Իմ սիրո տարին չունի եղանակ,

Ո՛չ ձմեռ ունի և ո՛չ էլ՝ աշուն...
Իմ սիրտն է մտել սերն այն ժամանակ,
Երբ դեռ ամառ էր կամ գուցե գարուն...
Սերս, աղոթքի նման երկնարձակ,
Աներևույթ է, աշխարհին անհայտ,
Սերս արև է և արևածագ,
Տիեզերական հզոր ճառագայթ...
Իր աստղացանցի հյուսած պատրանքը
Իրոք հենց այն է, ինչ ես եմ ուզում,
Նրա անթեղած քաղցր դյութանքը
Տարին բոլոր է իմ հոգին հուզում...
Սերս իմ կյանքն է, ո՜ղջ ժամանակս,
Իմ էությունն է, անէ՜ տեսակս,
Սերս հասուն է, ի՜մն է, միա՜կս,
Կյանքիս հինգերորդ՝ նո՜ր եղանակս...