бир шетга, олиб, қизни бўйнини ўзини иссиқ нафаси билан сийлади.
—Ҳамон ҳуркаксан! -деди нафас олиши тезлашган. Юрак ритми ўзгарган қизга.
—Улар тинчимайдиёв Жавоҳир ака. -Шодиёра яна янгаларни овози келгач, шундай деди.
—Ўзим тушинтираман уларга. -деди Жавоҳир қошлари чимрилиб.
—Тинчликми опалар? -деди Жавоҳир эшикни очиб.
Куёвни бундай, дадил кўриб, қизлар тараддудланиб қолишди.
—Ҳалиги... биз янга, сизларга дастурхон. -деди айнан куёв чиқишини кутмаган Солиҳа янга.
—Қорнимиз тўқ! -деди Жавоҳир.
—Ирим-сирими бор. Ўргатадиган нарсалар бор. -деди Санам бироз тортиниб.
—Ҳаммасини биламан. Бу нақд учинчи киришим чимилдиққа.
Шунга сизлар ҳеч ўйланмангларда. Қўрғонимиз каатта, Маҳзуна опамга айтсангиз. Жой тайёрлаб берадилар.
Хайрли тун.
Янгалар, Жавоҳирни гапларими таҳлил қилгунча. Эшик қайта қулфланди.
—Буни безбетлиги ҳақда эшитгандим. Айтганларича бор экан.
Солиҳа янгаси, қўлидаги дастурхонга қўйиладиган ноз-неъматлар бор патнисга қараб, деди.
—Қайтариб олиб кирамиз энди ошхонага. -Санам иссиқ чой дамланган чойнак ва пиёлалари билан ортга қайтди.
Жавоҳирни амакиваччаси Маҳзуна уларга хоналардан бирига жой қилиб берди.
🍃 🍃 🍃
—Уйизга келган, ҳар бир одамни шундай остонадан қувиб соласизми? -Жавоҳир қайтгач, Шодиёра норози бўлди.
—Уйимга ким келса дарвозамиз катта очиқ. Аммо бизга ажратилган қисмига ҳеч ким киришини хоҳламайман. Айниқса мана шу хонага.
Жавоҳир кўйлагини енг тугмаларини бўшатаркан. Шодиёрага яқин келди.
—Уларни бекор қайтардингиз. Балки мени қорним очдур. -галстугини ечаётган Жавоҳир жилмайди.
—Буни сен учун олиб келдим. -шимини чўнтагидан «Олёнка» плиткасини олиб берди. —Энг ёқтирганинг тўғрими?
Шодиёрани кўзлари ёшланди.
—Шуни деб, сиздан «насиба»мни олганимдан буён. Оғзимга олмай қўйганман буни. -деди ҳали янги келинчаклигида еган илк калтагини эсларкан.
—Йиғлама жоним, у пайтда жуда қизиққон эдимда. -Жавоҳир эркалаброқ гапирди, қизни юпатган бўлиб. —Ҳўп буни яна ейишга ўргатиб оламан ўзим. Қани ўзингдек ширин шoколатни еб олчи.
Жавоҳир бошқа чўнтагидан оқ шоколат олиб қизга берди.
Шодиёра, роса егиси келгани учун, шунисини олиб, очиб ея бошлади. Жавоҳир кўйлагини тугмаларини бўшатаркан. Шодиёра кўзларини олиб қочди
—Ўтган сафар маст бўлиб келгандингиз! -деди Шодиёра ўша илк кечани эсларкан.
—Ҳозир ичмай қўйганман! -Жавоҳир қизни олдига келиб, у тишлаган жойдан бир тишлади шoкoлатни.
—Нима қиляпсиз? Хона ҳарорати яхшику, -кондиционерни совитишини бироз кўтаргач, Жавоҳирдан ҳайрон сўради.
—Хона ҳарорати яхши. Бизни ҳароратимиз ошар онлари яқинлашяпти. -деди Жавоҳир қизни қўлидаги плиткани охирги бўлагини эгилиб оғзига оларкан. —Сени севаман! Ўзимни вафодорим......
«Маҳаллада нечта ошиғинг бор?»
«Сен ҳақингда дўстларим оғиз кўпиртириб гапиришлари ёқмади. Асабимга тегди»
«Мендан бесўроқ остона ҳатласанг сўйиб ташлайман!»
Шодиёра тинмай соғинч тўла ширин сўзларга кўмиб, тобора бағрига сингдириб олаётган, Жавоҳирни бир неча йил аввалги, илк кечаларида айтган гапларини эслаб, жилмайди.
—Мен ҳам сизни яхши кўраман. -деди беихтиёр жилмайиб.
—Фақат яхши кўрасанми? -Жавоҳир уни кўтариб, ётоққа қўяркан. Кўзларига ўтли нигоҳларини тикди. —Севмайсанми?
—Соғинчу, ҳижронда ўтган йилларимни ўрнини тўлдириб кўрингчи. Балки айтарман.
—Соғинч... Соғинчдан гап очма жоним.
Охирги йиллар давомида, соғинч сўзини эшитсам. Энг биринчи сен ҳаёлимга келадиган бўлиб қолгансан! Демак мени ҳозир соғинчимни кўрсатаман. Сен буни ҳис қиласан.
—Жавоҳир укамдан ҳафа бўлманглар. У азалдан шундай, ишларига аралашишларини ҳушламайди. -Маҳзуна, келин таърафдан келган янгалар бор хонага ўзигаям жой солди.
—Ҳафа эмасмиз! Асли янга керакмас уларга. Энди қизни ўзини ташлаб кетсак ҳам бўлмасдида. -деди Солиҳа янгаси ўзи учун солинган жойга чўзиларкан.
—Ишқилиб энди нағма қилмай, бахтли қилсин. -Санам, ҳам хўрсингача бошини ёстиққа ташлади. —Эри иккинчисига уйланганда, анчагача ичидан эзилиб юрганди.
—Ҳозир Жавоҳир ўзгарган. -Маҳзуна эсноқ тутиб, кафтини орқаси билан оғзини тўсди.
—Мен ҳам вақтида ундан анча ранжиб, гаплашмай қўйгандим.
Сайёрага уйланганда, тўйига ҳам бормаганман...
🍃 🍃 🍃
—Нималарни ўйлаяпсан? -қиз баланд кўп қаватли уйларнинг бирида, балконга чиқиб, атрофни томош қиларкан. Ортидан қучган қадрдон қўлларга қараб, жилмайди.
—Яхши келдингизми? -деди ортига ўгирилиб,
—Сени соғиниб келдим. -Бахтбек аёлини қайта қучди.
—Соғиниб кутдим. -Гулдиёр икки қўлини Бахтбекни бўйнидан ўтказиб олди. —Сиз жуда яхши инсонсиз биласизми? Ҳаётимда борлигингиз учун раҳмат.
—Сени ҳам борингга шукур. Шу уйга келсам, куни билан орттирилган чарчоқларим арийди.
Муносабатларни бузадиган нарса фақат ёлғон ва хиёнат эмас. Эътиборсизлик, рағбатнинг йўқлиги ва унинг учун бирор нарса қилишни хоҳламаслик ҳам муҳаббатни ўлдиради.
Кундалик ишлатиладиган сўзлар ҳам, билганга бир неъматдир. Агар улардан тўғри фойдалана олинса.
Сўз бойлигингизни кўпайтиринг. Яхши гаплар билан жуфтингизни рағбатлантиринг.
Токи, фикру, ёди сизда бўлсин.
Сиздан Ҳаловат топсин.
—Нималарни ўйлаётгандинг? -Бахтбек балкондаги курсига ўтираркан, сўради.
