Предыдущая публикация
------- ГУНОҲЛАР КАФФОРАТИ
﷽
Мадинаи Мунавварада Ислом давлати барпо бўлгач, мусулмонларнинг баъзилари гуноҳларига каффорат бўлиши ва Охират азобидан халос бўлиш учун ўзларига шаръий жазо ижро қилинишини талаб қилиб Пайғамбаримиз ﷺнинг ҳузурларига келишган:
• Абу Ҳурайра (р.а)дан ривоят қилинади:
«ﺃَﺗَﻰ ﺭَﺟُﻞٌ ﻣِﻦَ ﺍﻟْﺄَﺳْﻠَﻤِﻴِﻴﻦَ ﺭَﺳُﻮﻝَ ﺍﻟﻠَّﻪِ ﷺ ﻭَﻫُﻮَ ﻓِﻲ ﺍﻟْﻤَﺴْﺠِﺪِ ﻓَﻨَﺎﺩَﺍﻩُ، ﻓَﻘَﺎﻝَ: ﻳَﺎ ﺭَﺳُﻮﻝَ ﺍﻟﻠَّﻪِ ﺇِﻧِّﻲ ﺯَﻧَﻴْﺖُ، ﻓَﺄَﻋْﺮَﺽَ ﻋَﻨْﻪُ، ﺣَﺘَّﻰ ﺭَﺩَّﺩَ ﻋَﻠَﻴْﻪِ ﺃَﺭْﺑَﻊَ ﻣَﺮَّﺍﺕٍ، ﻓَﻠَﻤَّﺎ ﺷَﻬِﺪَ ﻋَﻠَﻰ ﻧَﻔْﺴِﻪِ ﺃَﺭْﺑَﻊَ ﺷَﻬَﺎﺩَﺍﺕٍ، ﺩَﻋَﺎﻩُ ﺍﻟﻨَّﺒِﻲُّ ﷺ ﻓَﻘَﺎﻝَ: ﺃَﺑِﻚَ ﺟُﻨُﻮﻥٌ؟ ﻗَﺎﻝَ: ﻻَ، ﻗَﺎﻝَ: ﻓَﻬَﻞْ ﺃَﺣْﺼَﻨْﺖَ؟ ﻗَﺎﻝَ: ﻧَﻌَﻢْ، ﻓَﻘَﺎﻝَ ﺍﻟﻨَّﺒِﻲُّ ﷺ: ﺍﺫْﻫَﺒُﻮﺍ ﺑِﻪِ ﻓَﺎﺭْﺟُﻤُﻮﻩُ»
«Пайғамбар ﷺ масжидда эдилар. Асламийлардан бир киши келиб, у кишини чақириб: «Эй Оллоҳнинг Пайғамбари, мен зино қилдим», деди. Расулуллоҳ ﷺ ундан юз ўгирдилар. У гапини тўрт марта такрорлади. Ўзига қарши тўрт марта гувоҳлик бергач, Пайғамбар ﷺ уни чақириб: «Жиннимисан?», дедилар. У: «Йўқ», деди. «Уйланганмисан?», дедилар. У: «Ҳа», деди. Шунда Пайғамбар ﷺ: «Уни олиб бориб, тошбўрон қилинглар», дедилар».
• Абдуллоҳ ибн Бурайда отасидан ривоят қилади:
«ﻳَﺎ ﺭَﺳُﻮﻝَ ﺍﻟﻠَّﻪِ ﺇِﻧِّﻲ ﺯَﻧَﻴْﺖُ ﻭَﺇِﻧِّﻲ ﺃُﺭِﻳﺪُ ﺃَﻥْ ﺗُﻄَﻬِّﺮَﻧِﻲ، ﻓَﺮَﺩَّﻩُ ﻓَﻠَﻤَّﺎ ﻛَﺎﻥَ ﻣِﻦَ ﺍﻟْﻐَﺪِ ﺃَﺗَﺎﻩُ ﻓَﻘَﺎﻝَ ﻳَﺎ ﺭَﺳُﻮﻝَ ﺍﻟﻠَّﻪِ ﺇِﻧِّﻲ ﻗَﺪْ ﺯَﻧَﻴْﺖُ، ﻓَﺮَﺩَّﻩُ ﺍﻟﺜَّﺎﻧِﻴَﺔَ، ﻓَﺄَﺭْﺳَﻞَ ﺭَﺳُﻮﻝُ ﺍﻟﻠَّﻪِ ﷺَ ﺇِﻟَﻰ ﻗَﻮْﻣِﻪِ، ﻓَﻘَﺎﻝَ: ﺃَﺗَﻌْﻠَﻤُﻮﻥَ ﺑِﻌَﻘْﻠِﻪِ ﺑَﺄْﺳًﺎ ﺗُﻨْﻜِﺮُﻭﻥَ ﻣِﻨْﻪُ ﺷَﻴْﺌًﺎ؟ ﻓَﻘَﺎﻟُﻮﺍ ﻣَﺎ ﻧَﻌْﻠَﻤُﻪُ ﺇِﻻَّ ﻭَﻓِﻲَّ ﺍﻟْﻌَﻘْﻞِ ﻣِﻦْ ﺻَﺎﻟِﺤِﻴﻨَﺎ ﻓِﻴﻤَﺎ ﻧُﺮَﻯ، ﻓَﺄَﺗَﺎﻩُ ﺍﻟﺜَّﺎﻟِﺜَﺔَ، ﻓَﺄَﺭْﺳَﻞَ ﺇِﻟَﻴْﻬِﻢْ ﺃَﻳْﻀًﺎ ﻓَﺴَﺄَﻝَ ﻋَﻨْﻪُ، ﻓَﺄَﺧْﺒَﺮُﻭﻩُ ﺃَﻧَّﻪُ ﻻَ ﺑَﺄْﺱَ ﺑِﻪِ ﻭَﻻَ ﺑِﻌَﻘْﻠِﻪ، ﻓَﻠَﻤَّﺎ ﻛَﺎﻥَ ﺍﻟﺮَّﺍﺑِﻌَﺔُ ﺣَﻔَﺮَ ﻟَﻪُ ﺣُﻔْﺮَﺓً ﺛُﻢَّ ﺃَﻣَﺮَ ﺑِﻪِ ﻓَﺮُﺟِﻢَ»
«Моиз ибн Молик Асламий Пайғамбар ﷺнинг олдиларига келиб: «Эй Оллоҳнинг пайғамбари, мен зино қилиб қўйдим, мени поклашингизни хоҳлайман», деди. Уни рад этдилар. Эртаси куни яна келиб: «Эй Расулуллоҳ ﷺ, мен зино қилдим», деди. Иккинчи марта яна қайтардилар. Кейин Пайғамбар ﷺ унинг қавмига одам юбориб, унинг ақлидан сизлар ёқтирмайдиган бирон камчилик борлигини биласизларми, деб сўраттирдилар. Улар: «Бизнингча, у ақли расоларимиздан бири, бошқа нарсани билмаймиз», дейишди. У учинчи марта келди. Пайғамбар ﷺ яна одам юбориб, сўраб-суриштирдилар. Унинг ўзида ҳам, ақлида ҳам ҳеч қандай нуқсон йўқлиги маълум бўлди. Тўртинчи марта бўлгач, унга бир чуқур ковланиб, уни тошбўрон қилишга буюрдилар».
