Предыдущая публикация
Ўғлим келади...
Бир куни денгиз соҳили
бўйлаб
машинамда ОИЛАМ билан
кетаётган эдим...
Тўсатдан соҳил бўйида
ўтирган
бир КЕКСА АЁЛга кўзим тушиб
қолди. Кечаси соат 12 дан
ошган бир пайтда бу аёл
нима
қилиб ўтирибди, деб ҳайрон
бўлдим. Аста унга яқинлашиб,
машинамдан тушдим. Олдига
бориб:
---“Эй ОНАЖОН, кимни кутиб
ўтирибсиз?!”~ деб сўрадим. У
аёл:
---“Ўғлимни кутяпман... ТЕЗДА
келаман деб кетди” деб
жавоб
берди. Мен иккиланиб
қолдим.
Бирор киши келишига ҳам
ҳеч
кўзим етмасди. Четроққа
ўтиб,
бир соат кутиб турдим. Ҳеч
ким келмагач, яна у аёлнинг
олдига бориб:
-— “Эй онажон!” десам, у
киши
яна:
---“Ўғлим ҳозир келади. Тезда
келаман деб кетди” деди.
Тўсатдан онахоннинг ёнидаги
бир ҚОҒОЗГА кўзим тушиб
қолди. Рухсат берсангиз, шу
қоғозни ўқиб кўрсам дедим.
Шунда у аёл:
---“Бу қоғозни ўғлим бериб
кетти...
Бирор киши келса, буни унга
беринг деб кетти” деди.
Қоғозни ўқидим. Унга "НИМА"
ёзилганини биласизми?! Унга
шундай деб ёзилган эди:
---“Шу аёлни топган одамдан
ИЛТИМОСС, у кишини
қариялар
уйига олиб бориб қўйинг!
Улгайтирди неча фарзандни,
Тор багрини килиб кошона,
Лек кўрмади зарра рохатни,
Ўз уйидан кувилган она.
Кўли билан беркитиб юзин,
Яширади ёш томган кўзин,
Ўтказолмас фарзандга сўзин,
Ўз уйидан кувилган она.
Ўгил кирар хотин сўзига,
Учиб унинг кошу-кўзига,
Айбни юклар факт ўзига,
Ўз уйидан кувилган она,
Доим йиглар хеч кулолмайди,
Гариб кўнглин шод
килолмайди,
Набирасин эркалолмайди,
Ўз уйидан кувилган она.
Хар бандага инсоф бер
тангрим,
Килсин доим силаи рахм,
Дейилмасин дунёда хеч ким,
Уз уйидан кувилган Она.”
Следующая публикация
Нет комментариев