Ҳангоме ки аз барандаи Ҷоизаи Нобелӣ оид ба сулҳ Таваккул Кармон сабаби ҳиҷобпӯшиашро масхараомез пурсиданд, ки магар ин тарзи пӯшиши ӯ ба ақлу шуураш созгор аст?

Ин хоҳари босатр чунин ҷавоб дод: -Дар замони қадим инсонҳо қариб, ки урён буданд. Пас аз он ки ақлу шуурашон тараққӣ кард, ба пӯшидани либос оғоз карданд. Ин тарзи либоспӯшие, ки ҳоло дар ман мебинед, дараҷаи баландтарини шуур ва маданият аст, ки инсоният дар тӯли қарнҳо ба даст овардааст. Ҳиҷоб монеаи пешрафт нест, балки омили пешравист, аммо бараҳнагӣ ифодагари ақибравӣ ва пайравӣ ба мардуми асри қадим аст.