Предыдущая публикация
Armon özi nima közda
tomchi
yosh, dilni ezayotgan
azobli bir
tosh. Ketadi manglayin
körsatib
olib, shunchaki yurakni
larzaga
solib. Bulbulni honishi
dardlarga
darmon, bölmasin hech
qachon
yurakda armon. Dillarni
qiynaydi
nega shu tuyg'u, aslida
sherikdir
unga g'am qayg'u. Zilol
suvlarida
körsatib sado, kelmasa
hech
qachon yig'lab bir gado.
Bordir
uning ham armon uylari,
dilda
jaranglar unsiz kuylari.
Qanchalik
bölmasin insonga baxt
yor, g'am
tashvish armoni bariga
tayyor.
Armonli insonlar qalbi
kulmaydi,
könglida porlagan quyosh
bölmaydi. Qiynalmang
qiynamang shabnam
könglingiz,
toparsiz bir kuni yorug'
yölingiz.
Hudo madad berar sizga
iloyo,
öshanda baxtingiz kuladi
göyo.
Следующая публикация
Нет комментариев