📖 ЯХШИЛИК ҚОЛИБ КЕТМАС (ибратли)

Қаҳатчилик даврлари. Бир болакай очлик ва ташналикдан ҳолдан тойган. Юрарга мажоли йўқ. Оёғини зўрға босганича бир қанча эшикларни таққиллатяпти. Бир қултум сув бўлса ҳам майли.... Бироқ ҳеч қайси эшикдан нажот топилмади. Ниҳоят бир дарвозадан аёл киши чиқди. Боланинг ҳолини кўриб йиғлаб юборди.
- Уйимизда бир пиёлагина сут бор эди. Ҳозир шуни олиб чиқаман, - сутни олиб чиқиб, болага тасалли берди: - Сабр қил, болам. Кўпга келган тўй. Бу кунлар ҳам ўтиб кетар. Барча тортган азобларинг унутилиб, яхши кунларга етгайсан, иншо-Аллоҳ.....
Орадан йиллар ўтди. Ўша аёл оғирроқ бемор бўлди. Уни анча вақт даволатишди. Оёққа тура олмади. Ниҳоят уни жарроҳлик йўли билан даволашдан бошқа чора қолмади. Аксига олиб жарроҳлик амалиёти анча қиммат эди. Аммо бу саҳоват соҳибаси жарроҳлик учун тўлашга яраша бойликка эга эмас эди. Катта врач беморни кўргани кириб, унинг юзига анча вақт разм солиб турди. Касаллик тарихи ва яшаш манзилини сўради. Сўнг ҳамширага нималарнидир тайинлади. Бемор тузалиб кетишига деярли умид қилмай қолди. Фақат тақдирга рози ҳолда Аллоҳга ёлбориб, гуноҳларини кечиришини сўрар эди..
Уни бу хонадан бошқа хонага олиб чиқишди. Укол қилишди. Бир қанча фурсат уйқусираш аралаш хаёлотда бўлди. Кейин нима бўлганини ўзи ҳам билмай қолди.
Анчадан сўнг ўзига келди. Сўраб суриштириб билгани шу бўлдики, уни ўзидан сўраб ҳам ўтирмай операция қилишган эди. Айтишларича жарроҳлик муваффақиятли ўтибди. Тез кунларда боягидек соғайиб кетиши билан қутлашди.
Аёл бир томондан соғайиб кетаётганидан қувонса, иккинчи томондан жарроҳлик ҳақини қандай қилиб тўлашни ўйлаб сиқила бошлади. Гарчи тўлашга қурби етмаса ҳам ҳамширадан. нархини сўради. Ҳамшира уни билмаслигини айтди.
Эрталаб катта врач уни кўргани кирди. Аёл минг хижолатда жарроҳлик харажатларини сўради. Врач чўнтагидан бир парча қоғоз чиқариб узатди ва:
- Нархи шу ерда ёзилган, - деб чиқиб кетди.
Бемор ҳадик билан қоғознинг тахини очиб уқий бошлади:
“Жарроҳликнинг баҳоси – бир пиёла сут. Уни Сиз мундан йигирма беш йил аввал тўлаган эдингиз”.