Предыдущая публикация
Լինում է,չէ՞։ Լսում ես երգերդ, ու մեկ էլ...
արևի պես ջերմ, սիրտը շոյող, մանկությունից հետք մնացած մի երգ... Փակում ես աչքերդ ու հիշում բոլոր խաղալիքներդ, նրանց անունները, թե ինչպես էիր նրանց համար ավազյա ,բայց այնքա ՜ն գեղեցիկ թխվածքներ <<թխում>>։ Հիշում ես տատիկիդ պատմած հեքիաթները, թե ինչքան էիր ուզում գտնել գայլին ու սպանել նրան , որ չուտի Կարմիր Գլխարկին։ Հիշում ես առաջին ձյունը,առաջին ձնեմարդը, թե որքան էիր ուրախանում , երբ մայրիկդ թույլ էր տալիս գազար,դույլ, շարֆ վերցնել ձնեմարդու համար։ Հիշում ես, թե որքան հեշտ ու հետաքրքիր էր ամեն ինչ, որքան պարզ ու միամիտ երազանքներ ունեիր,թե որքան քիչ բան էր պետք երջանիկ լինելու համար։ ...Ավարտվել է երգը, բայց դու դեռ հուշերի գրկում ես։Կարծես մանկությունն է հյուր եկել քեզ ու մի պահ գրկել, տարել հեռու՜, մի ջերմ ու հարազատ անկյուն...
Следующая публикация
Нет комментариев