ვიცი, ვიცი ეს სიტყვები

ახლა ძლიერ გაგაოგნებს
ფიქრთა უდრეკ სამეფოში
შეგიპყრობს და დაგიმონებს.
მე კი ვიცი, რატომ დაჰქრის
ჩემში სევდა დარდი-მანდი
ცასთან ახლოს რატომ ვრბივარ
ფურცლად რადღა გადავარდი.
მომეც ნება რომ ხელთ გიპყრო
გთხოვო - მომხსენ ეს ნიღაბი
მინდა კარგად დავინახო
ფურცელს გარეთ ვინ ვიყავი.
გულის წყლულებს ნუ გგონია
სტვენა, ჯღაპნით დაიოკებ
მოწმედ თუგინდ გყავდეს ზევსი
წააწყდები ბნელ ხრიოკებს.
ვიცი, ვიცი ეს სიტყვები
ახლა ძლიერ გაგაოგნებს
გთხოვე - მომხსენ ეს ნიღაბი
მოჩვენებას რომ გაგონებს.
მარტოდმარტო ჰქრის ფერმკრთალი
ცივი, უხმო, კუბოს მსგავსი
მოდებია ირგვლივ ფიქრი
ვითა ჭაობს მყრალი ხავსი.
- ჩამომხსენი ეს ნიღაბი -
უკვე მერამდენედ გთხოვე
რასაც ნახავ ნიღაბს მიღმა
წარსულ ლანდებს გააყოლე.
მაგრამ მაინც გთხოვ განმშორდე
შემოუშვი სიმარტოვე
წადი, წადი არ მობრუნდე
ეგ ნიღაბიც დამიტოვე