Предыдущая публикация
СОХТАЛИКДАН БЕЗИБ КЕТГАНМАН.
Кимдир кўнгил қўйган дунёга,
Мен қўлимни ювиб қўйганман.
Юз йилликни нисфини яшаб,
Гўё минг йил яшагандайман.
Ноҳақликдан жуда чарчадим,
Адолатни ерга кўмаганман.
Балки фикрим ноқис билмадим,
Ёш бошимга кўпни кўрганман.
Яхшиликка ёмонлик қайтса,
Ҳайратланиб ёқам тутганман.
Аламимдан лабимни тишлаб,
Ғазабимни ичга ютганман.
Ён атрофда икки юзликлар,
Сохталикдан безиб кетганман.
Боқса менга нафрат кўзликлар,
Томоғимни қириб кетганман.
Кимни дўст деб қучоғим очсам,
Ҳиёнатга дучор бўлганман.
Бу ёмон деб кимдандир қочсам,
Айнан шундан меҳр кўрганман.
Гуноҳларим ҳаддан зиёда,
Истиғфорни канда қилганман.
Яшагим йўқ фоний дунёда,
Боқийсига кўнгил қўйганман.
Следующая публикация
Нет комментариев