—Соғиндим! -Гулдиёр ҳам Уни ёнига чўкди. Бахтбекни елкасига бошини қўйиб, олис осмонга термулди. —Ота-онамни, опамни, сингилларимни, укаларим. Ҳамма яқинларимни, ватанимизни жуда соғиндим. Бу ерда ҳамма нарса бор, шароит аъло. Аммо мен қишлоғимизни чанг кўчаларини. Ариқдаги лойқа сувларини соғиндим.
—Биз бир умрга келмадик. Насиб қилган кунгача омон бўлсак албатта қайтамиз. -деди Бахтбек қизни елкасидан қучиб.
—Опам билан гаплашгандим. Бир-икки гапирмоқчи эдим. Аммо овозидан ҳам билиниб турган қувончини бузгим келмади. -деди Гулдиёр опаси билан бўлган суҳбатни эслаб.
—Шодиёра опамни ишқи тенгсиз. Мен ҳам эрини ёқтирмайман. Аммо ҳаёт опамизники, қарорни ҳам ўзи қилишга ҳақли.
Уни қалбини билмай, фикр билдиришдан осони йўқ.
—Тўғри, -жилмайди Гулдиёр. —Опам бу кунларни келишини ич-ичидан соғинч билан кутгандир?
—Биздекми? -Бахтбек ҳам сокин жилмайди.
—Ҳа биз жим кутдик.
—Кутишдан воз кечмадик! Кутмоқлик ҳам бир дуо эканини кутиб ўргандик. -Бахтбек қизни пешонасидан ўпиб қўйди.
—Бу ишқ инсонларни не кўйларга солмайдия. -Гулдиёр бу сафар шунчаки жилмаймади. Ўз ўйларидан кулиб юборди. —Мана мен шу ишқ деб, ўзимдан кичик йигитни сизлаб юрибман.
—Ҳеэй. -Бахтбекни кайфияти янаям кўтарилди. —Мен сендан кичик эмасман! Бундай пайтда йилга ҳисобланади.
—Сиз доим ўзингизни фойдангизга гапирасиз!
—Сени авайлаяпманку. Эркаланяпсанку.
—Эркаланаманда. Арзимайманми?
—Икки марталаб арзийсан! Ахир ёлғиз эмассанку. -Бахтбек Гулдиёрни қорнига қўлини қўйди. Кечагина эшитган хушҳабарни эслаб жилмайди. —Фақат ёшимизни ҳа деб гапираверма! Қизимизни миясини заҳарлайсан!
—Қизми? Қиз истайсизми?
—Қизим бўлса онамни исмини қўйишни ният қилгандим. Қарши бўлмайсан биламан! -Бахтбек, Гулдиёрни бурнини жимдиб қўйди.
—Сизга қарши бўлиб бўладими? Қанча эркалигу, қайсарликларимни кўтарасизку. -Гулдиёр бурнини силаб қўйди.
—Сендир нозли бир маъшуқ!
Мендир сабрли бир ошиқ...
—Ота-онамизга қачон айтамиз. -деди Бахтбек.
—Бироз уяляпман ойимдан! Балки опам орқали айтарман. Лекин....
—Нима? -ичида Гулдиёрни қарорини маъқуллаб турган Бахтбек, Гулдиёр кайфиятсиз бўлиб, гапини тўхтатганига ҳайрон бўлди.
—Лекин опамни эски ярасини тирнаб қўймасмиканман. Бир пайтлар ҳомиласидан айрилганди.
—Қиз деганимга ҳафа эмасмисан? -Бахтбек аёлини бошқа мавзу билан чалғитмоқчи бўлди.
—Боягина бир нарса ўқигандим. Унда ёзилишича.
«Бир эркакнинг кўнглидан тўрт аёл жой олади: Онаси, опа-синглиси, рафиқаси ҳамда қизи!
Онани рози этмоқлик Аллоҳнинг розилигига эришиш билан баробар!
Опа-синглисига ғамхўрлик қилиш барокатга василадир!
Аёлига яхши муносабатда бўлиш Расулуллоҳ алайҳиссаломнинг васиятларидир!
Қизини ҳусни хулқ этиб тарбия қилмоқлик эса Жаннатга очилган эшиклар кабидир.(Хонқизи)»
Энди айтинг нега ҳафа бўлай. Сизни жаннатга етакловчи фаришта берса, фақат Аллоҳга шукрона айтаман.
—Сени қалбинг беғубор. Мен сени ҳеч қачон отангни кечира олмасанг керак дердим. Бирга катта бўлган йилларимизда.
Бахтбек қандайдур фахр билан гапирди.
—Аввало одамзотни Аллоҳ яратди. Ниманидур сабабчи қилиб албатта. Дадам мени борлигим сабабчисику.
Агар улар бўлмаганда, мен бу Аллоҳ яратган неъматларни қайдан кўрардим?
Мен ким бўлибманки, борлигим сабабчисини кечиролмасам.
Гулдиёрни кўз олдига дадасини сиймоси келиб, кучли соғинчни ҳис қилди.
Эркак — у Аллоҳ яратган махлуқотлар ичида энг кераклиги ва энг чиройлигидир. Аёлларнинг аксари унинг тириклигида қадрига етмайдилар. Ҳурматини килмайдилар. Унинг ўрнини вафот этгандан сўнг биладилар.
Ахир у ота-онасига, синглисига, кизига ва завжасига бериш учун нималирини қурбон қилмайди дейсиз. Бутун бир олам яхшиликда бўлади модомики оила бошлиги бўлган эркак яхшиликда бўлса. Сизлар эркакнинг сиз сабаб қанча нарсалардан воз кечганини хеч қачон билолмайсизлар.
Ҳаётингиздаги ҳар бир эркакни, отангиз бўладими, эрингиз, ака-ука, ёки ўғлингиз бўладими ҳурмат қилинг, борида қадрига етинг!
🍃 🍃 🍃
Жавоҳир мана неча кундирки, уйига бошқача соғинч билан қайтади.
Бир кемтиги бор эди. Шодиёра тўлдириб, оилада ҳаловат уфуриб турарди.
Наргиза опа ҳам, ўтган йиллар сабоғиданми? Шодиёрага олдингидек, совуқ, менсимай муомила қилмай қўйган.
Ўғлини порлаган кўзларига қараб, йўқотилган йилларга ачинади.
Вақтида тўғри маслаҳат берганда. Балки Жавоҳир рашкини камайтириб, ўша пайтдаёқ, Шодиёра билан турмуши яхши бўлиб кетармиди?
«Тарбия қилган онаси яхши аёл бўлмаган, маҳкам ушла хотинингни» деб кунда, кун-ора уқтирарди.
—Қизим мен қўшниникига ўтиб келаман. Сиз ош дамлаган бўлсангиз. Ёнига салат тайёрлаб туринг.
—Ҳўп бўлади.
Шодиёра қайнонаси дарвозадан чиқиб кетгач, аллақачон бошлаб қўйган. Свежиз салат (шакароп) ига кўкатларини тўғрай бошлади.
Дарвоза олдида, онаси билан тўқнаш келган Жавоҳир телефонига қўшиқ қўйиб, олганча, тахтакашда кўкат тўғраётган аёлига қараб, жилмайди.
—Борингга шукур. -деди пичирлаб эшикка суяниб оларкан.
—Ияа қачон келдингиз? Ассалому алайкум. -деди Шодиёра ортига ўгирилиб, Жавоҳирни кўрҳач, жилмаяркан.
—Ваалайкум ассалом. Эндигина келдим.
—Кийимизи алмаштириб оласизми? -жилмайди Шодиёра.
—Ҳа битта қучай. -Жавоҳир шундай деб маҳкам бағрига босди.
—Ҳей ойижон кўриб қолади. -Шодиёра ожиз типирчиларкан. Ич-ичидан ўз қароридан миннатдор эди.
