Zürih'teki

görkemli galada Ballon d'Or'un
sahibi olan Cristiano Ronaldo,
kürsüde gözyaşlarına hakim
olamadı. Bu, Madeira'nın yoksul
bir kesimi olan Funchal'de
dünyaya gelen yıldız futbolcuyu
gençlik yıllarından beri tanıyanlar
için tanıdık bir manzaraydı...
Santo Antonio olarak bilinen
dağlık bir bölgede dünyaya gelen
Ronaldo'nun çocukluğu çok zor
geçti. Ailenin dördüncü çocuğu
olarak, planlanmayan bir şekilde
dünyaya gelen Ronaldo'nun
aşçılık yapan annesi ve
belediyede bahçıvanlık yapan,
2005 yılında da alkolle olan uzun
süreli savaşını kaybeden babası
evi geçindirmekte oldukça güçlük
çekiyordu.
Annesi tarafından Cristiano, bir
Ronald Reagan (Eski aktör ve ABD
Başkanı) hayranı olan babasından
da Ronaldo adını alan bu genç
çocuk, kısa süre içersinde futbol
sahalarının aranılan ismi olacaktı.
Babası tarafından henüz 7
yaşındayken amatör bir takım
olan Andorinha'ya götürülen
Ronaldo, burada kuzeni Nuno ile
birlikte futbol hayatındaki ilk
adımlarını atacak, ve bir daha asla
arkasına bakmayacaktı.
Ronaldo'nun ilk antrenörlerinden
olan Francisco Afonso, Goal'e
Ronaldo'yu bakın nasıl anlattı:
"Başından beri onda özel bir
şeyler vardı, bunu
görebiliyordunuz. Küçüktü ama
çok azimliydi. Defans olarak
başladı ama kısa süre içinde farklı
yerlere geldi. İki ayağını da çok
etkili kullanabiliyordu. Teknik ve
çok hızlıydı. En önemlisi de,
antrenmanları asla aksatmadı. Her
zaman topu isteyen oydu. Futbol
onun her şeyiydi ve eğer
oynayamıyorsa çılgına
dönüyordu."
Bir Madeira yapımı |
Ronaldo'nun bu fotoğrafı, ilk
kulübü Andorinha'nın binasının
duvarını süslüyor
Ronaldo'nun halen yakınında olan
çocukluk arkadaşı Rui Alves ise
yıldız futbolcuyu böyle anlattı:
"Dışarı çıkar, tüm gün oyun
oynardık. Ama Ronaldo'nun
tercihi hep futboldan yana
oluyordu. Onu başka oyunlara da
çağırıyordum, ama o hep futbol
oynamak istiyordu. Gittiğimiz her
yere topunu da götürürdü."
İki Ballon d'Or sahini olan
Ronaldo, Andorinha'da kısa süre
içersinde ismini duyuracaktı.
Portekizli yıldızın o dönemden
takım arkadaşı olan ve halen
kulüpte çalışan Ricardo, onun
rekabetçi duygularını anlatırken
pek de zorlanmıyor: "Sokakta her
zaman ön planda o olurdu. Genç
yaşında bile bunu görebilirdiniz.
İstediği topları alamazsa çok
üzülürdü. Hatta kaybettiğimiz
zaman ağladığı bile oluyordu."