(2-Qism).
Inson inson bilan tirikdir. Lekin shuni bilsak xam baribir bir birovimizga ozor berayveramiz, yuraklarda o'chmas dog' qoldiramiz. Bungga sababni esa vaqti kelib o'zimiz xam tushunolmay qolamiz. Xikoyam qaxramoni meni bir manoli gapi bilan xayronu lol qoldirdi va uni tushunib yetganimdan keyin bildimki gaplarida chuqur mano va kuch bor ekan. U mengga katta qalb va cheksiz mehr egalari aynan oq tanli yoki chiroyli, boy badavlat, insonlardagina emas biz o'sha ko'chada ko'rib yuradigon ulardan axmoqligimiz tufayli jirkanib xazar qiladigon qora tanli jo'gilarda kerak bo'lsa bizdanda ko'p mehr oqibatli ekanligini aytganda men xayron qolib nega unday deyapsiz keyin u savolimga javoban ular ko'cha ko'yda uyalmasdan farzandi bag'riga bosgancha sadaqa so'raydi yani farzandini xech qanday xolatda xam tashab qo'ymaydi. U oq tanli chiroyli insonlarchi xa xammasimas lekin kamchilikxammas o'z zuriyotidan arzimagan sabablar tufayli imkoniyati yetib tursa xam farzandlarini tirik yetim qilib qon qon yig'latib tashab ketadilar. Men bu gaplarni eshitdimu bu so'zlar rost ekanligini chuqur o'ylovlardan keyin anglab yetdim. Va xikoyam qaxramonining xayotiga qiziqishim yana ortgandi, lekin afsuski qaxramonimizning xayoti davomidagi o'tgan kunlarni eshitib negadir insonlardan ko'nglim qoganday bo'ldi. Bungga sababni esa xikoyam oxirida bilib olasiz...
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 4