—Ойимни дарвоза олдида кўрдим. Қўшниникига кетди. Ошинг дам еб бўлса, ўзинг чақирмагунинггача келмайди энди.
Шодиёра бир дам енгил нафас олди. Аввалги турмушларида ҳеч Жавоҳир ишдан келиб, бундай яхши муомила қилганини эслолмайди.
Қизиқ... инсон баъзида қадрланиши учун, узоқлашиб, туриши шартмикан?
Иккиси ҳам мияда солиштиришлар билан ичларида шукрона келтиришаркан.
Телефонда ҳамон қўшиқ жаранг сочарди.
«Вафойим, бардошим, ғурурим билан.
Мен топдим бахтимни.»
—Жавоҳир акаа... -кечки овқатдан кейин, ишларини тугатиб кирган, Шодиёра, фудбол кўриб ўтирган Жавоҳирни олдига келиб, ёнига ўтирди.
—Ҳов, менда гагинг борми? -деди Жавоҳир ҳам Шодиёрага, ҳам телевизорга илҳақ бўлиб қараркан.
—Боя Гулноза қўнғироқ қилганди. Ишга қайтишим керак мен. -деди Шодиёра масофани ҳисобларкан. Ишлариниям, миясида реъжимлаб бўлганди.
—Узоқ эмасми ишхонанг? Онлайн ишласанг бўлмайдими? -Жавоҳир пультни ёнига қўйиб, бор диққатини Шодиёрага қаратди.
—Ахир ваъда бергансиз. -Шодиёрани киприклари бир зумда намланди.
—Мен йўқ демадимку, ҳали. Нега бир зумда кўз ёшингни оқизасан?
Ҳар кун қатнаш сени эзиб қўймайдими деяпман.
—Ишимни яхши кўраман. Йиғлашимга келсак, сиз вапда бергандиз бир пайтлар.
—Ваъдам ҳали ҳал ўз кучида. Қачондан қайтасан? -деди Жавоҳир.
—Аввал сиз билан гаплашай дегандим. Эртага мен ойижонга. Сиз дадажонга айтасиз.
Эртадан кейин ишга бораман.
—План тайёр эканку. -Жавоҳир ҳазиллашиб, бир қўлини Шодиёрани бўйнидан айлантириб, ўзига тортди.
—Ҳазиллашманг шунга. Мен фақат план билан иш қиладиган бўлганман. -деди Шодиёра куларкан.
—Оо адвакат хонин бизга қайтишингизни қачон планлаштиргандингиз? Пландан кейин, қанча синалдик? -Жавоҳир кулиб Шодиёрани қўйиб юборди.
—Сизга қайтишим, кўнгил иши. Қалб амри. Унда план бўлмайди.
Бир келганда туйғу чин бўлса кетиш бўлмайди. Мен сиздан кетмагандим.
Мен сизни ўзим билан бирга мана бу еримда олиб кетгандим.
Шодиёра ўзини қўлини юрагига олиб борди. Жавоҳирни кўзлари порлаб кетди.
—Сенга бир совға тайёрлаётгандим. Албатта ёқади деб умид қиламан. Ишлашинга эса қарши эмасман. Фақат барибир ора-орада рашкимни кўрсатиб тураман. Қўрқма кучим билан эмас, меҳрим билан.
Осмонни ёритсин кўкдаги ҳилол,
Олиб берай деса билинг, эртакдир…
Бир сўзни айтаман келмасин малол,
Эркак ваъдасида турса эркакдир…
Қуруқ гапларига алданиб қолманг,
Ҳаракат қилмаса ишқи эрмакдир…
Ёлғон сўзларига ҳеч қулоқ солманг,
Эркак ваъдасида турса эркакдир…
Ишонтирмоқ учун ичмайди қасам,
Сўзини қасам деб билмоқ керакдир..
Қизларжон сизларга ростини айтсам,
Эркак ваъдасида турса эркакдир…
(Ясемин)
—Малоҳат опа Шодиёра билан гаплашибдими? -Элёр Гулноза олиб кирган ҳужжатларга имзо қўяркан сўради.
—Ўзим гаплашдим. -Гулноза жилмайди. —Бугун оила аъзолари билан гаплашиб, эртадан келаркан.
Элёр қизга қовоқ уйиб қаради. Гулноза безрайиб унга қараб тураверди.
—Йўл узоқ. Ҳар куни ишласа яхши бўларди. -деди чуқур нафас олиб, қолган ҳужжатларни имзоларкан.
—Мени синов муддатим тугади. Малоҳат опа айтди. Ҳафта уч кун Шодиёра, уч кун мен ишларканман. Унисидан ҳавотир олманг. -деди Гулноза кўзларини сузиб.
—Шунисидан ҳавотир оляпманда. Шодиёра йўқ кунлари, сенга юзма-юз келиш ўйласам ёқмаяпти. -Элёр асабий ручкани қаттиқроқ ботирганидан, битта ҳужжат бироз йиртилиб қолди.
—Битта ҳужжатга ярим соат вақтим кетганди. Шунча жаҳл шартми? Энди нима бўлади? -деди Гулноза асабий.
Элёр мамнун жилмайди.
—Токи устоз орқали бу ерга ўрнашиб олибсанми? Бундай вазиятларга тайёр тур.
Йиртилган ҳужжатни қизга узатди.
—Ҳаммасини имзолагунимгача тепамда туришинг шартмас. Камроқ кўзимга кўринсанг, нур устига аъло нур бўларди. Қайта тузиб чиқ буни.
Гулноза ранги қизариб қаради. Ҳужжатни йигитни қўлидан юлиб, олдию. Аммо турган жойидан бир см ҳам силжимади.
—Гапимни тушинмадингми? Ёки менга термулиш ёқиб қолдими? -Элёр масхара қилгандек жилмайди.
—Ҳа шундай ёқиб қолди. -деди Гулноза ҳам аччиқ жилмайиб.
Элёр ярми имзоланган ҳужжатларни четга суриб, нотебоокини очди.
—Ёдингдан чиққан бўлса эслатай. Сен бундай ҳуқуқдан беш йил олдин маҳрум бўлгансан! Оиламизга ҳиёнатинг билан -деди Элёр қандайдир файлларга кираркан. Қизга бепарво оҳангда.
—Қолганини имзолаб берасизми? -деди Гулноза бўғзига йиғи тиқилиб.
—Бундан зарур ишларим борлиги эсимга тушди. Қўлингдагини қайта тайёрлаб кел. Шунда ҳаммасини бирга олиб кетасан!
Элёр қизни юзига ҳам қарамай гапирди.
—Атай қиляпсиз-а? Шахсий адоватингизни ишга тиқиштириб? -чуқур нафас олди. Шунда Элёр қизга ҳиссиз қараб деди.
—Мен бу ерда бошлиқман! Ва доим мени айтганим бўлади.
Маъқул келмаса, мен сени ялиниб ишга олиб келмаганман. Ариза ёзишни, ва чиқиш эшигини жуда яхши биласан!
Гулноза бўғзига қадалган йиғини ичига ютди.
Индамай, қўлидаги кичик жойи йиртилган қоғозни олганча чиқиб кетди.
—Бу ерга ишга келганингга ҳали кўп афсусланасан! Устозимни юзидан ўтолмай сени қабул қилдим. Аммо бу дегани сени кечирди дегани эмас!
Элёр айланма курсисини суянчиғига, бошини ташлаб, кўзларини юмиб, айланди.
—Кўп қолмайман кўнглингиз тўқ бўлсин! -Гулноза Элёрни хонасидан чиқиб, кечагина ўзига ажратилган хонага кириб, жойига ўтирди.
