Предыдущая публикация
Ўғил 7-8 ёшларда:”Катта бўлсам,
дадамдакка бўламан”.
Ўғил 10-11 ёшларда:”Дадамдан хафа
бўлдим”.
Ўғил 13-14 ёшларда:”Дадам мени ёмон
кўрадилар”.
Ўғил 18-19 ёшларда:”Бўлди кетаман!
Бунақа ота билан яшамайман!”.
Ўғил 22-23 ёшларда:”Аралашаверадилар,
аралашаверадилар, бирор нарса қилиб
бўладими ўзи?”.
Ўғил 25-26 ёшларда:”Дадам мени ҳеч
тушунмайдилар”.
Ўғил 30-32 ёшларда:”Дадам ҳақларидаги
гумонларимдан уялдим”.
Ўғил 35-36 ёшларда:”Дадамни
тушунмаган эканман”.
Ўғил 40 ёшда:”Дадамсиз мен ҳеч ким
эмасман”.
Ўғил 42 ёшда:”Буни мен учун дадамдан
бошқаси қилмас эди”.
Ўғил 45 ёшда:”Дадам тузалиб кетишлари
учун жонимни ҳам берар эдим”.
Ўғил отаси вафот этган лаҳзада:”Дада!
Менда рози бўлинг, мен яхши ўғил бўла
олмадим. Сиз дунёдаги энг яхши
отасиз!”.
Ота вафотидан кейин отган илк тонгда
ўғил:”Сизни қайтариш учун бору йўғимни
берар эдим. Энг азиз кишимдан
айрилдим. Сиз менга ҳамиша яхшиликни
раво кўрар эдингиз, дадажон..
Следующая публикация
Комментарии 2
Ota- onamizni ASRAYLIK.
Havas qilar edik otajonimga
Bosgan izin bosmoq bo'lardik
Va taqlidlar qilar edik otaga
U kabi so'zlamoq bo'lardik.
Uning kabi kulsak deya uylardik
Har qilgan mehridan jo'shib yayrardik
Balkim otam kabi yashar biz ham dunyoda