Предыдущая публикация
( ДАРСИ 2) Чунончи дар офариниш ва фармонравои
шарику анбозе Ўро нест.
«Огоҳ бошед, ки офариниш ва фармон ба дасти
ўст». Аъроф,54
«Оё ѓайри Аллоҳтоъоло офаридгоре ҳаст, ки
шуморо дар осмон ва замин рўзи медиҳад?» Фотир, 3.
ҳамчунин дар фоидаву зиён ва миронидан ва
зинда кардан ва умуман дар тамоми корҳои
тадбир ва идораи олам барои Худованд шарику
анбозе набуда ва нест.
Дар асмо ва сифоташ низ шарику монанде ба
худ надорад ва инчунин дар улуҳият ва истихќоќи
убудият ҳам шарику ҳамтои Ў нест.
Тавҳид ва имони банда комилу пурра
намегардад, то ин, ки аз тамоми анвоъи ширк даст
кашад ва Худовандро бо тавҳиди холис парастиш
намояд, яъне дар рубубият ва афъолаш ягона
бидонад ва инчунин дар асмо ва сифоташ ўро
ягона эътиќод намояд, бинобарин ба чуз
Офаридгор махлуќеро аз ҳаддаш зиёд тавсифу
ситоиш накунад, ва низ дар улуҳияташ ўро
муваҳаду ягона эътиќод намояд, бинобар ин ҳеч навъи ибодатро барои ѓайри Аллоҳ таъоло анчом
надиҳад.
«Фаќат туро ибодат мекунем ва танҳо аз ту
мададу ёри металабем». Фотиҳа, 5
«Ва наофаридам чинн ва инсонро, магар борои
ин ки маро бипарастанд». Зориёт: 56
2. Чизе монанди Ў нест.
3. Чизе Ўро очиз ва нотавон кардан
наметавонад.
4. Ва нест худое ѓайри Ў.
Шарҳ: Яке аз усули тавҳид ин аст, ки эътиќод
ва бовар дошта боши ба ин ки Аллоҳтаъолоро
чизе шабиҳу монанд нест.
«Нест чизе мисли Ў ва Ў шунаво ва биност».
Шуро,11.
Бинобар ин Хаќ таъоло ба касе аз махлуќоташ
монанд набуда ва ҳеч махлуќаш ба ў дар зоту
ҳасти, дар афъолу кирдор ва низ дар асмо ва
сифот ва дар ҳуќуќу салоҳиятҳо шабоҳату
монанди надорад. 13
Шарҳ:
ҳаќ таъоло бар ҳар чизеки хоҳад ќодиру
тавоност.
«ҳамоно фармони Худо ин аст, ки ваќте чизеро
ирода кунад ба ў мегўяд мавч уд шав ва ў пайдо
мешавад». Ёсин, 82
Чизе дар Аллоҳ таъоло гарон набуда ва ҳеч
чизе мояи ачзи Ў нагашта. Чи тавре Худованд
мефармояд:
«Ва чизе дар осмонҳо ва замин Худовандро о чиз
нагардондааст. ҳамоно Ў доно ва тавоност».
Фотир, 44.
Ин амр баёнгари камоли ќудрат ва тавоноии
Аллоҳ таъоло мебошад, ки Ў ҳар чиро ки хоҳад
мекунад ва ҳар чиро нахоҳад анчом на медиҳад ва
ин нукта бар камоли рубубияти Ў далолат
мекунад.
Шарҳ:
Ин калимаи тавҳид аст, ки тамоми паёмбарон
мардумро ба сўи он фаро хонданд.
«ҳар оина мо дар ҳар ќавме паёмбар
фристодем, то ба мардум бигўянд, ки Худоро 14
ибодат намоянд ва аз парастиши бут дури
бичи ўед». Наҳл, 36
Маънову маҳфуми оят ин аст, ки ба чуз
Худованд касе лоиќу сазовори ибодат нест, зеро
ки Ў Офаридгор, Рўзидех, Молик ва
Идоракунандаи чаҳон аст. Аз ин рў бояд, ки
бандагон тамоми анвоъи ибодатро танҳо барои ў
анчом диҳанд ва ҳар чизе ки ѓайри Аллоҳ таъоло
ниёзиш карда ва парастида мешавад, ботил ва
бе асос мебошад.
Чаро ин тавр аст? Зеро ки чизе аз дасти ин
худоёни сохта барнамеояд ва эшон дорои ҳеч амру
фармон ва тадбиру тасарруфе дар умри чаҳон
намебошанд. чумлаи «Нест худое ба чуз Ў», ки
дорои нафй ва исбот аст, тавҳиди улуҳиятро
ифода менамояд.
Хулоса:
Дар ҳаќиќат Худованди бузург дар зоти хеш ва
номҳову сифоташ ва дар маъбудияташ якаву
танҳо буда, ҳеч махлуќаш ба ў шарику монанд
намебошад ва Ў бар ҳама чиз ќодиру тавоно аст.
Чизе ўро очиз нагардонда ва ба Ў ҳеч коре гарони
ва душвори наовардааст, ҳамчуноне ки ба чуз Ў 15
касе мустаҳиќќу сазовори ибодат ва парастиш
нест.
Пурсишҳо:
1. Ваҳдонияти Аллоҳ таъоло чи маъно дорад?
2. Анвоъ ва аќсоми сегонаи тавҳид кадом аст?
3. Анвоъ ва бахшҳои сегонаи ширк
кадомҳоянд?
4. ҳамаи паёмбарон мардумро ба сўи кадом
матлаб фаро хонданд?
Следующая публикация
Нет комментариев