Предыдущая публикация
رَوَی اَبُو دَاوُدَ وَالتِّرمِذِیُّ.
Аз Ибни Умар (р) ривоят аст, ки мегуяд: "Шахсе назди Расулуллоҳ (с) омада гуфт: "Эй Расули Аллоҳ! Ходимро чӣ қадар авф мекунем?
Он Ҳазрат (с) чизе нагуфт. Ӯ суханашро дубора такрор намуд. Он ҳазрат (с) чизе нагуфт. Вақте бори саввум такрор намуд, гуфтанд: "Ҳар рӯз ҳафтод бор".
(Ривояти Абудовуд ва Термизӣ).
[Ҳадис ва Ҳаёт, ҷузъи 34, ҳадиси 4359].
Шарҳ: Дар инҷо бисёр авф кардан дар назар аст, на адади маълум. Одами мусалмон нисбат ба зердастонаш беҳад бахшанда (авф кунанда) буданаш лозим аст.
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев