ლამაზო ფეხები
მიადგი ერთმანეთს
კაბის ქვეშ გიყურებს
მთელი დედამიწა,
გვირილა
გაკოცებს,კანჭებზე
ღმერთმანი
შეგრცხვება იცოდე
და მე ვერ დაგიცავ
გულთან შეიბნიე
ჩახსნილი ღილები,
ვერ ხედავ მთელი ცა
მკერდში რომ
ჩაგცქერის?
მზე სხივებს
წაგატანს თუ
გაგეღიმება
და გვიან მიხვდები
ძვირფასო რაც
გელის.
თმას ასე თამამად
ნურასდროს გაიშლი
ნიავი აგირევს,
ფიქრს
აგიცანცარებს,
რა ვნებიანია თან
ქარი მაისში?!
არ იცი,მაგრამ მე ხომ
ვიცი რაც არის.
ეგ ყელი
მაღალი,როგორმე
დაფარე
იწვიმებს იცოდე და
მაინც მოგიწევს,
თუ არ
დამიჯერებ,წვეთს
შემოგაპარებს,
მუცლამდე
ჩაგიღვრის და
გვერდში მოგიწვენს.
ვერავინ დაიცავს
შენს უმანკოებას,
ცოტა მოერიდე
ხალხსა და სამყაროს,
თორემ ჭორაობა
დაიწყეს რტოებმა
“რა უბიწოებით
გარყვნილი რამ
ხარო”
უშნოდ ლამაზია ეს
ქალი,
ადამიანისფერ
თვალებით,
სახე აქვს თითქოს
ნაფრესკალი
სახე აქვს დაღლილი
ფერებით.
მზეზე სახრჩობელა
კიდია,
სხივებმა ატმები
დახოცეს,
ეს ქალი სამყაროს
კიდეა,
ჰორიზონტზე რომ
აკოცეს.
სული აქვს აპრილზე
მუზადი,
მის მკერდზე
სტრიქონი მეწერა,
ტანი აქვს თლილი
და უზადო,
ლოგინზე დაღვრილი
ფერწერად.
ოთახი საღამოს
ემდურის ,
გაყინულ ცოლივით
მთავრეა,
არ იყო ის ქალი
ერთგული
და ახლა ვნებების
ქარია.
სევდისგან ეცვლება
ნაკვთები
ამ ღმერთის საცოლე
პითიას,
ვუყურებ და მიკვირს ,
არ ვკვდები,
ეს ქალი ცოცხალი
მითია.
იები ამ ქალის სულს
ზრდიან,
მგონია,ეს ქალი
თამარს შობს,
ეპოქა ქალივით
სუსტია
და კაცის ნერვებზე
თამაშობს.
სურნელი მიყვარს
ასულების,
ნატვრას რომ
სიზმარში
გისრულებენ,
სიტყვები _ უშნოდ
თავგასულები,
სიტყვებად
დაშლილი
სისულელე.
საათი დროიდან
მიმალული,
სუფრა უსასრულო
სასმისებით,
ჩემი დალუქული
სინანული,
მარტის უყვავილო
გასხვისებით.
მიყვარს გაფრენილი
თავსაფარი _
ქარის თავსატეხი
ისტორია,
ცხელი ამბორების
ტანსაბანი _
ვნებაუსასრულო
მისტერია.
მიყვარს სიცილისგან
გადარევა,
დილა
მზისსხივებამადიანი
,
ღამის ღრიანცელში
გატარება,
ღამე ღვინიანი,
დარდიანი.
მიყვარს ხელის
გაშლა დოლიანი,
ცეკვა დაუდევრად
`მოხევურის~,
ჩემი ძმადნაფიცი
ცოფიანი,
ბეჭებმთაგაშლილი,
მოხეული.
მიყვარს ამინდები
ავდრიანი,
ქუჩის ხეტიალში
მობინდება,
კოცნა უეცარი,
ადრიანი,
როცა თავბრუს ხვევა
მომინდება.
ტანზე ფოთლები
რომ დამდიან და
ქალის სახელებს რომ
ბოდავენ,
მისთვის შევიქმენი
დარდიანი,
მწიფე შემოდგომის
მოდავე.
......... დამარცხებული
უ......ობა იგრძნობა
ჩემიში
წავედიიიი><>< ეჰ
შენ მიხვდები ,რომ
დღეს
იანვრის ცა
მეტია ,ვიდრე
ადამიანთა ცრუ
რწმენა,
რომ თარსი რიცხვია
ცამეტი,
ფერებს იცვლიან
ცისარტყელები
და ცა მეტია
ფერებზე მეტი,
მზიან ლოლოებს
მოვეფერებით
ჩემს
ფანჯარასთან ,რომ
წასკდა წვეთი.
ზამთრის დარიან
ამინდს ტირიან,
სიცივემ იკლო
თებერვლის ცამეტს.
ჭადარი ტოტებს
იფხანს ტილიანს,
კვირტებსაც ცა მეტს
გვპირდება ცა -მეტს
მარტი
ახლოა,წვიმაზე
ახლო..
იებიც ადრე
მოვიდნენ ,ადრე
დღეს მომენატრე და
ჩემში სახლობ
დღეს მომენატრე.
მთვრალი
ვარ,გზებზე ისევ
რეტია
ფეხი მე არა ქუჩას
ერევა
შენთან მოვდივარ,
დღეს ცამეტია
მარტის ცამეტი და
მემღერება
აპრილი ისევ
დაიწყო თოვა,
ღრუბლებმა არა
გათოვდა ვაშლი...
ხვალ-ზეგ მაისის
ცამეტიც მოვა
და იასამნის
ლოგინსაც გავშლი.
შევწექით ერთად
ივნისის ცამეტს,
ივლისის ბოლოს
იგრძენი ბავშვი,
აგვისტოს ზღვა მეტს
გვპირდება ალერსს,
საღამოს მზე მყავს -
ორსული ნავში.
სექტემბრის ექვსი
ვიჩხუბეთ კვირით
თარს დღეს
შევრიგდით
რა...Ещё......... დამარცხებული
უ......ობა იგრძნობა
ჩემიში
წავედიიიი><>< ეჰ
შენ მიხვდები ,რომ
დღეს
იანვრის ცა
მეტია ,ვიდრე
ადამიანთა ცრუ
რწმენა,
რომ თარსი რიცხვია
ცამეტი,
ფერებს იცვლიან
ცისარტყელები
და ცა მეტია
ფერებზე მეტი,
მზიან ლოლოებს
მოვეფერებით
ჩემს
ფანჯარასთან ,რომ
წასკდა წვეთი.
ზამთრის დარიან
ამინდს ტირიან,
სიცივემ იკლო
თებერვლის ცამეტს.
ჭადარი ტოტებს
იფხანს ტილიანს,
კვირტებსაც ცა მეტს
გვპირდება ცა -მეტს
მარტი
ახლოა,წვიმაზე
ახლო..
იებიც ადრე
მოვიდნენ ,ადრე
დღეს მომენატრე და
ჩემში სახლობ
დღეს მომენატრე.
მთვრალი
ვარ,გზებზე ისევ
რეტია
ფეხი მე არა ქუჩას
ერევა
შენთან მოვდივარ,
დღეს ცამეტია
მარტის ცამეტი და
მემღერება
აპრილი ისევ
დაიწყო თოვა,
ღრუბლებმა არა
გათოვდა ვაშლი...
ხვალ-ზეგ მაისის
ცამეტიც მოვა
და იასამნის
ლოგინსაც გავშლი.
შევწექით ერთად
ივნისის ცამეტს,
ივლისის ბოლოს
იგრძენი ბავშვი,
აგვისტოს ზღვა მეტს
გვპირდება ალერსს,
საღამოს მზე მყავს -
ორსული ნავში.
სექტემბრის ექვსი
ვიჩხუბეთ კვირით
თარს დღეს
შევრიგდით
რატომღაც - ცამეტს
კვლავ გამეღვიძა
შენს თმაში დილით,
მელოტ ოქტომბერს
უთვლიდნენ წამებს.
ნოემბრის სისხამს
დახვრიტეს წვიმით.
დეკემბრის ცამეტს
შეგვცივდა მახსოვს!
და ჩვენს ქუჩაზე
ტრამვაის სიმი
თეთრ ძაფს
მოჰგავდა
ხელთათმნის
საქსოვს..
შენ მიხვდები,რომ
დღეს
იანვრის ცა მეტია
ვიდრე,
ადამიანთა ცრუ
რწმენა
რომ თარსი რივხვია
ცამეტი...
უძრაობა ქალაქში,
უძრაობა სრულიად...
ირგვლივ ყველას
თვალები გახდომია
უაზრო,
იქნებ მე ამ წვიმაში
გზა რომ
დანისლულია,
შენი ნახვა
მოვასწრო, შენი
კოცნა მოვასწრო!
მთელი ჩემი სხეული
სველი სინანულია,
მინდა თვალზე
ცრემლების,
ალუბლების
დაკრეფვა;
და ღრუბლებიც
გარშემო მერცხლები
რომ უვლიან,
შენი ქარით გაქრება,
შენი სუნთქვით
გაქრება!
მარტოობა ოთახში,
მარტოობა რთულია!
რაღაც
ნისლისმაგვარი
შემოიჭრა
ფანჯრიდან,
რომ არ გამომეღწია
შენი სიყვარულიდან,
ეგ თვალები
დამჭრიდა, ეგ
ღიმილი დამჭრიდა!
უთქმელი განშორება
ჩემთვის არაფერია,
შენ ხომ ზღვაში
დაკარგულ
მარგალიტის ფასი
ხარ!
მიწას
ორსულობისგან
მთები გამობერვია,
იცი რა ლამაზი ხარ?
იცი რა ლამაზი ხარ?
ლამპიონი ჩემსავით,
მასაც მოუწყენია,
თავდახრილი
გაჰყურებს ქუჩას
მთვრალი ლოთივით;
ჩამქრალია იმედი,
მისი ნატვრა ნათურა,
შენი ცა
მოლოდინით, შენი
ზღვა მოლოდინით!
მთვარე თითქოს
ჯალათის ალესილი
ცულია,
თავი მოჭრეს ქალაქს
და მზე გაგორდა
აისის...
კარგო ისე
მიყვარხარ, კოცნა
ისე მწყურია!
მაგ ტუჩებმა რა იცის,
მაგ თვა...Ещёუძრაობა ქალაქში,
უძრაობა სრულიად...
ირგვლივ ყველას
თვალები გახდომია
უაზრო,
იქნებ მე ამ წვიმაში
გზა რომ
დანისლულია,
შენი ნახვა
მოვასწრო, შენი
კოცნა მოვასწრო!
მთელი ჩემი სხეული
სველი სინანულია,
მინდა თვალზე
ცრემლების,
ალუბლების
დაკრეფვა;
და ღრუბლებიც
გარშემო მერცხლები
რომ უვლიან,
შენი ქარით გაქრება,
შენი სუნთქვით
გაქრება!
მარტოობა ოთახში,
მარტოობა რთულია!
რაღაც
ნისლისმაგვარი
შემოიჭრა
ფანჯრიდან,
რომ არ გამომეღწია
შენი სიყვარულიდან,
ეგ თვალები
დამჭრიდა, ეგ
ღიმილი დამჭრიდა!
უთქმელი განშორება
ჩემთვის არაფერია,
შენ ხომ ზღვაში
დაკარგულ
მარგალიტის ფასი
ხარ!
მიწას
ორსულობისგან
მთები გამობერვია,
იცი რა ლამაზი ხარ?
იცი რა ლამაზი ხარ?
ლამპიონი ჩემსავით,
მასაც მოუწყენია,
თავდახრილი
გაჰყურებს ქუჩას
მთვრალი ლოთივით;
ჩამქრალია იმედი,
მისი ნატვრა ნათურა,
შენი ცა
მოლოდინით, შენი
ზღვა მოლოდინით!
მთვარე თითქოს
ჯალათის ალესილი
ცულია,
თავი მოჭრეს ქალაქს
და მზე გაგორდა
აისის...
კარგო ისე
მიყვარხარ, კოცნა
ისე მწყურია!
მაგ ტუჩებმა რა იცის,
მაგ თვალებმა რა
იცის?!
უძრაობა ქალაქში,
უძრაობა სრულიად...
ირგვლივ ყველას
თვალები გახდომია
უაზრო,
იქნებ მე ამ წვიმაში
გზა რომ
დანისლულია,
შენი ნახვა
მოვასწრო, შენი
ნახვა მოვასწრო!
შენი ნახვა
მოვასწრო, შენი
ნახვა მოვასწრო!
დუდუნ-დუდუნ,
დუდუნ-დუდუნ
დუდუნით
შენს ფიქრებში
გავაბოლე თუთუნი!
ნუგეშ-ნუგეშ, ნუგეშ-
ნუგეშ ნუგეში
კვამლი იდგა
მატარებლის კუპეში!
რადგან-რადგან,
რადგან-რადგან
რადგანაც
შორს წახვედი
ჩემგანაც და
მათგანაც,
ჩქარი-ჩქარი, ჩქარი-
ჩქარი ჩქარია
ამ სულსწრაფი
ვაგონების არია!
მიმართვა
გაბუტულებს
გადაიღეთ
კინოფირზე სიზმარი
და დილით მარტომ
უყურეთ
კოშმარულ ძილის
მორიგ სერიას.
თქვენ სერიოზული
გიჟი ხართ.
დანაშაული თქვენი
ის არის,
რომ რეალობას
შეხვდით უგულოდ,
ხოლო თვალები ისევ
სველია
ცრემლით, რომელიც
ასე გიჭირდათ.
დიქტოფონით
ჩაიწერეთ ფიქრი და
საყვარელს
მოასმენინეთ
სიჩუმეში,
რომ მიხვდეთ
რამდენჯერ არ
გიყვარდათ
წამში ერთმანეთი.
გულის ფეთქვა
დაიწყეთ იქიდან,
სადაც შეაჩერეთ
გონჯი სიუხეშე
და ვნება ქებასავით
თავში აგივარდათ.
დაარღვიეთ
ნეტარეთი!
ურთიერთობის კაშნე
დაარღვიეთ,
ძაფით მოქსოვეთ
განიერი
ხელთათმანი,
რომ ერთმანეთს
გაყინული თითები
გაუთბოთ
და ხელის გულის
ხაზები
გაიერთიანოთ.
ოცნება
ერთმანეთისას
დაამთხვიეთ
და მიხვდით, რომ
ერთად არის
ზოგჯერ წყენა
დასათმობი
და რომ უნდა
დაუთმოთ
უჩვეულო გაღიმება
გაბუტულებს და იყო
და არა იყო რასავით
დაიწყოთ
ახალი ზღაპარი!
ქვეყანა ნეტარეთი,
სადაც ნეტა რითი
რიგდებიან
ერთმანეთით
გადაღლილი,
სიზმარი და
რეალობა?!
Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить сервисы для вас. Если ваш возраст менее 13 лет, настроить cookie-файлы должен ваш законный представитель. Больше информации
Комментарии 6
მიადგი ერთმანეთს
კაბის ქვეშ გიყურებს
მთელი დედამიწა,
გვირილა
გაკოცებს,კანჭებზე
ღმერთმანი
შეგრცხვება იცოდე
და მე ვერ დაგიცავ
გულთან შეიბნიე
ჩახსნილი ღილები,
ვერ ხედავ მთელი ცა
მკერდში რომ
ჩაგცქერის?
მზე სხივებს
წაგატანს თუ
გაგეღიმება
და გვიან მიხვდები
ძვირფასო რაც
გელის.
თმას ასე თამამად
ნურასდროს გაიშლი
ნიავი აგირევს,
ფიქრს
აგიცანცარებს,
რა ვნებიანია თან
ქარი მაისში?!
არ იცი,მაგრამ მე ხომ
ვიცი რაც არის.
ეგ ყელი
მაღალი,როგორმე
დაფარე
იწვიმებს იცოდე და
მაინც მოგიწევს,
თუ არ
დამიჯერებ,წვეთს
შემოგაპარებს,
მუცლამდე
ჩაგიღვრის და
გვერდში მოგიწვენს.
ვერავინ დაიცავს
შენს უმანკოებას,
ცოტა მოერიდე
ხალხსა და სამყაროს,
თორემ ჭორაობა
დაიწყეს რტოებმა
“რა უბიწოებით
გარყვნილი რამ
ხარო”
ქალი,
ადამიანისფერ
თვალებით,
სახე აქვს თითქოს
ნაფრესკალი
სახე აქვს დაღლილი
ფერებით.
მზეზე სახრჩობელა
კიდია,
სხივებმა ატმები
დახოცეს,
ეს ქალი სამყაროს
კიდეა,
ჰორიზონტზე რომ
აკოცეს.
სული აქვს აპრილზე
მუზადი,
მის მკერდზე
სტრიქონი მეწერა,
ტანი აქვს თლილი
და უზადო,
ლოგინზე დაღვრილი
ფერწერად.
