Инсон аз лахзае, ки чашм ба олами хасти мекушояд,
аввалин бор буйи модарро эхсос менамояд ва модарро мебинад. Мехри у, мухаббати у, заьмати уро дарк мекунад. Аллакай аз овони кудаки хис мекунад, ки мехри модар беандоза аст. У кодир аст дунёро такон дихад, худ месузад, мекохад, аммо фарзанди худро тавон мебахшад.
Мехри у офтоберо мемонад, ки дунёро гарми мебахшад, мохтоберо мемонад, ки шаби тори моро рушани мебахшад. Мехри у бахрест
беканор, чашмаест софу бегубор ва хатто зиёда аз онхост! У бузургтарин офаридаи Худованд аст. Бузургтарин муъчизаест аз муъчизаьои Худованд ва идомадихандаи хаёти башарият!
Модар кист? Чаро модарро муъчизаофар мегуянд? Бузургону гузаштагон, шахсиятхои намоёни дунё дар васфи модар чихо
гуфтаанд? Мехохам дар ин мавзуъ андешахои худро баён намоям.
Нафаре аз пайгамбарамон Мухаммад (с.а.в) мепурсад: - Ба ки хушрафтори кунам, киро хуб нигох кунаму эхтиромашро ба чо орам?
Пайгамбари бузург (с.а.в) мегуянд: - Ба модарат. Вай шахс боз мепурсад: -Баъд ба ки? Пайгамбарамон боз мегуянд: -Ба модарат. Он шахс дафъаи сеюм мепурсад: -Баъд ба ки? Пайгамбар (с.а.в) боз ба модарат мегуянд. Вакте дафъаи чорум мепурсад, пайгамбар (с.а.в) чавоб медиханд, ки баъд ба падарат.
Дар хакикат, модар муъчизаофар аст, модар киматтарин неъмати дунё, сарчашмаи мухаббати беканор, химматбаландтарин шахси башарият аст. Канори модар худ макони аввалини мост. Мисли огуши модар бихиштосо макони дигаре нест. Модар мисли замин танхо ва яктост. Модар дар хама холат, чи хозиру чи гоиб пайваста дар ёди фарзанд хаст. Аз ин ру, месазад, ки хамеша эхтироми модарро ба чо орем.
Обруйи ахли дин аз хоки пои модар аст,
Хар чи дорад ин чамоат, аз дуои модар аст.
Он чи дар васфи бихишт фармуд Куръони Карим,
Сохиби Куръон бигуфто, зери пои модар аст.
Хак ба чониби бузургон, ки бузургии модарро васф намудаанд. Хар кадаре, ки васфи модар гуфтаанд, ин боз хам кам аст.
Вакте модари азизамро аз даст додам, гуё тамоми дороиамро аз даст додам. Зиндаги бароям берангу бемаъни гаштааст. Сахттарин руз барои фарзанд аз даст додани модар аст. Ин фочиаи хеле гарон будааст. Вакте чашм мепушам, симои зебояшон пеши назар меояд, хандахояшон ба гушам мерасад… Ох модарчон! Чашмонам дар ёди
Шумо хамеша нам хастанд, чи кадар вазнин, чи кадар мушкил, ин чудои!... Ох, модарчон, кош як бори дигар меомадеду даст ба сарам мегузоштед. Дили аз гам пурталотум гаштаамро ором мекардед.
Биёед, ки рози диламро ба Шумо бигуям. Эй рахмати Худованд, ту бузургтарин шахси хаёти, зеро бо ин хама бузурги маро бихил карди. Эй Чаннати Парвардигор дар руйи замин! Ту мисли гул хасти, ки аз буйи хушат чахон муаттар гаштааст. Туро ёд кардам, кош хама захматхое, ки дар хакам кашиди, баргардонида метавонистам. Кош, як умр дар барат хамдарду хамрозу хамнавоят мешудам…
Зиндаги чи таззодхое доштааст, ки инсон кудрати дигар кардани онро надорад. Аз мехри ту носер мондам, хар кучо руйи туро, буйи туро мечуям. Лекин хайхот, чун руйи ту зебою чун буйи ту анбарсиришт дар чахон дигар нест ки нест…
Марги ту модар маро бечора кард,
Бекарору бесару бехона кард.
Орзухоям кунун шуд ломакон,
Андаруни калби ман гам хона кард.
Ман кунун хайрону ночор мондаам,
Аз фирокат зору нолон мондаам.
Дарк кардам сахт аст бемодари,
Ман чи сон инсони нодон будаам.
Марги ту модар маро девона кард,
Хам чахони рушанамро тира кард.
Ошёни калби ман шуд хунчакон,
Ин гаму хасрат маро афсона кард.
Ман кунун зорам ба рую муйи ту,
Дар димогам хаст доим буйи ту.
Ин забонам хасрати куйи ту шуд,
Чони ман бошад фидои номи ту.
Дар хакикат, марги модар фарзандро модаршинос мекунад. Баъди марги модар ба хулосае омадам, ки модар фариштае будааст, бемислу монанд. Бояд хар як инсон чи кадаре метавонад модарро чун гавхараки чашм нигохубин кунад. Бехтарин суханхо, бехтарин неъматхоро аз у
дарег надорад, зеро инсон бо дуои модар хушбахт шуда, ба куллахои мурод мерасад ва Худованди бузург аз ин гуна инсон хушнуд мешавад.
Паёгамбари бузург (с.а.в) фармудаанд: «Хар фарзанди некукоре, ки аз руйи шавкат ба падару модар бингарад, барои хар нигохе савоби як хаччи макбул ба у дода мешавад».
Мехостам хар як фарзанд падару модарро эхтиром кунад, эшонро харгиз озор надихад, чунки онхо дар зиндаги гавхари ноёбанд барои фарзанд. Фарзанд кушиш кунад хар панду насихатхои онхоро шиори зиндагии худ созад ва калби нозуки онхоро харгиз озор надихад. Агар ин гуфтахоро ичро кунад, мутмаинам то охири умр осуда хохад зист…
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 7