Предыдущая публикация
ՀԱՅՐԱԿԱՆ ՏՈՒՆՍՀայրական տունս խորթ է, անհմա,
Թեև այստեղ եմ ծնվել, մեծացել
Եվ ապրել բազում երջանիկ պահեր,
Չի ձգում էլ ինձ առաջվա նման,
Տամուկ կարոտով փորձեցի մտնել,
Խռոված էր շատ,չուզեց ընդունել,
Ախ, ծնողներիս գորովը չկար,
Մեր տնից փչող սառը մորմոք կար...
Դատարկ էր տունը, մթնոլորտը պաղ,
Հորս օջախը լքված ու անտեր,
Մնացել էին տանիք ու պատեր,
Որ ժամանակը փլում էր դանդաղ:
Խտացված վշտով հին տունն արտասվեց,
Ու ալեկոծվեց հոգին իմ ունայն,
Մեր մեծ օջախից հուշ մնաց միայն,
Մեկ էլ իմ հոգու կարոտը փլված…
Անդորր էր իշխում խեղդող, ցավալլուկ
Եվ հուսադրող ոչ մի լույս չկար,
Լքված էի ես ու հոգիս տկար,
Որն աղիողորմ ողբում էր ծածուկ,
Հիշեցի անցած օրերն անմոռաց,
Ու սիրտս դողաց, լեզուս պապանձվեց,
Ցնցված հոգիս անօգ էր այնպես,
Ինչպես հայրական տունը մեր լքված..
Следующая публикация
Комментарии 2