ოთახი საღამოს
ემდურის ,
გაყინულ ცოლივით
მთავრეა,
არ იყო ის ქალი
ერთგული
და ახლა ვნებების
ქარია.
სევდისგან ეცვლება
ნაკვთები
ამ ღმერთის საცოლე
პითიას,
ვუყურებ და მიკვირს ,
არ ვკვდები,
ეს ქალი ცოცხალი
მითია.
იები ამ ქალის სულს
ზრდიან,
მგონია,ეს ქალი
თამარს შობს,
ეპოქა ქალივით
სუსტია
და კაცის ნერვებზე
თამაშობს.
ასულების,
ნატვრას რომ
სიზმარში
გისრულებენ,
სიტყვები _ უშნოდ
თავგასულები,
სიტყვებად
დაშლილი
სისულელე.
საათი დროიდან
მიმალული,
სუფრა უსასრულო
სასმისებით,
ჩემი დალუქული
სინანული,
მარტის უყვავილო
გასხვისებით.
მიყვარს გაფრენილი
თავსაფარი _
ქარის თავსატეხი
ისტორია,
ცხელი ამბორების
ტანსაბანი _
ვნებაუსასრულო
მისტერია.
მიყვარს სიცილისგან
გადარევა,
დილა
მზისსხივებამადიანი
,
ღამის ღრიანცელში
გატარება,
ღამე ღვინიანი,
დარდიანი.
მიყვარს ხელის
გაშლა დოლიანი,
ცეკვა დაუდევრად
`მოხევურის~,
ჩემი ძმადნაფიცი
ცოფიანი,
ბეჭებმთაგაშლილი,
მოხეული.
მიყვარს ამინდები
ავდრიანი,
ქუჩის ხეტიალში
მობინდება,
კოცნა უეცარი,
ადრიანი,
როცა თავბრუს ხვევა
მომინდება.
ტანზე ფოთლები
რომ დამდიან და
ქალის სახელებს რომ
ბოდავენ,
მისთვის შევიქმენი
დარდიანი,
მწიფე შემოდგომის
მოდავე.
უ......ობა იგრძნობა
ჩემიში
წავედიიიი><>< ეჰ
შენ მიხვდები ,რომ
დღეს
იანვრის ცა
მეტია ,ვიდრე
ადამიანთა ცრუ
რწმენა,
რომ თარსი რიცხვია
ცამეტი,
ფერებს იცვლიან
ცისარტყელები
და ცა მეტია
ფერებზე მეტი,
მზიან ლოლოებს
მოვეფერებით
ჩემს
ფანჯარასთან ,რომ
წასკდა წვეთი.
ზამთრის დარიან
ამინდს ტირიან,
სიცივემ იკლო
თებერვლის ცამეტს.
ჭადარი ტოტებს
იფხანს ტილიანს,
კვირტებსაც ცა მეტს
გვპირდება ცა -მეტს
მარტი
ახლოა,წვიმაზე
ახლო..
იებიც ადრე
მოვიდნენ ,ადრე
დღეს მომენატრე და
ჩემში სახლობ
დღეს მომენატრე.
მთვრალი
ვარ,გზებზე ისევ
რეტია
ფეხი მე არა ქუჩას
ერევა
შენთან მოვდივარ,
დღეს ცამეტია
მარტის ცამეტი და
მემღერება
აპრილი ისევ
დაიწყო თოვა,
ღრუბლებმა არა
გათოვდა ვაშლი...
ხვალ-ზეგ მაისის
ცამეტიც მოვა
და იასამნის
ლოგინსაც გავშლი.
შევწექით ერთად
ივნისის ცამეტს,
ივლისის ბოლოს
იგრძენი ბავშვი,
აგვისტოს ზღვა მეტს
გვპირდება ალერსს,
საღამოს მზე მყავს -
ორსული ნავში.
სექტემბრის ექვსი
ვიჩხუბეთ კვირით
თარს დღეს
შევრიგდით
რა...Ещё......... დამარცხებული
უ......ობა იგრძნობა
ჩემიში
წავედიიიი><>< ეჰ
შენ მიხვდები ,რომ
დღეს
იანვრის ცა
მეტია ,ვიდრე
ადამიანთა ცრუ
რწმენა,
რომ თარსი რიცხვია
ცამეტი,
ფერებს იცვლიან
ცისარტყელები
და ცა მეტია
ფერებზე მეტი,
მზიან ლოლოებს
მოვეფერებით
ჩემს
ფანჯარასთან ,რომ
წასკდა წვეთი.
