Предыдущая публикация
Хондани Қурони карим бо тадабуру тафакур ва фаҳми маьнои он аз сабабҳои бадаст овардани ризоманди Аллоҳи зулҷалол аст.
Ҳар, ки дуст дорад Аллоҳ зулҷалол бо вай сухан гуяд, қурон бихонад. Ҳасан писари Али (р,з)ҳ мегуяд: Касоне, ки пеш аз шумо буданд қуронро ба монанди номае аз суйи парвардигори худ медонистанд, ки шабҳо ба тадаббур дар он пардохта рузҳо онро амали мекарданд.
Бар ҳамин асос аст, ки марде аз асҳоби Паёамбар © тавонсит бо тиловати як сура ва муҳаббат ба он, муҳаббати Аллоҳ таолоро бадаст биоварад. Он саҳоби ҳамеша дар намозаш пас аз хондани ҳар сура, сураи Ихлосро низ мехонд. Ҳангоме, ки дар бораи ин кораш аз вай пурсида шуд, гуфт: Зеро дар ин сура васфи Алло зулҷалол аст ва ман дуст дорам, ки онро бихонам. Расулуллоҳ © фармуд: Ба у бигуед, ки Аллоҳ таоло уро дуст медорад».(Бухори)
«Аз Вбузар ривоят аст ки Пайгмбар як шабро танҳо бо хондан ва такрори ин оят гузаронид:Тарҷума: {Агар азобашон куни онон бандагони туанд ва агар онҳоро бубухши, ту тавоно ва ҳакими}»(Сураи Моида:118)"
Следующая публикация
Комментарии 3
Паёмбар (с) фармуданд, ки...
"Шахсе, ки Рамазонро ба фарз буданаш имон дошта, ба нияти савоб руза гирад, гуноххои гузаштааш омурзида мешавад". (Имом Бухори ва Муслим ривоят кардаанд. Хадиси муттафакун алайх)
Салом алейкум бародарон ва хохарони исломи хамаи шуморо бо фарорасии ин мохи бузург яъне Рамазон табрику тахният гуфта ба шумо бурдборихо таманно дорам
Бародарон ва хохарони исломи агар касе аз шумо дар ин мох аз ягон нафаре Хафа, Дилозурдава малол бошад Рузааш дуруст намешавад
Аз барои Аллох равед ба назди онхо Хафагиро аз байн дур кунед гардани шайтонро шиканед
Шумо гумон мекунед ки Аллох ба Рузаи мо мухточ АСТ
Албатта не
Агар хохед ки дар бораи Руза ва мохи шарифи Рамазон ва Киссахои исломи бисер чизхоро донед пас мархамат ба гурухи исломи
http://m.odnoklassniki.ru/dk?st.cmd=altGroupMain&st.groupId=57005391282211&_prevCmd=friendAltGroups&tkn=9196
Гуфт: Бисёре аз мардум намоз мехонанд, вале гирифтори гуноҳ мешаванд.
Гуфтам: Магар касеки намоз мехонад маъсум аз гуноҳ аст? Маъсум аз гуноҳ
танҳо расули акрам (с) мебошанд, дигар ту аз ҷумлаи касоне бош ки намоз
онҳоро аз фаҳшо ва мункар ва гуноҳ боз медорад, ва ту намуна бош барои
дигарон.
Аллоҳ таъоло мефармояд:
ﭽٱتۡلُ مَآ أُوحِيَ إِلَيۡكَ مِنَ ٱلۡكِتَٰبِ وَأَقِمِ ٱلصَّلَوٰةَۖ إِنَّ
ٱلصَّلَوٰةَ تَنۡهَىٰ عَنِ ٱلۡفَحۡشَآءِ وَٱلۡمُنكَرِۗ وَلَذِكۡرُ
ٱللَّهِ أَكۡبَرُۗ٤٥ﭼ العنكبوت 45
"Ҳар чиро аз ин китоб бар ту ваҳй шудааст, тиловат кун. Ва намоз бигзор,
ки ҳаройна, намоз одамиро аз фаҳшову мункар бозмедорад ва зикри Худо
бузургтар аст ва Худо ба корҳое, ки мекунед, огоҳ аст!"
(Сураи Анкабут, ояти 45)