• Абдуллоҳ ибн Бурайда отасидан яна ривоят қилади:
«ﻓَﺠَﺎﺀَﺕِ ﺍﻟْﻐَﺎﻣِﺪِﻳَّﺔُ ﻓَﻘَﺎﻟَﺖْ: ﻳَﺎ ﺭَﺳُﻮﻝَ ﺍﻟﻠَّﻪِ ﺇِﻧِّﻲ ﻗَﺪْ ﺯَﻧَﻴْﺖُ ﻓَﻄَﻬِّﺮْﻧِﻲ، ﻭَﺇِﻧَّﻪُ ﺭَﺩَّﻫَﺎ، ﻓَﻠَﻤَّﺎ ﻛَﺎﻥَ ﺍﻟْﻐَﺪُ ﻗَﺎﻟَﺖْ ﻳَﺎ ﺭَﺳُﻮﻝَ ﺍﻟﻠَّﻪِ ﻟِﻢَ ﺗَﺮُﺩُّﻧِﻲ، ﻟَﻌَﻠَّﻚَ ﺃَﻥْ ﺗَﺮُﺩَّﻧِﻲ ﻛَﻤَﺎ ﺭَﺩَﺩْﺕَ ﻣَﺎﻋِﺰًﺍ، ﻓَﻮَﺍﻟﻠَّﻪِ ﺇِﻧِّﻲ ﻟَﺤُﺒْﻠَﻰ، ﻗَﺎﻝَ، ﺇِﻣَّﺎ ﻻَ ﻓَﺎﺫْﻫَﺒِﻲ ﺣَﺘَّﻰ ﺗَﻠِﺪِﻱ، ﻓَﻠَﻤَّﺎ ﻭَﻟَﺪَﺕْ ﺃَﺗَﺘْﻪُ ﺑِﺎﻟﺼَّﺒِﻲِّ ﻓِﻲ ﺧِﺮْﻗَﺔٍ، ﻗَﺎﻟَﺖْ: ﻫَﺬَﺍ ﻗَﺪْ ﻭَﻟَﺪْﺗُﻪُ، ﻗَﺎﻝَ: ﺍﺫْﻫَﺒِﻲ ﻓَﺄَﺭْﺿِﻌِﻴﻪِ ﺣَﺘَّﻰ ﺗَﻔْﻄِﻤِﻴﻪِ، ﻓَﻠَﻤَّﺎ ﻓَﻄَﻤَﺘْﻪُ ﺃَﺗَﺘْﻪُ ﺑِﺎﻟﺼَّﺒِﻲِّ ﻓِﻲ ﻳَﺪِﻩِ ﻛِﺴْﺮَﺓُ ﺧُﺒْﺰٍ، ﻓَﻘَﺎﻟَﺖْ: ﻫَﺬَﺍ ﻳَﺎ ﻧَﺒِﻲَّ ﺍﻟﻠَّﻪِ ﻗَﺪْ ﻓَﻄَﻤْﺘُﻪُ، ﻭَﻗَﺪْ ﺃَﻛَﻞَ ﺍﻟﻄَّﻌَﺎﻡَ، ﻓَﺪَﻓَﻊَ ﺍﻟﺼَّﺒِﻲَّ ﺇِﻟَﻰ ﺭَﺟُﻞٍ ﻣِﻦَ ﺍﻟْﻤُﺴْﻠِﻤِﻴﻦَ، ﺛُﻢَّ ﺃَﻣَﺮَ ﺑِﻬَﺎ ﻓَﺤُﻔِﺮَ ﻟَﻬَﺎ ﺇِﻟَﻰ ﺻَﺪْﺭِﻫَﺎ، ﻭَﺃَﻣَﺮَ ﺍﻟﻨَّﺎﺱَ ﻓَﺮَﺟَﻤُﻮﻫَﺎ»
«Ғомидия келиб: «Эй Оллоҳнинг Пайғамбари, мен зино қилдим, мени покланг», деди. Расулуллоҳ ﷺ уни қайтардилар. Эртаси куни яна келиб: «Эй Расулуллоҳ ﷺ, нега мени қайтарасиз, эҳтимол, мени ҳам Моизни қайтарганингиздек қайтараётгандир
сиз? Оллоҳга қасамки, мен ҳомиладорман», деди. Пайғамбар ﷺ : «Ёки... йўқ, бор туққунингга қадар (юравер)», дедилар. Туққанидан кейин латтага ўралган чақалоқни кўтариб келиб: «Мана туғдим», деди. Пайғамбар ﷺ : «Боравер, уни эмиз, сутдан чиқаргунингча (юравер)», дедилар. Сутдан чиқаргач, чақалоқнинг қўлида бир бўлак нон билан олиб келиб: «Мана, эй Оллоҳнинг Пайғамбари, сутдан чиқардим, овқат ейдиган бўлди», деди. Шундан кейин Пайғамбар ﷺ гўдакни бир мусулмон кишига бериб, (тошбўронга) буюрдилар. Уни одамлар кўкрагига қадар чуқурга қўмиб, тошбўрон қилдилар».