ზამთრის დარიან
ამინდს ტირიან,
სიცივემ იკლო
თებერვლის ცამეტს.
ჭადარი ტოტებს
იფხანს ტილიანს,
კვირტებსაც ცა მეტს
გვპირდება ცა -მეტს
მარტი
ახლოა,წვიმაზე
ახლო..
იებიც ადრე
მოვიდნენ ,ადრე
დღეს მომენატრე და
ჩემში სახლობ
დღეს მომენატრე.
მთვრალი
ვარ,გზებზე ისევ
რეტია
ფეხი მე არა ქუჩას
ერევა
შენთან მოვდივარ,
დღეს ცამეტია
მარტის ცამეტი და
მემღერება
აპრილი ისევ
დაიწყო თოვა,
ღრუბლებმა არა
გათოვდა ვაშლი...
ხვალ-ზეგ მაისის
ცამეტიც მოვა
და იასამნის
ლოგინსაც გავშლი.
შევწექით ერთად
ივნისის ცამეტს,
ივლისის ბოლოს
იგრძენი ბავშვი,
აგვისტოს ზღვა მეტს
გვპირდება ალერსს,
საღამოს მზე მყავს -
ორსული ნავში.
სექტემბრის ექვსი
ვიჩხუბეთ კვირით
თარს დღეს
შევრიგდით
რატომღაც - ცამეტს
კვლავ გამეღვიძა
შენს თმაში დილით,
მელოტ ოქტომბერს
უთვლიდნენ წამებს.
ნოემბრის სისხამს
დახვრიტეს წვიმით.
დეკემბრის ცამეტს
შეგვცივდა მახსოვს!
და ჩვენს ქუჩაზე
ტრამვაის სიმი
თეთრ ძაფს
მოჰგავდა
ხელთათმნის
საქსოვს..
შენ მიხვდები,რომ
დღეს
იანვრის ცა მეტია
ვიდრე,
ადამიანთა ცრუ
რწმენა
რომ თარსი რივხვია
ცამეტი...
უძრაობა სრულიად...
ირგვლივ ყველას
თვალები გახდომია
უაზრო,
იქნებ მე ამ წვიმაში
გზა რომ
დანისლულია,
შენი ნახვა
მოვასწრო, შენი
კოცნა მოვასწრო!
მთელი ჩემი სხეული
სველი სინანულია,
მინდა თვალზე
ცრემლების,
ალუბლების
დაკრეფვა;
და ღრუბლებიც
გარშემო მერცხლები
რომ უვლიან,
შენი ქარით გაქრება,
შენი სუნთქვით
გაქრება!
მარტოობა ოთახში,
მარტოობა რთულია!
რაღაც
ნისლისმაგვარი
შემოიჭრა
ფანჯრიდან,
რომ არ გამომეღწია
შენი სიყვარულიდან,
ეგ თვალები
დამჭრიდა, ეგ
ღიმილი დამჭრიდა!
უთქმელი განშორება
ჩემთვის არაფერია,
შენ ხომ ზღვაში
დაკარგულ
მარგალიტის ფასი
ხარ!
მიწას
ორსულობისგან
მთები გამობერვია,
იცი რა ლამაზი ხარ?
იცი რა ლამაზი ხარ?
ლამპიონი ჩემსავით,
მასაც მოუწყენია,
თავდახრილი
გაჰყურებს ქუჩას
მთვრალი ლოთივით;
ჩამქრალია იმედი,
მისი ნატვრა ნათურა,
შენი ცა
მოლოდინით, შენი
ზღვა მოლოდინით!
მთვარე თითქოს
ჯალათის ალესილი
ცულია,
თავი მოჭრეს ქალაქს
და მზე გაგორდა
აისის...
კარგო ისე
მიყვარხარ, კოცნა
ისე მწყურია!
მაგ ტუჩებმა რა იცის,
მაგ თვა...Ещёუძრაობა ქალაქში,
უძრაობა სრულიად...
ირგვლივ ყველას
თვალები გახდომია
უაზრო,
იქნებ მე ამ წვიმაში
გზა რომ
დანისლულია,
შენი ნახვა
მოვასწრო, შენი
კოცნა მოვასწრო!
