Аз Абу Ҳурайра разиялЛоҳу анҳу ривоят аст ки: Паёмбари Худо Саллаллоҳу ъалайҳи вассаллам фармуданд:

- Агар касе мардумро ба сӯйи ҳидоят ( кори хайр ва суннате) даъват кунад , ба андозаи савоби ононе ки аз Ӯ пайравӣ кардаанд савоб дода мешавад савоби ин аз савоби онҳо чизеро кам намегардонад.
- Ва ҳамчунин агар касе мардумро ба сӯйи гумроҳи даъват кунад , ба андозаи гуноҳи ононе ки аз Ӯ пайравӣ кардаанд гуноҳ дода мешавад гуноҳи ин аз гуноҳи онҳо чизеро кам намегардонад .
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رضي الله عنه أَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ صلى الله عليه وسلم قَالَ:
« مَنْ دَعَا إِلَى هُدًى كَانَ لَهُ مِنَ الأَجْرِ مِثْلُ أُجُورِ مَنْ تَبِعَهُ لاَ يَنْقُصُ ذَلِكَ مِنْ أُجُورِهِمْ شَيْئًا، وَمَنْ دَعَا إِلَى ضَلاَلَةٍ كَانَ عَلَيْهِ مِنَ الإِثْمِ مِثْلُ آثَامِ مَنْ تَبِعَهُ لاَ يَنْقُصُ ذَلِكَ مِنْ آثَامِهِمْ شَيْئًا »
(رواه مسلم).
6980№