• Жобирнинг ҳадисида келади:
«ﺃﻥَّ ﺍﻟﻨَّﺒِﻲَّ ﷺ ﺃَﻗَﺮَّ ﻋِﻨْﺪَﻩُ ﺭَﺟُﻞٌ ﺃَﻧَّﻪُ ﺯَﻧَﻰ ﺑِﺎﻣْﺮَﺃَﺓٍ، ﻓَﺄَﻣَﺮَ ﺑِﻪِ ﺍﻟﻨَّﺒِﻲُّ ﷺ ﻓَﺠُﻠِﺪَ ﺍﻟْﺤَﺪَّ، ﺛُﻢَّ ﺃُﺧْﺒِﺮَ ﺃَﻧَّﻪُ ﻣُﺤْﺼَﻦٌ ﻓَﺄَﻣَﺮَ ﺑِﻪِ ﻓَﺮُﺟِﻢَ»
«Пайғамбар ﷺнинг олдиларида бир киши бир аёл билан зино қилганига иқрор бўлди. Пайғамбар ﷺ уни дарралашни буюрдилар. Кейин унинг уйланганлиги билингач, тошбўрон қилинди».
• Саҳл ибн Саъднинг ҳадисида ҳам бир киши бир марта иқрор бўлган эди, Пайғамбар ﷺ унга ҳад белгиладилар.
Ҳадислардан кўриниб турибдики, Росулуллоҳ ﷺни олдиларига келган мусулмонларнинг мақсадлари Охират азобидан халос бўлиш учун дунёдаги шаръий жазони талаб қилиш бўлган. Росул ﷺ уларнинг тавбаларини сидқу-дилдан қилинган, холис тавба деб, эътибор қилдилар.
Чунки Ғомидиянинг қони сачраганлиги туфайли уни сўккан Холидга Набий ﷺ:
«مَهْلًا يَا خَالِدُ، فَوَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَقَدْ تَابَتْ تَوْبَةً لَوْ تَابَهَا صَاحِبُ مَكْسٍ لَغُفِرَ لَهُ»
«Шошма эй Холид, жоним қўлида бўлган Зотга қасамки, агар ўлпон йиғувчи шундай тавба қилса, мағфират қилинган бўларди», дедилар.
Моизни тошбўрон қилишга амр қилганларидан сўнг Пайғамбар ﷺ одамлар олдига келдиларда, салом бериб улар билан бирга ўтирдилар ва:
«ﺍﺳْﺘَﻐْﻔِﺮُﻭﺍ ﻟِﻤَﺎﻋِﺰِ ﺑْﻦِ ﻣَﺎﻟِﻚٍ»
«Моиз ибн Молик ҳаққига истиғфор айтинглар» дедилар. Одамлар: «Моизни Оллоҳ мағфират қилсин» дейишди. Шунда Пайғамбар ﷺ:
«ﻟَﻘَﺪْ ﺗَﺎﺏَ ﺗَﻮْﺑَﺔً ﻟَﻮْ ﻗُﺴِﻤَﺖْ ﺑَﻴْﻦَ ﺃُﻣَّﺔٍ ﻟَﻮَﺳِﻌَﺘْﻬُﻢْ»
«У шундай тавба қилдики, агар бутун умматга тақсим қилинса, ҳаммасига етарли бўларди», дедилар.
Абу Довуд ривоятида: Набий ﷺ:
«Биродарингиз Моиз ибн Моликка истиғфор айтинглар», дедилар. Улар: «Оллоҳ Моиз ибн Моликни мағфират қилсин», дедилар. Мустафо ﷺ: «Жоним қўлида бўлган Зотга қасамки, у ҳозир жаннат анҳорларида чўмилиб юрибди», дедилар.