მთელი ჩემი სხეული
სველი სინანულია,
მინდა თვალზე
ცრემლების,
ალუბლების
დაკრეფვა;
და ღრუბლებიც
გარშემო მერცხლები
რომ უვლიან,
შენი ქარით გაქრება,
შენი სუნთქვით
გაქრება!
მარტოობა ოთახში,
მარტოობა რთულია!
რაღაც
ნისლისმაგვარი
შემოიჭრა
ფანჯრიდან,
რომ არ გამომეღწია
შენი სიყვარულიდან,
ეგ თვალები
დამჭრიდა, ეგ
ღიმილი დამჭრიდა!
უთქმელი განშორება
ჩემთვის არაფერია,
შენ ხომ ზღვაში
დაკარგულ
მარგალიტის ფასი
ხარ!
მიწას
ორსულობისგან
მთები გამობერვია,
იცი რა ლამაზი ხარ?
იცი რა ლამაზი ხარ?
ლამპიონი ჩემსავით,
მასაც მოუწყენია,
თავდახრილი
გაჰყურებს ქუჩას
მთვრალი ლოთივით;
ჩამქრალია იმედი,
მისი ნატვრა ნათურა,
შენი ცა
მოლოდინით, შენი
ზღვა მოლოდინით!
მთვარე თითქოს
ჯალათის ალესილი
ცულია,
თავი მოჭრეს ქალაქს
და მზე გაგორდა
აისის...
კარგო ისე
მიყვარხარ, კოცნა
ისე მწყურია!
მაგ ტუჩებმა რა იცის,
მაგ თვალებმა რა
იცის?!
უძრაობა ქალაქში,
უძრაობა სრულიად...
ირგვლივ ყველას
თვალები გახდომია
უაზრო,
იქნებ მე ამ წვიმაში
გზა რომ
დანისლულია,
შენი ნახვა
მოვასწრო, შენი
ნახვა მოვასწრო!
შენი ნახვა
მოვასწრო, შენი
ნახვა მოვასწრო!
დუდუნ-დუდუნ,
დუდუნ-დუდუნ
დუდუნით
შენს ფიქრებში
გავაბოლე თუთუნი!
ნუგეშ-ნუგეშ, ნუგეშ-
ნუგეშ ნუგეში
კვამლი იდგა
მატარებლის კუპეში!
რადგან-რადგან,
რადგან-რადგან
რადგანაც
შორს წახვედი
ჩემგანაც და
მათგანაც,
ჩქარი-ჩქარი, ჩქარი-
ჩქარი ჩქარია
ამ სულსწრაფი
ვაგონების არია!
გაბუტულებს
გადაიღეთ
კინოფირზე სიზმარი
და დილით მარტომ
უყურეთ
კოშმარულ ძილის
მორიგ სერიას.
თქვენ სერიოზული
გიჟი ხართ.
დანაშაული თქვენი
ის არის,
რომ რეალობას
შეხვდით უგულოდ,
ხოლო თვალები ისევ
სველია
ცრემლით, რომელიც
ასე გიჭირდათ.
დიქტოფონით
ჩაიწერეთ ფიქრი და
საყვარელს
მოასმენინეთ
სიჩუმეში,
რომ მიხვდეთ
რამდენჯერ არ
გიყვარდათ
წამში ერთმანეთი.
გულის ფეთქვა
დაიწყეთ იქიდან,
სადაც შეაჩერეთ
გონჯი სიუხეშე
და ვნება ქებასავით
თავში აგივარდათ.
დაარღვიეთ
ნეტარეთი!
ურთიერთობის კაშნე
დაარღვიეთ,
ძაფით მოქსოვეთ
განიერი
ხელთათმანი,
რომ ერთმანეთს
გაყინული თითები
გაუთბოთ
და ხელის გულის
ხაზები
გაიერთიანოთ.
ოცნება
ერთმანეთისას
დაამთხვიეთ
და მიხვდით, რომ
ერთად არის
ზოგჯერ წყენა
დასათმობი
და რომ უნდა
დაუთმოთ
უჩვეულო გაღიმება
გაბუტულებს და იყო
და არა იყო რასავით
დაიწყოთ
ახალი ზღაპარი!
ქვეყანა ნეტარეთი,
სადაც ნეტა რითი
რიგდებიან
ერთმანეთით
გადაღლილი,
სიზმარი და
რეალობა?!