Предыдущая публикация
Իմ թանկ եղբայր՝ Կարապետին
Դու իմ եղբայր, դու իմ թանկ,
Ու՞ր գնացիր դու մենակ,
Քեզ կանչել էր կարո՞տը,
Թե՞ հայրենիքիդ ողբ@...
Հիմա դու մենակ չես,
Ա՜խ, եղբորս հետ ես դու,
Միացել եք դուք իրար
Ու ժպտում եք անդադար։
Գիտեմ, շա՜տ է ցավալի,
Երբ քո սրտում ցավ շատ կա,
Ախր ինչի՞ համար դու
Դարձրեցիր կրկնակի։
Քո կարոտից խեղդվում ենք,
Ա՜խ, քո հեռանալուց գժվում ենք։
Գիտե՞ս ինչեր ես արել.
Սիրած էակիդ թողել՝
Վիշտ ու ցավ ես պարգևել։
Ա՜խ, Աստված իմ, ի՞նչ անեմ,
Այսքան ցավը ինչպե՞ս տանեմ...
Ի՞նչ ես դու ինձ պատժում
Վերքերս ես դու փորձում՝
Որն է ամուր, որը՝ թույլ։
Ոնց եմ մնացել տխուր,
Գիտեմ, դժվար է հիմա,
Բայց այս ցավին չենք դիմանա։
Մայրդ լացով է քնում,
Հայրդ՝ լացով արթնանում։
Ուզում ենք քեզ հետ բերել,
Խորն անդունդից ինչպե՞ս հանենք։
Աստված սիրեց լավերին,
Այդպես տարավ շատերին։
Թո՛ղ ծնողդ չարտասվի,
Թո՛ղ քույրերդ չտխրեն,
Արի՛, եղբայր, արի՛ տուն,
Արի ես տամ կյանք ու տուն։
Արի՛ ետ դու, Կարապետ ջան...
Կյանքս կտամ անխնա
Միայն էլ մայրը չլացի,
Թո՛ղ էլ աչքեր չթրջվի,
Ա՜խ, ինչ ցավ էր, տեր Աստված,
Մի՞ թե սա էր մեր ուզածը ...😥😥😥
11 24 2020
#Անահիտի
հուշերից 🌼
Следующая публикация
Комментарии 24