Бир кун жажжи фарзандим сўраб қолди дилбандим, дада, нечун бу ойни Рамазон ойи дейди, нечун кимдир оч юриб кимлардир таом ейди? Гўё найза санчиди бу ўртанган юракка, не жавоб берсам экан бу кичкина мурғакка. Бошим қуйи солганча узоқ ўйланиб олдим, бу кўзалар дастидан мен ҳам уялиб қолдим. Оббо, жажжи қизалоқ шунга ақлинг етдими, ўйин кулгу ҳам қолиб хаёл шунга кетдими? Майли, сен ҳам сўрадинг мен бир жавоб айтайин, инсонлар турфа экан мен ҳам ҳайрон нетайин. Рамазоннинг маъноси деганидир “Куйдирди”, бу сўровинг фарзандим Яна кўпроқ суйдирди. Бу ой бизларни болам Роббимизга суйдирар, ўн бир ой ичра қилган Гуноҳимиз куйдирар. Билсанг агар фарзандим Бу ой асли уч қисм, учовига бир қилиб Қўйилган ушбу исм. Энг аввали бизларни раҳмат ла обод қилур, ўртаси гуноҳларни куйдириб барбод қилур. Энг охири афзали дўзахдан озод қилур, учовлари бирлашиб Нафсга ғазот қилур. Бу ой ичра қалблар тақвога тўлсин, дея, қалбнинг касаллари мутлақо ўлсин, дея, Роббим бизга кундузи емоқни ҳаром қилди, ҳам беҳуда сўзларни демоқни ҳаром қилди. Лек бу ойнинг қадрига барча бирдай етмайди, турфа яралган инсон бир йўл узра кетмайди. Адашган бечоралар кундузи таом ейди, Аллоҳдан қўрқ, десанг гар гапирма, тамом, дейди. Ёзда кунлар қизиган ҳам кўп ишлар кутармиш, қаранг, бу нодон инсон қишда рўза тутармиш. Озгина сабр қилсанг молу жонинг кетарми, дўзах ўти куйдирса бунга сабр етарми? Эй нодонлар нодони сўзларингни ўйлаб боқ, музлаб қолган қалбингга Рамазонда олов ёқ. сўровингга фарзандим сўнгги сўзни сўзлайман, бу рўзамнинг ортидан Раййонларни кўзлайман. Бир кун келиб улғайсанг рўзани тарк этмагин, кечалари қоим бўл ҳеч ғафлатда ётмагин. Шунда Аллоҳ ризосин топган банда бўласан, нафснинг жиловини ўз қўлингга оласан. Шунда отанг ҳам сендан рози ҳолда жон берур, рўзанинг мукофоти абадий жаннат эрур.

Рамозоним келмоқда.

Араз бўлса унутинг.
Меҳр қўлидан тутинг.
Мен билан келинг кутинг
Рамозоним келмоқда.

Савоб йўлда юрайлик
Иймондан уй қурайлик.
Қолмай саҳар турайлик
Рамозоним келмоқда.

Кечиргани кечиринг.
Ҳафаликни ўчиринг.
Дилга иймон кўчиринг
Рамозоним келмоқда.

Қолмасин босиб ғафлат
Бунда савоб бор қат қат
Туринг саҳарлаб албат
Рамозоним келмоқда.

Беш вақтини ёд олинг.
Тоза иймондан бўлинг.
Саҳаргача ҳуш қолинг.
Рамозоним келмоқда.

Ҳулкарой Ҳожамовна

Ассалому алайкум ва роҳматуллоҳи ва барокатуҳ!
Ассалому алейкум диндошларим яқинлашиб кетаётган муқаддас ой, Ойлар Султони - Рамазони шариф ойи билан чин юракдан табриклайман!
Ушбу ойнинг шарофати билан АСТАҒФИРУЛЛОҲ деган барча дўстларимни Меҳрибон ва раҳмдил Аллоҳ шу пайтгача билиб-билмай қилган катта-кичик гуноҳлари, ҳаёти давомида йўл қўйган хато-качиликлари ва нуқсонларини мағфират айласин, тутаётган рўзалари ва савобли амаллари орқасидан икки дунё саодатини берсин, қабр ва жаҳаннам азобидан асрасин!
Мусофир юртларда тирикчилик ва ўқиш мақсадида юрган барча қадрдонларимизни Ўзи қўллаб-қувватлаб, топиш-тутишига барака берсин, илмини зиёда айласин, сафарларини бехатар қилсин, кўзлаган мақсадларига етиб, бешикаст, безиён оиласи, яқинлари бағрига эсон-омон яхши кайфиятда етиб келишларини насибу рўза айласин!
Шифохоналарда ёки уйларида даволанаётган, шифо сўраган барча беморларимизга шифои комил берсин, фарзанд кўришни тилаганларга кўзини қувнатиб, қалбини яйратадиган, қиёматда ота-онамга иззат тожини кийдираман деб муштоқ бўладиган, чиройли, соғлом ва солиҳ, солиҳа фарзандларни қўша қўша қилиб бериб хурсанд этсин!

Муборак ойга оз қолди

Салмон Форсий розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Шаъбон ойи охирида бизларга хутба қилдилар: “Эй инсонлар! Буюк, муборак ой сизларга соя солиб турибди. Бу ойда минг ойдан кўра яхшироқ бир кеча бор. Аллоҳ таоло бу ойнинг рўзасини фарз қилди, кечаси бедор бўлишни нафл қилди. Ким унда бирор бир яхшилик ила Аллоҳга яқинлик ҳосил қилса, худди бошқа ойларда фарзни адо қилганга ўхшайди. Бу ой сабр ойидир. Сабрнинг савоби жаннатдир. Бу ой ўзгалардан кўнгил сўраш, меҳр-мурувват кўрсатиш ойидир. Бу ойда мўмин кишининг ризқи зиёдалашади. Ким у кунда бирор рўзадорга ифторлик қилиб берса, бу унинг гуноҳларига мағфират ва жаҳаннамдан озод бўлишига сабаб бўлади. Ҳамда унга ҳам рўзадорнинг ажридан бирор нарса камайтирилмаган ҳолда ўшанча ажр бўлади”, дедилар. Шунда: “Ё Расулуллоҳ, бизларнинг ҳар биримиз рўзадорни таомлантирадиган нарса топа олмаймиз-ку”, дедик. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Аллоҳ таоло бу савобни рўзадорга бир ютим сут ё бир дона хурмо ё бир қултум сув билан ифторлик қилиб берган кишига ҳам беради, ким рўзадорни тўйдирса, Аллоҳ таоло уни менинг ҳавзимдан суғорадики, ундан кейин то жаннатга киргунига қадар чанқамайди. Бу ойнинг аввали раҳмат, ўртаси мағфират, охири жаҳаннамдан озод бўлишдир", дедилар».