Шуни айтиб ўтиш муҳимки, гуноҳларга каффорат бўладиган жазо шаръий жазо бўлиши билан бирга исломий аҳкомларни татбиқ қиладиган Исломий Давлат томонидан ижро қилиниши ҳам зарур. Ҳозирги даврдаги илмоний давлатлар томонидан жорий қилинадиган шаръий жазолар гуноҳлардан кишини покламайди:
Имом Муслим Абу Убайда ибн Сомитдан ривоят қилади: Пайғамбаримиз ﷺ:
«ﺗُﺒَﺎﻳِﻌُﻮﻧِﻲ ﻋَﻠَﻰ ﺃَﻥْ ﻟَﺎ ﺗُﺸْﺮِﻛُﻮﺍ ﺑِﺎﻟﻠﻪِ ﺷَﻴْﺌًﺎ، ﻭَﻟَﺎ ﺗَﺰْﻧُﻮﺍ، ﻭَﻟَﺎ ﺗَﺴْﺮِﻗُﻮﺍ، ﻭَﻟَﺎ ﺗَﻘْﺘُﻠُﻮﺍ ﺍﻟﻨَّﻔْﺲَ ﺍﻟَّﺘِﻲ ﺣَﺮَّﻡَ ﺍﻟﻠﻪُ ﺇِﻟَّﺎ ﺑِﺎﻟْﺤَﻖِّ، ﻓَﻤَﻦْ ﻭَﻓَﻰ ﻣِﻨْﻜُﻢْ ﻓَﺄَﺟْﺮُﻩُ ﻋَﻠَﻰ ﺍﻟﻠﻪِ، ﻭَﻣَﻦْ ﺃَﺻَﺎﺏَ ﺷَﻴْﺌًﺎ ﻣِﻦْ ﺫَﻟِﻚَ ﻓَﻌُﻮﻗِﺐَ ﺑِﻪِ ﻓَﻬُﻮَ ﻛَﻔَّﺎﺭَﺓٌ ﻟَﻪُ، ﻭَﻣَﻦْ ﺃَﺻَﺎﺏَ ﺷَﻴْﺌًﺎ ﻣِﻦْ ﺫَﻟِﻚَ ﻓَﺴَﺘَﺮَﻩُ ﺍﻟﻠﻪُ ﻋَﻠَﻴْﻪِ، ﻓَﺄَﻣْﺮُﻩُ ﺇِﻟَﻰ ﺍﻟﻠﻪِ، ﺇِﻥْ ﺷَﺎﺀَ ﻋَﻔَﺎ ﻋَﻨْﻪُ، ﻭَﺇِﻥْ ﺷَﺎﺀَ ﻋَﺬَّﺑَﻪُ»
«Менга Оллоҳга бирор нарсани ширк келтирмаслигингиз, зино қилмаслигингиз, ўғрилик қилмаслингиз, ҳаққингиздан ташқари Оллоҳ (ўлдиришни) ҳаром қилган жонни ўлдирмаслигингиз ҳақида байъат қилинглар. Сиздан ким бунга вафо қилса, унинг ажри Оллоҳнинг зиммасида. Ким ундан бирор нарсани бузиб бу дунёда жазосини олса, ўша унинг учун каффоратдир. Ким ундан бирор нарсани бузса-ю, Оллоҳ уни яширса, унинг иши Оллоҳга ҳаволадир. Хоҳласа, азоблайди. Хоҳласа, афв қилади», дедилар».
Ушбу ҳадисга эътибор берсак:
«ﺗُﺒَﺎﻳِﻌُﻮﻧِﻲ ... ﻓَﻤَﻦْ ﻭَﻓَﻰ ﻣِﻨْﻜُﻢْ ﻓَﺄَﺟْﺮُﻩُ ﻋَﻠَﻰ ﺍﻟﻠﻪِ، ﻭَﻣَﻦْ ﺃَﺻَﺎﺏَ ﺷَﻴْﺌًﺎ ﻣِﻦْ ﺫَﻟِﻚَ ﻓَﻌُﻮﻗِﺐَ ﺑِﻪِ ﻓَﻬُﻮَ ﻛَﻔَّﺎﺭَﺓٌ ﻟَﻪُ»
Менга байъат қилинглар... Сиздан ким бунга вафо қилса, унинг ажри Оллоҳнинг зиммасида. Ким ундан бирор нарсани бузиб бу дунёда жазосини олса, ўша унинг учун каффоратдир», деяпти.