Кўз ёшларини озодликка чиқарди.
—Гулноза яхшимисиз? -Малоҳат опа кириб сўради.
—Ҳа опа яхшиман! -Гулноза кўз ёшларини сидириб, жилмайди.
—Ҳужжатлар бўлдими деб сўрамоқчи эдим. Қарамадингиз.
Йиғлаяпсизми?
Элёр Раҳимов нимадир дедиларми? -аёл Гулнозани йиғлаганини кўриб ҳайрон сўради.
—Ҳаммаси жойида. Ярим ҳужжатга имзо қўймади. Буни эҳтиётсизлик қилиб йиртиб қўйди. Шуни қайта қилсам кейин ҳаммасига имзо қўйиб кераркан.
—Шунга йиғлаяпсизми? Элёр Раҳимовни яхши билмайсизда. Шундай бироз инжиқ феълиям бор. Ҳали ўрганиб кетасиз. Ана Шодиёра билан ака-сингилдек бўлиб кетишганди. Мен буларни бир кун, оила қуришади деб ўйлардим.
Майли ҳали бошлиқни феълига ўрганиб кетасиз.
Малоҳат опа қизни кўнглини кўтарган бўлиб, бироз гапирдида, чиқиб кетди.
—Элёр Раҳимовни мендан яхши биладиган инсон бормикан? -аччиқ жилмайди. —Энг аввало тухмат қилган онангиз, Уни сенарийсизда рўл ўйнаган укангиз.
Ишонган сиз.
Ҳаммангиз афсусланасизлар.
Гулноз бекорга қайтмади. Элёр Раҳимов!
—Ало эшитаман ойи. -Элёр хонасидан чиққан пайт. Онаси қўнғироқ қилиб қолгани учун, жавоб берди.
Гулнозани эшиги очиқлиги учун, эшитиб турарди.
—Ўғлим келин топинг деганингга ой бўлди. Кейинроқ дединг ҳўп дедим. Балки энди ўтгандур кейинроғинг.
—Ҳа ойи айтгандим. Шодиёрани тўйи бўлиб кетиб, ишлар кўпайди. Шунга ортга суринг дегандим. -Элёр очиқ эшикка қараркан. Гулнозани ўзига нафрат билан қараб турганини. Бояги қўпол муомиласига деб тушинди.
—Эртага учрашасан! Сенга қизни ўқиш манзилини бераман.
—Ойи учрашиш керак бўлса, бирор жойда ташкиллаштиринг. Мен қизчасини орқасидан, Университетга гул кўтариб борадиган ёшдан ўтганман!
—Сен ўтган бўлсанг. Қиз айни шу ёшда. Иккинчи куррда ўқийди. Унга шу нарсалар қизиқ бўлса керак ҳар қалай.
—Ойи 20 ёшли қизни менга тиқиштиряпсизми? Бу ғирт беманигарчиликку. -деди Элёр қизни ёшидаги қизларни тасаввур қилишга уринаркан.
—Ҳеч нарса қилмайди.
—Ойи қандай қилиб, ёш қиз ўзидан 10 ёш катта уйланган эркакга рози бўлиши мумкин? Булардан ҳабари борми у қизни?.
—Ҳаммасидан ҳабарлари бор. Контракт ўқирган. Энди 2-курсга ўтибди. 3 йиллигини ўзимиз тўлаймиз дедим.
—Ойиии. -деди Элёр ҳамон ўзини ёш қиз билан тасаввур қилолмай. —Кечга бораман. Шунда бафуржа гаплашамиз!
Элёр чиқиб кетди. Гулноза собиқ қайнонасини гапларини эшитмаган бўлса ҳам, Элёрни гапларидан, ҳаммасини тушиниб бўлганди.
—Ёш, гўл келин кусаб қолдими кўнгилгинангиз ойижон?. Эгиб олиб, ноғорангизга ўйнатмоқчисизда Унисиниям.
Ҳом ҳаёл бўлиб юраверинг.
Шунча йил имконингиз бор эди. Аммо энди мен қайтдим.
Мен бор эканман, Элёр акани ҳаётига ҳеч кимни кирита олмайсиз.
Элёр машинада мижоз билан тушлик қилиш учун кетаркан. Гулноза биринчи ишга келган пайтини ўйлади.
Устози «бир сендек шогирдим боради. Мени юзимдан иш бер» деганда рози бўлганди.
Уни ким эканини ҳаёлига ҳам келтирмаганди. Гулноза келадиган кун эса, вазият тақаззоси билан, Элёр эмас, Шодиёра бор пайтига тўғри келди.
Ҳаммасини Шодиёрага юклаб, иш билан кетган Элёр. Бир пайтлар устози бўлган инсонни шу шогирдини ишга олишини такрор-такрор тайинлагани ҳатто, илтимос ҳам қилганини Гулнозани кўргач, тушинди.
Аммо кеч эди. У аллақачон устозига ваъда бериб бўлганди.
Бу сўзини қайтиб олиш Уни принципларига тўғри келмасди.
—Мендан иложи борича узоқ юр. -деди қизни бир четга олиб. Ўша пайтда.
—Яқинлашгим келсачи? -Гулноза ўзига яқин турган собиқ эрига ишвали тикилиб сўради. —Тан олинг мени унутолмай, уйланмай юрганингизни. -бу ерга аниқ мақсад билан келган Гулноза ҳеч тортиммай, гапирди.
—Балки уйлангандурман! -деди Элёр паст кетгиси келмай.
—Қизиқ ким экан У шўрпешона? -Гулноза ичидан нимадир «тирс» узилган бўлса ҳам. Ўзини мағрур тутишга уринди. Ахир устози уйлангани ҳақда индамагандику.
—Сени биринчи келганингда, кутиб олган қиз. -Элёр Шодиёрага шама қилиб деди.
Шундан кейин Гулноза, қизиқиб Шодиёра ҳақда суриштирди.
Элёрни айтган гаплари қисман тўғрию, уйланишгача бормаганидан қувонди.
Орадаги вақт кузатувлар билан ўтди. Гулноза сездики, Элёрни ҳам дилида нафратдан ташқари, жиндеккина бўлса ҳам эски туйғулардан қолганига.
Бу сезги, Жавоҳир Шодиёрани олдига келганда, Элёр ҳам яна бир бор Шодиёрадан турмуш масаласида фикрини билмоқчи бўлган кун, пайдо бўлди.
Ишга шошиб келган Гулноза Жавоҳир ва Элёрни бир вақтда келганини кўрди.
Улар билан эшикдан тенг киришни хоҳламай, бир дақиқага ўзини четга олиб турмоқчи эди.
Ишга жойлашгандан буён, ортидан минғирлаб юрган бир эркак пайдо бўлди.
Уни эшитишни истамай, кетмоқчи эди. Анчадан буён, рўйхушлик бермаётган қизни қўлидан маҳкан сиқиб олган эркак, кетишига йўл қўймади.
—Торт ундан қўлингни!. Гулноза жаҳл билан келган, Элёрни кўриб йиғлагиси келди.
У Жавоҳирни кўриб, Шодиёрани олдига эмас, ўзини олдига келганидан ҳурсанд эди.
«Шундай онлар борки, улар хотирада эмас,
Қалбда сақланиб қолади)))»
—Сенга нима? -деди эркак Элёрга менсимай, қараркан.
—Хотиним бўлади. Мана менга нима? -деди Элёр эркакга мушт тушириб.
—Ҳамма ходимларингни шундай ҳимоя қиласанми? -эркак ҳам Элёрга мушт туширди. —Машинангга солиб юрадиганинг ким? Унгаям гап отсам, униям хотиним дейсанми?
Бу эркак анчадан буён Гулнозани кузатиб юргани учун, ким қачон? Ким билан келиб кетишини яхши билиб олганди.
