Предыдущая публикация
თითქოს დაღლილა ამდენი ომით ბებერი მთები,
წითლად შეღებილ ლურჯა მწვერვალებს ცრემლები ახრჩობთ,
წარსულის ტანჯვას შავად უმოსავს ოქროს კლდეები
დრო მათ ნაკვალევს უმოწყალოდ, ნელ-ნელა აქრობს...
შორს, ბორბალოს მთებს გადავავლებ ნისლს საბანივით,
იქ კი იალბუზს გავუხარებ გულს დაბერებულს
შხარას, მყინვარწვერს თეთრად შეღებავს თოვლით ღრუბელი,
და კავკასიონს დაგანახებ კვლავ გახარებულს...
ამირან ბიჭაშვილი..
Следующая публикация
Нет комментариев