Biz ko'pincha to

yo'qotmagunimizcha yonimizdagilar
qadriga yetmaymiz... Biz o'zimiga
busiz ham yashay olamiz
deymiz,ammo yurak-aql emas uni
aldab bo'lmaydi...Biz ko'pincha bir
birimiz haqimizda hamma narsani
bilamiz deymiz lekin aslida biz
o'zimiz haqimizda unchalik ko'p
narsani bilmaymiz...Biror joyga keta
turib endi qaytmaymiz
deymiz...ammo yurak qoldirib
ketishi mumkinmikan.Yana
uchrashishimizni bilib
turib"ALVIDO"deymiz...Telefor
raqamlarni o'chirib
tashlaymiz,garchi ularni hotirada
butun umr qolishini bilib
tursakda...Adreslarni otib
yuboramiz,shkatulkada yashiringan
maktublarni qo'lda silab
turib...Oldindan javobini bila turib
o'ylab ko'ramiz deymiz...Birozdan
keyin yomg'ir quyib,yuvib ketishini
bilib turib asfalda bor bilan
"SEVAMAN"deb
yozamiz...Shunchalik ko'p narsa
deymiz,aslida esa birgina"SENI
SEVAMAN"deyishni istaymiz
holos...Urishamiz,ichimizda
esa."MENI BIR
QUCHOQLA"shunchaki
quchoqla...deb
turamiz...Qo'rqanimizda...havotir
olganimizda...kulamiz...Bahtdan
entikib yig'laymiz...Garchi 5daqiqa
oldin ketishimizni aytgan
bo'lsakda,bag'rimizga bosib
turib"QO'YIB YUBORMAYMAN"deb
o'pamiz...Xatto
"KET"desakda...kutamiz...
Shunchaki yashash va kimgadir
kerakli bo'lish bu-katta
mukofotdir...Kimgadir kerakli
ekanligingni va kimningdir yuragi
sen uchun urayotganini bilib
yashash qanchalik muhim...Sevgi
qurbon berishga qodir...uhammasini
kechiradi... U hammasini
tushunadi...hammasiga ishonadi va
bizni bahtli qiladi...SEVGI bu
dunyodagi har bir kishiga nasib
qiladigan tushunib bo'lmas
tuyg'udir...u bizga yomg'irday
quyiladi,to'ldiriladi tashqariga otilib
chiqadi va aqlan nazorat qilishga
tutqich bermaydi...Do'stlik
ko'pincha sevgi bilan tugaydi,lekin
sevgi kamdan kam hollarda do'stlik
bilan tugaydi...Sevgi yuqumli
kasallikka o'xshaydi,qanchalik
undan qo'rqsak shunchalik yuqtirib
olamiz...SEVGI KO'P NARSAGA
QODIR,UNI O'ZINGIZDAN