У шу пайт Шодиёрага шама қилиб гапирди.
—Бор ўша қизга эгалик қилда. Буни менга қўйиб бер....
Эркак шу гапини бекор айтди.
Бу сафар Элёр бир мушт билан кифояланмади.
Яхшигина сийлади эркакни.
—Элёр ака, бўлди. -Гулноза Уни қўлларига ёпишди.
—Юр мен билан. -Элёр ёш болани судрагандек, Гулнозани тортқилаб кетди.
Гулноза қаршилик билдирмади.
—Қачондан буён изингдан юрибди у ит? -Элёр хонасига кириб, Гулнозани силтаб ташлади. Натижада Гулноза елкасини қаттиқроқ уриб олди деворга.
—Анча бўлиб қолди. -деди деворга суяниб, тураркан Элёрни саволига жавоб бераркан. Элёрни ўзи томон отилган муштини кўраркан. Қабул қилишга тайёрланиб, кўзларини чирт юмди.
—Минг ланъат! -Гулноза Элёрни нафратли хитобидан кўзларини очганда. Отилган мушт Гулнозани елкаси оша, деворга етганини кўрди.
Элёр шу қўли билан деворга суяниб олгандек. Девор ва Элёрни орасида турган Гулноза, кўзларини юмиб чуқур-чуқур нафас олаётган Элёрга қараб кўнгли бўшаб кетди.
Урмади. Уролмади...
Ахир бу Элёр.
Ҳатто Гулнозани бўйнига ҳиёнат аталмиш, оғир юкни илишганда ҳам.
У муштига эрк бермаган...
Аёл кишига қўл кўтариш ожиз эркакни иши деб билади.
Ўша пайтда ҳам, қўллари ҳавода муаллақ қолганди.
«Аёл бу -ожиза, шахвоний нафсини тиёлмаган аёл эса... Шу қадар абгор, жиркинки.
Унга қўл кўтариб, қўлни ифлос қилганга ҳам арзимайди.»
Гулноза ўтмишдан бир парчани эсларкан. Элёрга соғинч билан қаради. Ҳозир уни кўзлари юмиқ турибди. Яна қачон бундай имкон бўлади?
Бу қадар яқиндан термулиш... кечагина ҳам тушларда шундай яқинликни орзу қилганди.
—Тез чиқ хонадан! Иложи бўлса бугун кўзимга кўринма! Чунки ўзимга жавоб беролмай қоламан. Ожиза эканингга қарамай, қаттиқ ҳафа қилишим мумкин.
Элёр ўша куни, ишда қололмади. Шодиёра маслаҳат учун кирганини сезган бўлса ҳам. Фикрини жамлай оладиган ҳолатда эмасди.
Бундай пайтса эса, манили маслаҳат чиқмаслиги тайин.
Хонадан Шодиёра билан бирга чиқди.
Гулноза яхши кайфиятда телефонда суҳбат қурарди.
Элёр асабийлашиб чиқиб кетди.
Шу куни, ёлғиз қолиб.
Гулноза билан ўтган турмушидаги ширин-аччиқ хотираларни эслади.
Бахтли кунларни эслаганда, лабларига кулгу югурса.
Аччиқ хотиралар, кўзларида нафратни акс эттирарди.
Ота-онаси яшайдиган хонадонга кун қорайгач, келди.
Салом-алик, хол-аҳвол сўралгач, Элёр муддаога ўтди. Дадаси иш юзасидан зиёфатга кетган экан.
—Ойи тезроқ бояги масалада гаплашиб олайлик. Эртага судим бор. Суд олдидан тиниқиб дам олишим керак. -деди Элёр.
—Телефонда айтганим... қиз 20 ёшда. -деди ойиси.
—Мана шуниси менга маъқул эмасда. Қандай қилиб, ёш қиз. Ўзидан 10 ёш катта, турмуш қуриб ажрашган эркакга тезда рози бўлиши мумкин? -Элёр ўзида туғилган энг асосий саволни берди.
—Сен адвокат сифатида эмас, турмуш қуриш арафасидаги йигит сифатида ўйлагинда.
Бунда икир-чикирларини титишни, судингда қиласан!
Кейин тезда рози бўлгани йўқ. Сен қиз топаверинг деганинггаям, икки ой бўлди.
Икки ойда қанча югурдим шу иш ҳал бўлсин деб. -онаси лаб бурди.
—Ака бунча нозландингиз? Ёш хотин оларкансиз. Ҳўп десангизчи. Ойимниям қийнамай. -Элёрни ўқрайиб қараганини кўрган укаси. Жим бўлди.
—Мен қиз бола. Ёки хотинчалиш эмасман!
Бироз тортишувдан кейин. Охири оналарни айёрона кўз ёши устун келиб, Элёр эртасига суди тугаҳач, қиз билан учрашадиган бўлди.
Фақат жойи белгиланиб.
Элёр Унверситетга боришга кўнмади.
«Эртароқ дам оламан» деб уйига эрта қайтган Элёр. Эртанги суд ҳужжатларини қайта кўриб чиққунча ҳам, анча кеч бўлиб қолди.
Душга кириб чиққач, энди ухлаш учун ётганди.
Телефонига бўлган қўнғироқ сабаб, асабий қаради. Қоравулни рақамини кўриб, истамайгина қўнғироққа жавоб берди.
—Ало Турсун амаки тинчликми? Бу пайтда ҳеч қўнғироқ қилмасдингиз?
–Тинчликмасда. Бир нарсадан ҳавотир олиб қўнғироқ қилаётгандим. -деди эркак, овози бироз ташвишли эди.
—Нима гап ўзи, очиқроқ гапиринг. -Элёр росманасига бироз асабийлашди. Ахир эртага муҳим кунлардан бири. Бу инсон эса, гапни дангал гапирмай асаб торларини чертяпти.
—Боя ҳамма ишчилар кетганди. Ҳалиги охирги ишга келган, қиз борку. Синовда юрган.
Элёр кимлигига бош қотирмади. Кўз олдига боя Гулнозани ўзига нафрат билан қараб ўтирган ҳолати ёдига тушди.
—Ҳўш Гулноза нима алоқаси бор бу қўнғироққа. -деди Элёр тоқати тоқ бўлиб.
—Шу қиз кетгач, яна қайтди. «Бир нарсам қолиб кетибди узр. Оламану, кетаман» деганди. Мен орқа тарафларни текшириш учун ўтгандим. Келинимни ой куни яқин эди. Биласиз ўғлим тирикчилик деб, мусофирда. Аёлим тез боришимни айтиб қўнғироқ қилди.
Ўзимизга олиб бордик. Доктирлар келинни зудлик билан вилоят марказига олиб боришимизни айтиб қолди.
У ерда аперацияга олиб кириб кетишди.
Аперация мувофақиятли якунланиб набирали бўлдик. Кўнгил сал тинчиди. Шунга....
—Умри билан берган бўлсин. -деди Элёр эркакни гапи тугамай, ичида бир овоз «шуни менга ярим кечаси айтиш шартмиди?» Деса. Иккинчи овоз. «Қувончига шерик қилгиси келгандир» дерди.
—Барибир ярим кечаси безовта қилишга бу сабаб эмас. -деди телефонни ўзидан узоқлаштириб, ичидаги биринчи овозга ён босаркан.
—Раҳмат Элёрбек. Ҳалигиии. Менга қўнғироқ бўлган пайт. Уйга шошгандим. Ҳамма жойни беркитиб.
Ҳаёлимдан шу янги ҳодима қиз нарсасини олиб, чиқиб кетганмидикан деган фикр тинчлик бермаяпти.
Идорада қолиб кетмадимикан деб ҳаёлим ишхонада.
