Bir yigit chiroyli bir qizni

sevardi.Qiz ham unga befarq
emasdi.Faqat qizda yigitning
sevgisiganisbatan ozgina
shubha bor edi.Ular anhor
yoqalab ketibborishardi. Yigit
odatdagidekqizga uni sevishini,
uning uchunhamma narsaga
tayyor ekanliginiaytdi. Qiz bölsa
yuzini anhortomonga burdi va u
hamodatdagidek istehzoli
jilmaydi.Shu onda miyasiga
kelgan fikrdanqizning özi ham
quvonib ketdi.Qiz yigitning
sevgisini sinabkörish uchun
özini chökayotganqilib
körsatishga qaror
qilgandi.Qölini yuvish uchun
anhorchetiga kelgan qiz göyoki
"oyog'isirg'anib" suvga tushib
ketdi. Uustalik bilan hovuz
örtasiga yaqinjoyga ötib oldi va
xuddi özinichökayotgan qilib
körsataboshladi. Buni kuzatib
turganyigit avvaliga nima
qilishnibilmasdan jim turib
qoldi. Keyinsevgilisini qutqarish
uchun hechikkilanmay özini
suvga otdi. Qizbuni zimdan
kuzatib turardi. Yigitözini suvga
tashlagan mahalda usevinib
jilmaydi va sekinginapichirladi:
"Sevarkan..." Qiz rolöynashda
davom etdi va"qahramoni"ning
yoniga kelishinikuta boshladi.
Lekin qizningchökayotganligini
körib hechikkilanmasdan,
Xudoga tavakkalqilib özini
suvga tashlagan
ösha"qahramon" suzishni
bilmasdi vaallaqachon anhor
tubiga chökibketgandi...