Предыдущая публикация
Эх Жараткан!
Жаратканын карачы!
Тунук суулар, дарыялар абачы?
Акыл жеткис ааламдарды жараткан,
Ушул жашоо жагат мага сагачы?
Океан бар, дениздер бар бул шаарда,
Кээде жамгыр, кээде жаайтко ак кар да.
Жараткан кудуретин чексиз, улуу,
Канаттуулар учуп жыргап асманда.
Кыр-кырларда жайнаган гулдору бар,
Токойлордо сайраган торгою бар.
Тоолордо жайнайт тегиз уй, кой, элик,
Зоолордо журот кийик, аркары бар.
Суу бетинде кеме, кайык калкып журот,
А ичинде туркун балык ойноп сузот.
Акула, кит дагы башка чон жаныбар,
Теренинде журот сузуп ал корунбойт.
Жараткан терен-терен колдорду,
Эл баспаган, жери ысык чолдорду.
Айта берсен мунун баары тугонбойт,
Чогултсан да дуйнодогу создорду.
Автор: Абдилат уулу Хабибулло.
Следующая публикация
Нет комментариев