Элёрни кўзларига энди келган уйқу тарқаб кетди.
—Нималар деяпсиз? Чиққанини кўрмадим деганингиз нимаси? -асабийлашиб овозини кўтарди.
—Устидан қулфлаб кетиб қолдиммикан деб...
—Жин урсин. Минг ланъат. -Элёр жойидан сапчиб тураркан. Эркакни гапини охиригача ҳам эшитмай. Телефонни ўчирди.
—Ахир Гулнозани отофобияси (ёлғиз қолиш қўрқуви) борку.
Элёр адвокатлик идорасига келганда, бир нечта ойнадан билдики, идорада айрим чироқлар ёниқ.
Демак Гулноза ичкарида бўлиш эҳтимоли юқори.
Шошиб асосий эшикни очиб, ичкарига кирди.
—Гулнозаа.. Гулнозаа. - пастдаги хоналар бўшлиги кўриб, зиналарни бир эмас иктадан босиб иккинчи қаватга кўтарилди. —Гулноозз.
Каридор бўш. Каридордан 4та хонага ўтса бўларди. Бири Малоҳат опаники. У доим қулфлаб юради. Элёрники ҳам доим қулф туради.
Каридор бўш. Қидириш вариантлари, Шодиёрани хонаси ёки, Гулнозага ажратилиши кутилаётган хона.
—Жин урсин бу ердаям йўқку. -икки хонадан ҳам топа олмагач, асабийлашди. —Балки кетгандир. Турсун амаки орқа таърафга ўтганда. —ўзини тинчлантирмоқчи бўлиб деди. —Аммо нега чироқлар ёниқ? Ўчиришни унутдимикан?.
Ичида икки ўй бахс қура бошлади.
Аста пастга тушди. Ортига бир қараб қўйиб, бино эшигидан чиқмоқчи эди. Остонада ётган занжирга кўзи тушди.
Биттада таниди.
—Бу Гулнозаники, келганидан буён бўйнида тақиб юрарди.
Юзини қўли билан сидирган бўлиб ортига қаради.
Кейин тор йўлакдан ўтиладиган орқа эшик таърафга юрди.
—Гулноозз. -шошиб ерда хушсиз ётган қизни олдига борди. —Гулноза кўзингни оч! Қўрқиб кетдингми? -қизни юзига беозор шапатилар экан. Ранги бир аҳвол қизга қараб, хушидан кетиш олдида анча тер босганини пешонасидаги нам сочларидан сезди.
—Кўзингни оч Гули. -Гулнозани кўтариб асосий эшик томон юрди. Кириш залидаги кўп кишилик ўриндиққа жойлаштиргач, мижозлар сув ичиши учун ўрнатилган сув турувчи идишдан сув олиб, қизни юзига сепди.
—Гулноза кўзингни оч энди. -деди пешонасига тушган нам сочларини четга сураркан.
—Гулнозааа. -деди ерга чўккалаб ўтирганча қизни қўлларидан маҳкам ушлаб. —Кўзингни оч Гулноз...
Бўш қўли билан яна бироз сув сачратди.
—Эшикни очинг. -Гулнозани овози шикаста. Жудаям паст чиқди. —Мен ёлғиз қолишдан қўрқаман. Айниқса тунда.
Кўзларини очиб-очолмай, пичирларкан. Элёр шу ўтирган холида Уни елкасидан қучди.
—Мен келдим. Эшикни очдим, ёнингданам. Қўрқма ҳўпми? -деди Элёр турмуш даврларини эслаб, Гулнозани авайлаб сочларини силаркан.
—Элёр акаа. -деди Гулноза ҳамон кўзларини очолмай, ҳастаномо оҳангда. —Менга туҳмат қилишди. Мен ҳеч қачон сизга ҳиёнат қилмагандим.
«Хотинингиз менга кўз сузяпти анчадан буён.»
«Хотининг уканни севиб қолган. Шу осилган мени боламга. Ўтган кун укангни кийимларини қучиб, ҳидлаётганини кўргандим»
Элёрни миясида беш йил олдинги маш-машалар ғовуллай бошлади. Асабдан қўллари бироз титрагандек бўлди.
—Элёр акаа. Мен... мен.. уйимга кет-тишим керак... -деди Гулноза, Элёрни бўйин қисмига яқин бориб, чуқур нафас оларкан.
Элёрни этлари бир жунжикди.
—Нега Элёр ака деяпсан? Балки мен бошқа инсондирман. -деди ҳамон кўзларини очолмай, бир нималар деб биддиллаётган қизга.
—Адашишим мумкинмас! Сиз ҳамон мен ёқтирган атирдан фойдаланасиз. -деди Гулноза кўзларини базор очиб, синиқ жилмайганча Элёрни кўзларига тикиларкан. —Жуда уйқим келяпти. -деди такрор кўзларини юмаркан.
—Ухлаб қолма Гулноза, ахир манзилингни билмайманку. -деди Элёр кўзлари аллақачон юмилиб бўлган собиқ аёлини оҳиста кўтариб оларкан.
Амаллаб машина орқа эшигини очиб, ёткизди. Ортига қайтиб, офисини қулфлаб, машинасига ўтирди.
—Гулнозаа.. Гулнозааа. -ортига ўгирилиб, қизни оҳиста туртди. У эса қимир эрмади.
—Уйимга олиб бораманми энди? -Элёр бу ерда туришдан фойда йўқ эканини ўйлаб, машинасини ўз уйи томон ҳайдади.
Лифт ва уйи эшигини очишдаги ноқулайликни ҳисобга олмаса, Гулнозани олиб, чиқиш қийинчилик туғдирмади.
Ўз ётоғига жойлаштирар экан. Унга термулиб қолди.
«Нега сени юракдан, ҳаёлдан, бутунлай чиқаришни уддалай олмадим?» деди пичирлаб. Сўнг қизни устига чойшабни ёпиб қўйдида. Хонасидаги бир кишилик юмшоқ курсига бориб жойлашди. Кўзлари қизда, яқинда ўқиган китобидаги жумлаларни эслади. Китоб номи «ҚАСД» эди.
«Бойдоқ йигитдан "севги нима?" деб сўрашди.
Шунда йигит: Бедор тун суҳбатлари, кунда кўрмаса касал бўлгандек бўлиш. Унга талпиниш, унга эришиш иштиёқи. У фақат ва фақат сенга тегишли бўлишини исташ.
Қайноқ бўсалар...
Дея узундан узун ҳиссиётга бой таъриф берибди.
Кейин уйланган эркакдан "севги нима" деб сўрашди.
Шунда эркак: Севгими? Мана масалан, Хотининг баъзида жахлингни чиқарса бўғиб қўйгинг келади, лекин тунда хотинингни усти очилиб қолса совуқ қотмасин деб устига кўрпани ёпиб қўясан! Мана, мана шу ҳақиқий севги!
Дея қисқагина жавоб берган экан»
Элёр, Гулнозага қараб ўтираркан, пичирлади.
—Мен ҳам сени гуноҳ бўлмасаку, ўлдириб қўяр даражада нафратланганман. Аммо нега сендан ҳавотир олиб, ёнингга шошдим. Наҳот сани ҳалиям севсам? -деди.
Элёр ўй-ҳаёллари билан Гулнозага термула-термула шу жойида ухлаб қолди.
Телефонини будильникка қўйилган.
Эрта тонгда туриб, ҳамон ухлаб ётган Гулнозага қараб туртида, ювиниб чиқди. Аччиқ кофени ичиб, Аллоҳдан, бугунги иши учун, қўллашини сўраб дуо қилди.
—Эрталаб туришга қийналарди. Ҳалиям шундай эканда. Мана нима учун ишга минутига тақаб келиши. -беихтиёр жилмайди.
