Предыдущая публикация
МЎМИННИНГ ЎЗИ СЕЗМАГАН ҲОЛДА АМАЛИ
ҲАБАТА БЎЛИШИДАН ҚЎРҚИШИ ҲАҚИДА.
.
وَقَالَ إِبْرَاهِيمُ التَّيْمِيُّ: مَا عَرَضْتُ قَوْلِي عَلَى عَمَلِي إِلَّا خَشِيتُ أَنْ أَكُونَ مُكَذِّبًا. وَقَالَ ابْنُ أَبِي مُلَيْكَةَ: أَدْرَكْتُ ثَلَاثِينَ مِنْ أَصْحَابِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كُلُّهُمْ يَخَافُ النِّفَاقَ عَلَى نَفْسِهِ، مَا مِنْهُمْ أَحَدٌ يَقُولُ إِنَّهُ عَلَى إِيمَانِ جِبْرِيلَ وَمِيكَائِيلَ.
وَيُذْكَرُ عَنِ الْحَسَنِ: مَا خَافَهُ إِلَّا مُؤْمِنٌ، وَلَا أَمِنَهُ إِلَّا مُنَافِقٌ. وَمَا يُحْذَرُ مِنَ الْإِصْرَارِ عَلَى النِّفَاقِ وَالْعِصْيَانِ مِنْ غَيْرِ تَوْبَةٍ لِقَوْلِ اللهِ تَعَالَى: وَلَمْ يُصِرُّواْ عَلَى مَا فَعَلُواْ وَهُمْ يَعْلَمُونَ
.
Иброҳим Таймий айтади:
«Сўзимни амалимга қиёс қилганимда ёлғончи бўлишдан қўрқиб кетаман».
Ибн Абу Мулайка айтади: «Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг саҳобаларидан ўттиз нафарини кўрдим. Уларнинг ҳар бири ўзида мунофиқлик бўлишидан қўрқар эди. Ҳеч бири ўзини иймонда Жаброил ва Микоил даражасидаман, демас эди».
Ҳасандан зикр қилинади: «Ундан (мунофиқликдан) мўминдан бошқаси қўрқмайди, ундан мунофиқдан бошқаси хотиржам бўлмайди».
Аллоҳ таолонинг «Ва қилган ишларида билиб туриб бардавом бўлмаслар»( Оли Имрон сураси, 135-оят) деган сўзига биноан мунофиқлик ва гуноҳда тавбасиз бардавом бўлишдан ҳазир бўлинади. (“Олтин силсила” китобидан Саҳиҳул Бухорий).
Бунинг муолажаси бир солиҳ одамни олдига бориб, бир чекадан хулқини ислоҳ қилиш билан бўлади. Биринчиси тили билан дилини бир қилиб, ёлғон гапирмаслик. Валлоҳу аълам!
Следующая публикация
Нет комментариев