Байъат давлат раҳбарига берилади. Бу ҳадисда ҳам Росулуллоҳ ﷺ Давлат раҳбари сифатида одамлардан байъат олаяпти ва ҳадисдан кўриниб турибдики, гуноҳга каффорат бўладиган жазо - уммат томонидан унга байъат қилинган ва Ислом аҳкомлари билан ҳукм юритадиган - Давлат томонидан ижро қилиниши керак экан.
Энди бир савол қолди: ҳозирда Уммат унга байъат берган Исломий Давлат ва шаръий аҳкомларни татбиқ қилувчи Халифа йўқ бўлган холатда гуноҳкор мусулмонларнинг Охират азобидан уларга каффорат бўладиган амал қандай?
— Оллоҳга чинаккам тавба қилиб Ундан гуноҳларни мағфират қилишини сўрамоқлик:
Оллоҳ таоло айтади:
ﻳَﺎ ﺃَﻳُّﻬَﺎ ﺍﻟَّﺬِﻳﻦَ ﺁﻣَﻨُﻮﺍ ﺗُﻮﺑُﻮﺍ ﺇِﻟَﻰ ﺍﻟﻠَّﻪِ ﺗَﻮْﺑَﺔً ﻧَﺼُﻮﺣًﺎ ﻋَﺴَﻰ ﺭَﺑُّﻜُﻢْ ﺃَﻥْ ﻳُﻜَﻔِّﺮَ ﻋَﻨْﻜُﻢْ ﺳَﻴِّﺌَﺎﺗِﻜُﻢْ
« Эй иймон келтирганлар! Оллоҳга холис тавба қилинглар! Шоядки Роббингиз ёмонлик-гуноҳларингизни кечирса» [66:8]
— Кўп ҳасанот-яхши амалларни қилмоқлик:
ﺇِﻥَّ ﺍﻟْﺤَﺴَﻨَﺎﺕِ ﻳُﺬْﻫِﺒْﻦَ ﺍﻟﺴَّﻴِّﺌَﺎﺕِ ﺫَﻟِﻚَ ﺫِﻛْﺮَﻯ ﻟِﻠﺬَّﺍﻛِﺮِﻳﻦَ
«Албатта яхши амаллар ёмонлик-куноҳларни кетказур. Бу қулоқ тутгувчилар учун эслатмадир». [11:114]
Яхши амалларнинг энг муҳимларидан бири бу - Оллоҳнинг шариати билан ҳукм юритадиган Халифалик Давлатини барпо қилишга ҳаракат қилишдир. Зеро унинг шаръий жазони ижро қилиши билан дунёда Оллоҳнинг барокатига эришамиз:
« ﺣَﺪٌّ ﻳُﻌْﻤَﻞُ ﺑِﻪِ ﻓِﻲ ﺍﻟْﺄَﺭْﺽِ ﺧَﻴْﺮٌ ﻟِﺄَﻫْﻞِ ﺍﻟْﺄَﺭْﺽِ ﻣِﻦْ ﺃَﻥْ ﻳُﻤْﻄَﺮُﻭﺍ ﺃَﺭْﺑَﻌِﻴﻦَ ﺻَﺒَﺎﺣًﺎ»
«Ер юзида бир ҳаднинг ижро этилиши ер аҳли учун қирқ кунги тонг ёмғиридан яхшироқдир».
Ва унинг ижро қилиниши билан (ин шаа Оллоҳ) Охират азобидан ҳам халос бўламиз,
Охират азоби бу дунё азобидан қўрқинчли, шиддатлидир.
Демак, Оламлар Робисининг ҳадларини ижро қилувчи Халифанинг бўлиши билан гуноҳдан покланар эканмиз - вожиб нима билан амалга ошса ўша нарса ҳам вожибдир, деган шаръий қоидага кўра - бугунги кундаги гуноҳлардан фориғ бўлиш учун Халифалик Давлатини тиклашга ҳаракат қилиш вожиб бўлади.
Следующая публикация
Нет комментариев