Предыдущая публикация
წვიმა წარსულის ნაკვალევსა შლის...
მაგრამ გუბეში რჩება აჩრდილი...
თითქოს შევავსე სიცარიელე...
არდავტოვე შენი ადგილი...
გულისტკივილი თავს არმანებებს...
ღრუბელი ნისლად მიწურავს დარდებს...
წარსულის ძველი ნაფეხურები..
წვიმის წვეთების გუბებად დამდევს..
სადაც წავედი იქ ჩავკარ ფეხი..
და ნაგუბარი გულზე მესხმება..
ვერმოვიცილე დანატოვარი...
შენი ფიცი და შენი ვედრება....
გული გაჩერდა მგონი აღარც ძგერს...
მეგონა სულმთლად წავშალე წლები...
გულზე დარდების წყდება საკინძე...
და შენს მოლოდინს უკვე არველი...
როგორ მინდოდა წარსულის წაშლა...
მე წვიმის წვეთებს დავემდურები...
გუბეში მაინც შენს აჩრდილს ვხედავ.
და არიშლება ნაფეხურები ...(მ.ლ)
Следующая публикация
Комментарии 1