Қоғоз ручка олиб, бир нималарни ёздида, ювиниш хонаси эшигига ёпиштирди.
—Шу ерда кўриши аниқ. Албатта юз-қўлини ювиш учун киради. -деди бир қоғозга бир ухлаб ётган Гулнозага қараб қўяркан. Кейин кийиниб тайёрланиб уйда чиқиб кетди.
Гулноза кўзларини уйқудан аранг очди. Боши бироз оғрияпти.
Кеча нима бўлганини эслаб, тез ўрнидан турди.
—Мен офисда қамалиб қолгандим. Ҳозир қаердаман? -ўзига қаради. Ҳаммаси жойида ўз кийимида.
Хонага разм солди. Деворда қонунга доир 1-2 девор суратлари.
Қоп-қора кожадан катта икки кишилик ётоқ.
Чойшаблар тўқ чигарранг. Пардалар ҳам шундай рангда.
—Бунча бўғади бу хона? -Гулноза ўрнидан туриб, деразани сал очиб хонага бироз ёруғлик киритган бўлди.
—Мен қандай бу ерда пайдо бўлиб қолдим. -уй Элёрники эканини англаб бўлгач, ўйланиб қолди.
«Кеча офисда қулфланиб, қолиб кетибсан. Сени хушсиз топдим. Манзилингни билмаганим учун. Уйимга олиб келишга мажбур бўлдим.
Музлаткичдан бирон нима топиб еб ол. Мени судим борлиги учун кетишимга тўғри келди.
Уйингга кетавер, ишга ўтма ўзим огоҳлантириб қўяман.»
Гулноза майин жилмайди.
—Мени қандай топдингиз? -деди Элёрни ёзган қоғозни бағрига босаркан. Кўзларидан ёш сизиб чиқиб.
Элёр эрталаб судга боришдан олдин, айрим ҳужжатлар учун офисга борганда. Ҳали ҳеч ким келмаганди. Қоровул амаки кеч қолиши набиралик бўлганидан деб ҳисоблаб, фаррош келгандан кейин кетди.
Гулнозани ерда ётган сумкасини оларкан. Қизиқишдан телефонини кўргиси келди.
Қулф экан. Очолмади.
Экранда Элёрни охирги ишда ютиб чиққанда берган зиёфатидаги расми қўйилганди.
—Қачон олишга улгурган экан. -деди юраги алланечук уриб.
Шу билан ўзиниям телефонини ўчириб, судга кетди. Давоми бир неча кунга сурилган суддан чиқиб, уйига томон шошди.
Гулнозага хатда кетишини айтган бўлса ҳам, негадур Уни уйда деб ўйлади ич-ичидан.
Эшик очиб ичкарига кирганда, димоғига ёқимли ҳид урилди.
Бу Элёрни айнан Гулноза тайёрлайдиган севимли таомини ҳиди эди.
—Ассалому алайкум. Яхши келдингизми? Суд қандай ўтди? -Элёр ошхонага ўтганда, у ерда фартук илиб олган, Гулноза идиш юварди.
—Ваалайкум ассалом. Раҳмат яхши ўтди. -деди қизни ошхонасига жуда ярашиб турганини айтаётган ички овозини рад этаркан.
—Яхши мен ...
—Енгилроқ кийиниб чиқаман! -Элёр қизни гапи тугамай, шундай деб хонасига кириб кетди.
—Нима қиляпман ўзи? Унга нега юмшоқ гапиряпман?
Енгил уй кийимидан кийиб чиққанда. Гулноза каридорда турарди.
—Мен энди борай. -деди ҳижолат бўлиб ерга қараркан. —Ҳалигии, таксига йўл ҳаққига пул бериб тура оласизми? Эртага қайтарардим. Сумкам ишхонада қолган чоғи. -деди ер чизиб.
—Сумканг машинамда. Эрталаб олгандим. Овқат пиширибсан, еб кетмайсанми? -деди қизни кетишини хоҳламай.
—Боришим керак. Ўзи келгунингизгача кетишим керак эди. Лекин эшигингизни очиқ ҳолда ташлаб кетолмадим. Бекорчиликда озроқ таом тайёрлагандим. -деди ўзидан кўз узмаётган нигоҳлардан ҳижолат тортаркан.
—Яхши бўлибди. Тўғриси қорним оч эди. Яна бу таомни емаганимга ҳам анча бўлганди. -деди Элёр хонасида ўзини-ўзи койигани ёдидан чиқиб.
—Қандай таом эканини қайдан билдингиз? -Гулноза бироз жилмайиб.
—Ҳидидан! Эшикдан кирганимдаёқ таниганман.
—Ме-мен борақолай энди. Сумкамни олиб берсанйиз ҳурсанд бўлардим. -Гулноза ўзини ноқулай сезди.
—Бошим жуда оғрияпти. Нима маслаҳад берасан? Нима қилсам бўларкин? -деди Элёр мавзуни буриш учун. У Гулнозани кетишини хоҳламаётганди.
—Бирон бир мияга дам берувчи терапия олинг. -маслаҳат берган бўлди Гулноза.
—Баъзан эҳтиёжинг бўлган ягона терапия. Энг яқин инсонинг билан чойхўрлик қилмоқдир! Ҳамроҳ бўласанми?
—Ахир биз яқин эмасмизку. -деди Гулноза Элёрга тикилиб қараркан.
—Бир пайтлар жуда яқин эдик.
—Ўтмишни хотирлаймизми?
—Балки! -деди Элёр ошхона томон юраркан.
—Ўтмишга қайтишга асабларингиз тайёр деб ўйлайсизми? -Гулноза ҳам уни ортидан кирди.
—Ҳеч нарсани эслашни истамайман. Шунчаки, ёлғиз овқатлангим йўқ! -деди Элёр ўз жойини эгалларкан.
—Унда гаплашмаймиз. Бизни суҳбатимизни мазмуни қандай бўлишидан қатъий назар. Якуни маълум.
Тортишув...
Гулноза овқат сузаркан. Шундай деди.
—Нега жимсан? -Элёр овқатланар экан. Гулнозага назар ташлади.
—Пайт пойлаяпман! -деди Гулноза луқмани оғзига соларкан.
—Кеча менга туҳмат бир нималар дегандек бўлгандинг. Алаҳсираб. Нима демоқчи эдинг?
Гулноза аламли кулди.
—Эндими? Энди қизиқдингизми нима демоқчи эканимга?
—Ҳа десам жавоб берасанми?
—Йўқ! -бош силкиди Гулноза. —Беш йил олдин. Пойингизга йиқилиб, тушинтиришимга имкон сўраганим ёдингиздами? -кўзлари бир зумда ёшланди. —Фарёдим бутун уйни тутганди. Сизга ойингизга. Виждонсиз укангизга нола қилиб, ёлворганим ёдингиздами?
Одамларга бақириб тушинтира олмаганингни Роббингга пичирласанг кифоя экан. Вақт менга шуни ўргатди.
—Бу билан нима демоқчисан? Тушунтиргани қайтмаган бўлсанг нега қайтдинг унда? Мени қўлимга ишчи бўлиб келаётганингни билмаганингга ишонмайман! -деди Элёр қошиқни қўйиб, ортга суянар экан. Негадур ўша пайтда қизиққонлик қилгандек туйилди ўзига. «Янгамни ўнг сонида холи бор» укасини шу гапи, яна Гулнозани қоралашига сабаб бўлди.
—Билгандим. Мен шунчаки иш учун келдим. Ўзимни олдингизда оқлаш ниятим йўқ! Беш йил олдин олиб қўйилган ишончни ортидан қувиш бефойда.
—Кет! Ҳозироқ чиқиб кет уйимдан! Мана калит. Машинамда бир тола сочинг ҳам қолмасин. Йўқол!
Ўша хол ҳақидаги гап миясини қисиб қўяр даражада оғриқ берарди Унга.
Гулноза машинадан сумкасини олиб, машина эшигини очиғича қолдирди.
Икки метрча юргач, ортига қайтиб, зарб билан қаттиқ беркитди.
Алам билан юқорига қараркан.
Ўзига қараб турган Элёрни кўрди. Терс бурилиб кетаркан.
—Кун келади. Жуда афсусланасиз Элёр Раҳимов. Мен бекорга қайтмадим. қачондир мени соғинсангиз хаёлингизга фақат битта нарса келсин. Мен кетмадим мени қўйиб юбордингиз, ва олиб қолишга харакат қилмадингиз!
Бир эмас икки марта.
Сизни кўриб, нега келганимни бир четга суриб, шунчаки бахтли бўлмоқчи эдим.
Аммо буни имкони йўқ экан.
Ҳамма ҳақиқат очилганда. Ҳаммадан кўп афсусланган сиз бўласиз. Бунга ваъда бераман!
Такси тўхтатиб манзилини айтди.
«Баъзида қаттиқ соғинаман. Менга қилган хиёнатларингга қарамастан, хаммасини ортка қайтаришни, яна сан билан бахтли кунларимга қайтишни хохлиман. Ўтмиш миямда чилпирак мисол айланади. Ба кейин буларни ҳеч бирига арзимаслигингни эслаб яна сандан нафратланаман…»
Элёр Гулнозани қилиғига бир ғаши келса, бир кулгуси келаркан. Ичидан ўтган ҳисларини юлиб отгиси келди.
Қани эди, ичи бўшлиққа бурканган бўлса. Ҳеч нарсани ҳис қилмаса.
—Жонга тегди ҳаммаси. Нега қайтдинг? Ҳали унут бўлмаган оғриқларимни баттар эзғилаш учунми?
Ўзини ётоққа отди. Ҳеч нарсани ўйлашни хоҳламаса ҳам, аламли ўтмиш хотиралар кўз олдида жонланарди.
«Қаранг бу янгамни рақамими? Менга кечаси учрашайлик деб смс ёзган»
—Туйғуларим менинг энг ожиз томоним. Одамларга улардан фойдаланишга шунчаки рухсат бера олмайман…
Гулноза кўз ёшларини сидириб ташларкан. Офис биносига қараб қўйдида. Ичкарига одимлади.
—Шодиёра мана Гулноза ҳам келди. Реъжим билан ишлайсизлар. Келишиб олинглар.
Гулноза ичкарига кирганда. Малоҳат опа билан Шодиёрага дуч келди.
—Ассалому алайкум яхшимисизлар. Ойдек гўзаллашиб кетибсиз кўз тегмасин.
Гулноза самимий саломлашди икки аёл билан ҳам.
—Мен кетаётгандим. Телефонингиз ўчиқ экан. Ҳафта уч кун сиз, уч кун Шодиёра ишлайди. Шуни кунларини келишиб олинглар дегандим. Элёр Раҳимов сизни бугунга рухсат олди дегандилар. Шунга боғлана олмаганимиз учун. Кетолмай тургандим. -деди аёл.
—Ҳаа рухсат олгандим. Ишим эртароқ битти. Шодиёра келишини билганим учун. Келавердим. Ҳали кетмаган бўлса, шу иш масаласида келишиб олайлик деб...
—Яхши унда мен бора қолай. Бугун эртароқ кетишим керак. Сизлар келишиб олинглар.
Икки қиз устозларидек бўлиб қолган аёл билан хайрлашгач, Шодиёрани хонасига киришди.
Тушдан кейин, кетар пайтларига яқин қолгани учун. Иккисидан бошқа ҳеч ким йўқ эди ҳисоб.
Фаррош келгунча гаплашиб ўтиришди.
Қоровул йўқлиги сабаб, Шодиёра Малоҳат опаси ташлаб кетган калитларни фаррош аёлга келгач, шу аёлга топшириб кетишди.
—Нима овқат кечга? -ошхонага калла суққан Жавоҳир, қозон бошида куймаланаётган аёлидан сўради.
—Ажабсанда. -жилмайди Шодиёра.
—Ишга яхши бориб келдингми? -сув қуйиб ичар экан сўради.
—Ҳа яхши бориб келдим.
—Ҳам иш ҳам уй чарчаб қолмасанг бўлди. -сув ичган бакалини қўйиб, Шодиёрани қучиб олди.
—Сезган бўлсангиз мен овқат қилаяпман. Ва сиз шу қилиғингиз билан менга ҳалал беряпсиз. -қимирлаб Жавоҳирни қўлидан чиқиб олди Шодиёра.
—Сени олдингда анча-мунча сезги органлар ишдан чиқиб кетяпти ўзи. ‐ Жавоҳир қиздан узоқлашиб, стулга ўтириб олди. —Эртага ишга борасанми?
—Йўқ! Ҳафта уч кун ишлайдиган бўлдим. Шеригим билан келишиб олдик. Кун ора ишлашга. Бирдан уч кун шаҳарга қатнаганда. Кун ора яхши.
—Ҳа унда яхши.
Жавоҳир вазият Уни фойдасига ишлаганидан жилмайиб қўйди.
—Бугун кеч келаман. Кечки овқатга кутманглар. -Жавоҳир эрталаб чиқиб кетаркан. Шодиёрага жилмайиб қаради.
—Нега кеч келасиз? -Шодиёра қизиқиб сўради.
—Бугун фермерлар билан ошимиз бор. Дам олиш маскани деб улар билан кўп кўришмай қўйгандим. Чақириб қўйишмаяпти.
Жавоҳир машинаси олдигача гапириб бориб, ортига қараганда. Шодиёрани маюс кўзларини кўриб, ҳайрон бўлди.
—Сенга нима бўлди? -деди қизни иягидан тутиб кўзларига қараркан.
—Шу фермерлар билан йиғилишингиз.... бу менга ёмон хотираларни эслатди. -деди У кўзларини олиб қочиб.
Жавоҳир кафтлари билан ўзини пешонасидан жағигача силаб тушди.
Айбдорлик ҳисси.
Шодиёрани кўзларидаги мунгни кўриб, ўзидан яна бир бор нафратланиб кетди.
—Шодиёра жоним ўзимни, мен ичмай қўйганман. Ҳафа бўлма ягонам. -деди аста бағрига босиб.
—Ойижон кўриб қоладилар. -деди Шодиёра ўзини тортиб.
—Шодиёра ҳамма ҳижронларга, азобларга чидаб менга имкон бердингми?
Илтимос охиригача ишон менга.
—Сизга қайта билдирилган ишончимга путур етказманг. Илтимос сиздан. Қалбимга қулоқ солиб, таваккал қилдим.
Афсусланишимга йўл қўйманг. -деди Шодиёра ғамгин Жавоҳирни кўзларига тикилиб.
Жавоҳир айтмади. Далада ишлайдиган қизлардан бири. Сайёра ҳам пахта теримига чиқаётганини айтганди. Шундан буён ҳаловати йўқ!
—Гўзалим, оппоғим қара менга фақат сен кераксан! -деди қизни юзини кафтларига олиб.
—Сайёра билан кўришмадингизми? -деди кўз узмай.
—Йўқ! Бу нима деганинг? -Жавоҳир негадур кўзларини олиб қочди.
—Мени узок вақт қилган сабрим кейинчалик нафратга айланиши мумкин! Мен иккинчи бор кечирмайман.
Агар биронта «шипи» чиқса, мен йўқман дегани.
Давоми бор
#ҳаловатхикоя
Следующая публикация
Комментарии 1